براساس پاره‏ای از روایات، او هنوز كودك و خردسال بود و نیاز به مادر را با تمام وجود احساس می‏كرد كه دست اجل آغوش مادر را از او گرفت و در كودكی به دنبال جنازه‌ی مادر روانش ساخت. او حامل اسرار مادر و در دم مرگ، حامل پیام مادر به پدر و در لحظات جان سپردن خدیجه، مایه‌ی آرامش و تسلّی او بود.

خدیجه در هنگام مرگ به فكر تجهیز و كفن خویش افتاد و دید كه فاقد كفن است. زنی كه روزی شوكت عظیم و ملوكانه‏ای داشت و عمری را پیش از ازدواج با پیامبر غرق در نعمت گذارنده بود، با بذل و بخشش مختارانه، دستش از مال دنیا چنان خالی شده بود كه حتی كفنی برای خود ذخیره نكرده بود. از طریق حضرت فاطمه (سلام الله علیها) از پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلّم) خواست عبای خود را كفنش كند.

حضرت خدیجه (سلام الله علیها) در دم مرگ دلواپس بود، دلواپس دختری كه باید درگرداب بلا غوطه بخورد، خس و خاشاك از سر و روی پدر پاك كند و برای او امّ ابیها باشد. دختری كه باید قربانی و صدقه‌ی اسلام شود، در فقری سخت بسوزد و باجهل‏ها و نادانی‏ها بسازد، و حتی ضربه‏های خصم را بر بازو و لطمه‌ی در را بر پهلو تحمل كند.

حضرت خدیجه (سلام الله علیها) در حین مرگ به رسول خدا سفارش كرد حضرت فاطمه (سلام الله علیها) را به خدا و به دست تو می‏سپارم، مراقب دختر كوچكم باش. . . حضرت فاطمه (سلام الله علیها) كوچك كنار بستر مرگ مادر می‏نشیند و جان دادن او را تماشا می‏كند، به مادر دلداری و تسلیت می‏دهد تا آرام جان بسپرد به او قول و اطمینان می‏دهد كه به وصایایش عمل خواهد كرد.

او شاهد آخرین دم مادر است كه به همراه آن این كلمات را از او می‏شنود: إنّ الله هو السلام، و منه السلام، و الله یعود السلام. حضرت خدیجه (سلام الله علیها) از دنیا می‏رود در حالیكه عمر حضرت فاطمه (سلام الله علیها) را قویاً بین 5 تا 10 سال و محتملاً تا 15 سال می‏توان ذكر كرد.