بنابراين از آنجا كه فدك بدون جنگ بدست آمد، به موجب دستور الهى، مال پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و سلم است.

فريقين در اين مورد اتفاق دارند، كه به چند نمونه از كلمات اهل سنت در ذيل اشاره خواهيم كرد:

ياقوت حموى مى نويسد: «فهى مما لم يوجف عليه بخيل و لا ركاب فكانت خالصة لرسول اللَّه صلى اللَّه عليه و آله و سلم [ معجم البلدان ماده فدك. ] .

فدك سرزمينى است كه مسلمانان براى فتح آن بر مركبى سوار نشده اند، پس مخصوص پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و سلم گرديد.

بلاذرى مى نويسد: «فكان نصف فدك خالصا لرسول اللَّه صلى اللَّه عليه و آله و سلم [ فتوح البلدان: 46. ] .

نصف فدك مخصوص پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و سلم گرديد.

ابن هشام مى نويسد: «فكانت فدك لرسول اللَّه صلى اللَّه عليه و آله و سلم خالصة لانه لم يوجف عليها بخيل و لا ركاب [ سيره ابن هشام: 3/ 301. ] .

فدك مخصوص پيامبر گرديد چون مسلمانان براى آن جنگ نكرده بودند.

ابن كثير مى نويسد: «كانت هذه الاموال لرسول اللَّه خاصة». همه ى «فيىء» مخصوص پيامبر گرديد [ البدايه و النهايه: 3/ 231. ]

بخارى مى نويسد: «فان ذلك كله كان للنبى صلى اللَّه عليه و آله و سلم خاصة».

همه ى «فيىء» مخصوص پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و سلم بود [ سيره ى حلبى: 3/ 487. ]

پس در اينكه فدك مخصوص پيامبر بود، اشكال و شكى وجود نداشته و ندارد [ به مصادر زير مراجعه شود: كامل ابن اثير: 1/ 598. تفسير فرات كوفى: 1/ 222. تاريخ مدينه المنوره، عمر بن شبه المنيرى: 1/ 192، تاريخ طبرى: 3/ 15، 20 و كشاف 4/ 82. مجمع البيان 9/ 260. تبيان 9/ 564. الميزان 19/ 203. انساب الاشراف 1/ 519. ] و هر چيزى كه مال پيامبر است به موجب «الناس مسلطون على اموالهم» س

[ مردم مى توانند در اموال خود هر تصرفى اعمال كنند. اگر چه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و سلم بر اموال و انفس مؤمنان نيز اولويت در تصرف دارد. ]

حضرت مى تواند در آن هر تصرفى بفرمايد. ملكيت آن را به كسى واگذار كند، يا عوائد آن را به كسى ببخشد، يا در منافع عمومى مصرف نمايد.