ظاهرا حکم فرزندان مومنین، با فرزندان مشرکین متفاوت است. برای فرزندان مومنین روایات فراوانی دلالت می کند که آنها به بهشت می روند و بهشتی شدن آنها یکی از پاداش های والدینشان است که با دیدن فرزندان خود شاد می شوند.

اما درباره حکم فرزندان کفار، بنا بر اصول عقلی آنها عذاب نخواهند شد.  چرا که در دنیا تکلیفی نداشته اند تا با سرپیچی از آن گرفتار عذاب شوند. مگر اینکه در عالم دیگر، میدانی برای آزمایش و ابتلای آنها فراهم شود و آنها در آنجا مرتکب سرپیچی شوند و مستحق عذاب شوند. و اگر در روایاتی حکم به ورود آنها به دوزخ می شود، اشاره به همین مطلب است.

در کتاب من لا یحضره الفقیه ج ۳ ص ۴۹۰ چندین حدیث در این باره بیان شده است که با ذکر شماره احادیث بعضی از آنها را ذکز می کنیم:  حدیث شماره ۴۷۳۲ درباره فرزند مومنین می نویسد:

و عبید اللَّه حلبى گوید: امام صادق علیه السّلام: فرمود: خداوند تبارك و تعالى ابراهیم و ساره زوجه‏اش را سرپرست اطفال متوفّاى مؤمنین فرموده و در بهشت درختى است كه داراى پستانهائى همانند پستان گاو و آن درخت در كاخى است كه از درّ ساخته شده، و چون روز رستاخیز شود آن كودكان را لباس نو بپوشانند و معطّرشان سازند و بپدر و مادرشان بازگردانند، و اینان فرمانروایان بهشتند و با پدرانشان میباشند و این است معنى گفتار خداوند عزّ و جلّ كه فرموده: «وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّیَّتُهُمْ بِإِیمانٍ أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ[طور/۲۱] و آن كسان كه ایمان آورده ‏اند و فرزندانشان پیروى آنان را در اعتقاد و عمل نموده ‏اند آن فرزندان را بآنان ملحق خواهیم گردانید»

و چند حدیث که درباره سرنوشت فرزندان کفار است نیز به این شکل بیان شده است:

۴۷۴۰ ح - عبد اللَّه بن سنان گوید: از امام صادق علیه السّلام پرسیدم حكم اولاد مشركین كه پیش از بلوغ بمیرند چیست؟ فرمود: حكمشان حكم كفّار است غسل و كفن و نماز نمى‏ خواهند و خداوند خود بهتر میداند كه آنان چه كرده اند، اكنون حكم كفّار را در تجهیز دارند. (در این روایت امام حکم دنیوی آنها را بیان کرده و حکم آخرت را بیان نکرده اند)

۴۷۴۱ ح -  فرمود: آتشى براى ایشان برافروزند و گویند كه بآن درآئید، پس اگر اطاعت كردند و بآتش درشدند، آن بر ایشان سرد و سلامت گردد، و چنانچه امتناع ورزیدند خداوند عزّ و جلّ آنان را گوید: چنین است اینك من شما را فرمان دادم و شما نافرمانى نمودید، پس أمر كند آنان را بسوى دوزخ برند.

۴۷۴۲ ح- زرارة گوید: امام باقر علیه السّلام فرمود: چون روز رستاخیز آید خداوند بر هفت گروه حجّت آورد: ۱- كودكان كه پیش از بلوغ از دنیا رفته‏ اند. ۲- كسانى كه در زمان فترت یعنى میان دو رسول بوده و از دنیا رفته‏ اند. ۳- پیران سالخورده كه پیغمبر را درك كرده ولى عقل خود را از دست داده بوده ‏اند ۴- بیخردان یا عقب افتادگان روانى. ۵- دیوانگان كه داراى عقل نبوده ‏اند. ۶- كران كه حسّ شنوائى نداشته‏ اند. ۷- گنگ‏ها و لال‏هاى مادر زاد، هر كدام از این طوائف با خداوند عزّ و جلّ احتجاج نماید، فرمود: آنگاه خداوند عزّ و جلّ فرستاده‏اى بسوى آنان گسیل دارد و آتشى براى امتحان ایشان برافروزد پس بآنان فرمان دهد و گوید: پروردگار شما امر فرموده كه خود را در این آتش افكنید، پس هر كس در آتش جست آن آتش بر وى سرد و سلامت شود، و هر كس نافرمانى نمود بسوى آتش دوزخ رهسپارش كنند.