در اسلام، براي حلال شدن قرباني، شرائطي مقرر شده است كه از جمله آن ها اين است كه بايد به نام خدا سر بريد. پس اگر حيواني بدون نام خدا و يا به نام غير خدا سر بريده شود مانند ميته است. يعني هم نجس و هم حرام است.

قبل از اسلام، آنان كه معتقد به بتها (انصاب) بودند قرباني را با نام آن ها يا براي آن ها يا در مقابل آن ها مي كشتند. با توجه به اين كه همه ما مي دانيم كه رسول گرامي اسلام صلي الله عليه و آله وسلم هرگز دامنش به شرك آلوده نگشت و از بتها بيزار بود و براي عبادت، كنج خلوتي را اختيار كرده بود (غار حرا)، به يقين از تمامي مظاهر بت پرستي هم ـ كه از جمله آنها خوردن از گوشتي كه بر انصاب (بتها) ذبح شده بود ـ پرهيز مي نمود.

با اين مقدمه، به روايت زير توجه فرماييد:

«سالم به نقل از پدرش عبد اللّه  بن عمر مي گويد: رسول خدا فرمود: من زيد بن عمرو بن نُفَيل را ديدم. غذايي جلوی او گذاشتم. او نخورد و گفت: من از آن چه كه شما ذبح بر انصاب مي كنيد نمي خورم و فقط آن را كه به نام خدا كشته مي شود مي خورم.»(1)

در بررسي اين روايت بايد چند نكته را توجه داشت:

الف ـ اين اتفاق در زماني افتاد كه پسر عمر هنوز به دنيا نيامده بود. بنابراين بايد گفت كه اين از ساخته هاي خود او است.

ب ـ حديث فوق از زبان رسول خدا صلي الله عليه و آله وسلم نقل نشده است و اگر هم فرض كنيم كه آن حضرت جريان مذكور را گفته باشد بايد بگوييم كه حضرتش محرم تر از ابن عمر كسي را نيافت كه با او اين راز را در ميان بگذارد و ابن عمر هم كسي را جز پسرش سالم محرم راز نديد!

ج ـ تعجب است از خدايي كه زيد بن عمرو بن نفيل را وا مي نهد و ديگري را به پيامبري بر مي گزيند!! گوييا او بندگانش را درست نمي شناسد!

ما نمي دانيم به اين گونه احاديث گريه كنيم يا بدانها بخنديم كه چگونه با كمال بيشرمي چنين نسبت ناروايي را به برگزيده ترين فرزندان آدم عليه السلام مي دهند. آيا هنوز هم اهل سنت معتقدند كه صحيح بخاري «اصح الكتب بعد القرآن» مي باشد؟

جالب است كه محب طبري در «الرياض النضرة» بعد از نقل جريان مذكور مي نويسد كه پيامبر صلي الله عليه و آله وسلم بعد از آن از گوشتي كه بر انصاب ذبح مي شد نمي خورد!

جالب تر از آن روايتي است كه احمد در مسند خويش از پسر همين زيد نقل مي كند كه مي گويد من به رسول خدا صلي الله عليه و آله وسلم گفتم پدرم چنان بود كه شنيديد و مي دانيد. اگر او شما را درك مي كرد ايمان مي آورد و از شما پيروي مي كرد. بنابراين برايش طلب مغفرت كن. فرمود آري برايش طلب مغفرت مي كنم كه او در روز قيامت امتي واحدة برانگيخته مي شود.

آري، زيد اگر مي ماند ايمان مي آورد ولي والدين پيامبر صلي الله عليه و آله وسلم اگر مي ماندند ايمان نمي آوردند! اين است معني تعصب جاهلانه!

باز هم پناه مي بريم به خدا از چنين روايتها و از چنين نسبتها!

ــــــــــــــــــــــــــــ

1 ـ صحيح بخاري، ج 5، ص 50، كتاب فضائل اصحاب النبي باب حديث زيد بن عمرو بن نفيل ؛ و ج 7، ص 118، كتاب الذبائح و الصيد و التسمية علي الصيد، باب ما ذبح علي النصب و الاصنام.

تذكر اين نكته لازم است كه حديثي كه در ج 5، نوشته شده اندكي مبهم است ولي حديث ج 7 كاملاً واضح مي باشد.