مشکل اصلى دنیاى دوران علم، دنیاى متجدد و مدرن، این بود که علم در این دنیا در خدمت فساد، در خدمت طغیان، در خدمت تجاوز قرار گرفت. این اتفاق در دو سه قرن اخیر بخصوص و در ده ها سال گذشته در دنیا افتاد.

ملتهائى به دانش دست پیدا کردند؛ این طبیعى است. دانش در طول تاریخ در میان ملتها دست به دست مى گردد. یک وقتى مرکز دانش، مناطق شرقى جهان بود، یک وقتى هم مرکز دانش، مناطق غربى جهان شد. این ملتها وقتى به دانش دست پیدا کردند، دانش را در خدمت استعمار به کار بردند، در خدمت سرکوب ملتها به کار بردند. کشورهاى زیادى با ملتهاى بسیار انبوهى در شرق و غرب عالم- در آفریقا، در آسیا- به واسطه ى دانش کشورهاى غربى سرکوب شدند؛ به استعمار کشیده شدند؛ نسلهاى انسانى به اسارت گرفته شدند. سیاهانِ امروز آمریکا، فرزندان همان مستمندانى هستند که به وسیله ى استعمارگران غربى از کشورهاى آفریقائى به اسارت گرفته شدند؛ از میان خانه و زندگى و مزرعه و زیستگاه خودشان این ها را مثل حیوانات صید کردند و به کار سخت گماشتند و آواره کردند. این کار در سرتاسر دنیا، در شبه قاره ى هند، در منتهاالیه آسیا، در دورانهاى سیاه هم اتفاق افتاد. با علم خود، با دانشى که به دست آورده بودند و موهبت الهى بود، بندگان خدا و خلق خدا را به ذلت کشیدند؛ به ستم دچار کردند؛ زندگى هاى آن ها را براى دورانهاى طولانى تباه کردند.