پیامبر خدا (ص) در حدیثی که مورد قبول شیعه و سنی است، فرمودند:

 قَالَ إِنِّی تَارِكٌ فِیكُمْ ثَقَلَیْنِ مَا إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا بَعْدِی أَحَدُهُمَا أَعْظَمُ مِنَ الْآخَرِ وَ هُوَ كِتَابُ اللَّهِ حَبْلٌ مَمْدُودٌ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ وَ عِتْرَتِی أَهْلُ بَیْتِی لَنْ یَفْتَرِقَا حَتَّى یَرِدَا عَلَیَّ الْحَوْضَ فَانْظُرُوا كَیْفَ تَخْلُفُونِّی فِی عِتْرَتِی‏؛[۱] من میان شما دو چیز گران میگذارم تا چنك بآنها بزنید بعد از من، گمراه نخواهید شد یكى از دیگرى بزرگتر است كتاب خدا است كه ریسمان آویخته از آسمان بزمین است و عترت من اهل بیتم از یك دیگر جدا نمى‏شوند تا در حوض كوثر بر من وارد شوند دقت كنید چگونه با اهل بیت من رفتار میكنید.

در قرآن مجید، مزد رسالت پیامبر (ص) که فایده ای برای خودمان است، دوستی اهل بیت بیان شده است:
قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى‏؛(شوری ۲۳) بگو: بر این رسالت مزدى از شما، جز دوست داشتن خویشاوندان، نمى‌‏خواهم.

اما عده ای در میان مسلمانان با نفاق نفوذ کردند، تا جایی که هنوز پیامبر (ص) در جامعه حضور داشت، که جفای به اهل بیت را به اوج رسانده بودند، تا آن جا که پیامبر (ص) در منبر عمومی از ناسزا گفتن به حضرت علی (ع) نهی می کند![۲]

بگذریم که بعد از پیامبر (ص) این مصیبت را به اوج خود رساندند، تا آنجا که خودشان این گونه وضعیت را توصیف می کنند:
ما خانواده پیوسته مظلوم و مقهور و ستم كشیده و بیمناك از دست ستمگرانیم. از زمان درگذشت پیامبر صلى الله علیه و آله خداوند حاكم خواهد بود بین ما و ستمگرانمان. آنها كه بار گران خود را بر دوش ما نهادند و مردم را علیه ما شورانیدند و سهم و بهره ما را از خمس و غنائم جلوگیرى نمودند و مادرمان فاطمه علیها السلام را از ارث پدرش محروم كردند و ... .[۳]

امروز نیز این توطئه ها تمام نشده، و به هر بهانه ای می خواهند رابطه مسلمانان با اهل بیت (علیهم السلام) را قطع کنند.
اما آنکه سخن پیامبر (ص) را در گوش خود دارد، می داند که دست به دامان اهل بیت بودن، یعنی تمسک به آن راه نجاتی که پیامبر (ص) معرفی نموده و با این تمسک از گمراهی نجات می یابد.

[۱]. بحار الأنوار، ج‏۲۳، ص۱۰۸.
[۲]. فضائل الخمسة من الصحاح الستة، ج‏۳، ص: ۲.
[۳]. بحار الأنوار ج‏۱۰، ص: ۱۴۲.