هر كدام از پيام آوران خدا، كه به رنج و مشكل بزرگى مى رسيد، با نام و ياد حسين و خداى حسين عليه السلام بر طرف مى شد كه اين مورد به چند روايت بسنده مى شود:

1 - در توبه و نيايش آدم، خداوند نام هاى پنجگانه مقدس را به او آموخت و او به زبان آورد و با نام حسين عليه السلام نيايش او مورد قبول قرار گرفت.(1)

2 - در طوفان نوح براى آرام گرفتن كشتى، به آن حضرت وحى شد كه به پنج نور مقدس توسل جويد و با نام حسين عليه السلام كشتى نوح به طور دلخواه در قرارگاه خويش قرار گرفت.(2)

3 - در دعاى زكرياى پيامبر كه مى گفت: «پروردگارا! از جانب خود به من فرزندى ارزانى دار...»(3) خداوند، نام هاى مقدس پنجگانه را به او آموخت و او با به زبان آوردن نام گرانمايه حسين عليه السلام، بشارت به يحيى پيامبر بدو رسيد.(4)

4 - حضرت يونس در نجات از شكم ماهى، خداى را فرا خواند و هنگامى كه با يادآورى نام هاى پنجگانه به نام حسين عليه السلام اين بنده برگزيده خدا رسيد، نجات يافت.(5)

5 - در جريان بر طرف شدن گزند و گرفتارى از ايوب پيامبر نيز، هنگامی كه به بارگاه خدا نيايش كرد و ندا رسيد كه:

(ارْكُضْ بِرِجْلِكَ هذا مُغْتَسَلٌ بارِدٌ وَشَرابٌ؛ پايت را بر زمين بكوب اين آبى است براى شست و شو و اين آبى است سرد براى آشاميدن. (ص/42)

آنجا نيز با نام مقدس حسين عليه السلام دعايش برآورده شد.

6 - در جريان ابراهيم و اسماعيل كه پيام آمد:

(وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ؛ او را به قربانى پرشكوهى باز خريديم. (صافات/107)

روايت است كه: «اين قربانى پر شكوه، حسين عليه السلام است». (6) و با اين ترتيب پيام و مفهوم آيه نيز روشن است، چرا كه حسين عليه السلام برتر از اسماعيل بود.

7 - در نجات يوسف پيامبر از نهانگاه چاه، نيز روايت است كه: «آن حضرت به وسيله جبرئيل به پنج نور مقدس توسل جست و با ياد و نام حسين عليه السلام بود كه كاروانيان رسيدند و فرستاده آنان براى آب به سر چاه رهايى يافت.»(7)

8 - در نجات يوسف از زندان مصر، پس از سال هاى طولانى نيز، نام و ياد حسين عليه السلام و حرمت او در بارگاه خدا، نجات بخش بود.(8)

9 - در برطرف ساختن غم و اندوه يعقوب نيز نام مقدس او كار ساز بود.

هنگامى كه كار بر يعقوب سخت شد، رو به بارگاه خدا گفت: «پروردگارا! نور ديدگانم و فرزندم يوسف، از دستم رفتند، آيا به من مهر نمى ورزى؟»

پيام رسيد كه بگو: «بار خدايا! تو را به شكوه محمد و على و فاطمه و حسن و حسين عليهما السلام سوگند مى دهم كه نور چشمم را به من باز گردان.»

و با زبان آوردن نام حسين عليه السلام، بشارت دهنده فرا رسيد و او بينا گرديد.(9)

10 - علاوه بر موارد ياد شده، موارد ديگرى هست كه با ياد و نام مقدس آن حضرت كه بنده خاص و برگزيده خداست، رنج و اندوه و پيامبران به خواست خدا برطرف شده است و نيز با ياد و نام مقدس او، ناخودآگاه موج غم و اندوه بر سراچه قلب آنان، سايه افكنده است و دعاهايشان در بارگاه خدا، به هدف اجابت رسيده است.

و ما نيز:

بار خدايا! به گرفتارى و رنج گناهان خويش رنجديده ايم. گرفتارى ما به خاطر گناهانمان، بزرگ و نابود كننده است، تو را به شكوه و احترام محمد و على و فاطمه و حسن و حسين عليه السلام سوگندت مى دهيم كه گرفتارى و اندوه ما را بر طرف ساز و به بركت اثر گذارى نام مقدسش كه با ياد او دل هايمان مى شكند و سيلاب اشك از ديدگانمان جارى مى گردد، خواسته هاى ما را برآورد!(10)

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پی نوشتها:

1- بحار الانوار، ج 11، ص 174.

2- بحار الانوار، ج 44، ص 243.

3- مريم / 5.

4- بحارالانوار، ج 44، ص 223 و ج 24، ص 178.

5- بحارلانوار، ج 14، 402.

6- بحار الانوار، ج 44، ص 225.

7- بحارلانوار، ج 12، ص 231.

8- بحارالانوار، ج 12، ص 260.

9- بحار الانوار، ج 12، ص 260.

10- ويژگيهاى امام حسين عليه السلام ، ص 745 تا 748.