هنگامى كه با فروتنى و اخلاص در زيارت حسين عليه السلام اين جمله را به زبان مى آورى كه: «السلام على إبراهيم خليل الله» مى توانى هر دو نفر آنان، حسين عليه السلام يا ابراهيم را نيت كنى.

مى توانى آن «خليل خدا» را نيت كنى كه به خاطر انجام فرمان خدا خويشتن را به آتش بيدادگران نزديك ساخت و نه تنها از فرشتگان مدد نخواست، بلكه از شدت اخلاص خدايش را نيز نخواند چرا كه گفت:

«فَقالَ حَسْبى مِنْ سُؤالى عِلْمُهُ بِحالى؛ سپس ابراهيم گفت: همين قدر كه او از حال من آگاه است، كافى است. (1)

و نيز مى توانى به نيت خليل كربلا، سلام و درود نثار كنى كه خويشتن را در راه انجام فرمان خدا آماج شمشيرها و نيزه ها نمود و يارى فرشتگان را نپذيرفت (2) و آتش دوزخ را و آتش فتنه اموى را براى امت بزرگى سرد و سلامت ساخت.(3)

به هنگام سلام، مى توانى آن خليل بزرگى را نيت كنى كه چهره نورانى فرزندش اسماعيل را به خاطر خدا بر خاك نهاد.

نيز مى توانى آن خليل پرشكوهى را نيت كنى كه در راه خدا چهره فروزان فرزندش على را با بدن قطعه قطعه بر خاك نهاد.

به هنگام نثار درود بر ابراهيم، مى توانى خليل بزرگوارى را نيت كنى كه همسرش ساره از او براى تهيه غذا، مواد غذايى خواست و او از همسرش خجالت كشيد كه او را دست خالى برگرداند و ظرف را از ريگ هاى بيابان پر كرد و خداوند به قدرتش آن را به مواد غذايى تبديل كرد(4).

يا آن خليل بلند آوازه اى را قصد كنى كه دخت گرانمايه اش در محاصره دشمن از او آب خواست كه در پاسخ دردانه اش فرمود: دخترم! تشنگى تو بر من گردان است، اما براى خدا همه مشكلات را بايد به جان خريد.(5)

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پی نوشتها:

1- بحار الانوار، ج 11، ص 63؛ الميزان، ج 14، ص 336.

2- بحار الانوار، ج 44 ص 330.

3- بحار الانوار، ج 45، ص 80.

4- بحار الانوار، ج 12، ص 5 و 6.

5- ويژگيهاى امام حسين عليه السلام ، ص 720، ص 721.