رهبر انقلاب در سخن خود فرمودند: بنده گفته‌ام و باز هم میگویم که آن کسانی که حتّی نظام را قبول ندارند بیایند در انتخابات شرکت کنند، رأی بدهند، امّا نه‌اینکه کسی که نظام را قبول ندارد، بخواهند مجلس بفرستند.

این نکته به خاطر آن است که همیشه در انتخابات دو هدف وجود داشته است:
اول مشارکت حداکثری و دوم انتخاب اصلح ها

آن دعوت همگانی برای هدف اول است. و رد صلاحیت مقدمه هدف دوم است. چون با رد صلاحیت بناست فقط افراد صالح بمانند و بین آنها اصلح انتخاب شود.

پس هر کدام از دو بخش مورد اشاره، برای یک هدف جداگانه ای است و تعارض و تناقضی با هم ندارند.

اما اگر گفته شود: طیفی که با نظام مساله دارند، باید به نمایندگانی رای دهند که نظام را قبول ندارند، می گوییم در هیچ نظامی، به افرادی که ضوابط اصلی آن نظام را قبول ندارد، اجازه ورود به سیستم حکومتی نمی دهند. و کسانی باید وارد سیستم شوند که برای تحقق اهداف سیستم، بیشترین تلاش را داشته باشند که با بی اعتقادی به نظام سازگار نیست.

ولی با این حال افراد بی اعتقاد به نظام می توانند با شرکت در انتخاب منافعی داشته باشند چون هیچ کس نمی تواند بگوید من با جزء جزء فلان نظام مخالفم. به هر حال هر نظامی دارای کارکردهایی مثبت هست که می توان حداقل در این کارکردها از آن دفاع کرد و خلاف این در شأن انسان منطقی نیست.

و اگر بگویند که آیا شما فکر می کنید با تائید صلاحیت یک ضد انقلاب، امکان راهیابی او به مجلس وجود دارد، می گوییم: اولا حتی اگر این افراد هیچ رایی هم نداشته باشند، حق ورود به این صحنه رقابتی را ندارند و نباید برای مخالفت با ارکان نظام تریبون تبلیغاتی به آنها داد.

ثانیا هر نماینده ای رای اکثریت مردم کشور را ندارد. بلکه ممکن است در یک بخش کوچک با رای بخشی از مردم همان منطقه انتخاب شود. بدون اینکه انتخاب او بدین معنا باشد که ضد انقلاب در کشور اکثریت هستند.