از معروف ترين وقايع زندگاني حضرت معصومه(س) سفر آن حضرت به ديار قم است. از قرار معلوم، به واسطه ي عشق و علاقه ي خاص ايشان به برادر بزرگوار، هم چنين نامه اي که از امام به دست ايشان رسيد،
عزم سفر به ايران نمود. هنگامي که موکب شريف ايشان به «ساوه» رسيد آن حضرت به بيماري مبتلا شدند؛ در آن حال، ترجيح دادند که در قم باشند.
وقتي اهل قم آگاه شدند که قرار است دختر امام کاظم (ع) به قم تشريف فرما شوند، به استقبال ايشان شتافتند. در ميان آن جمع، «موسي بن خزرج » در اين کار مقدم همه ي آنان بود؛ همين که به خدمت آن مکرمه رسيد، مهار ناقه ي آن حضرت را گرفت و ايشان را با اجلال تمام به قم آورد و خانه خود را به نور حضور ايشان روشن ساخت. خانه ي «موسي بن خزرج» به احترام اقامت هفده روزه ي آن بانوي بزرگ اسلام به صورت مدرسه در آمد و به «مدرسه ي ستّيه» موسوم گريد و محراب عبادت ايشان به نام «بيت النّور» تا امروز، عبادتگاه خاص و عام شده است .