شب نهم از لَيالى متبرّكه و شب مناجات با قاضى الحاجاتست و توبه در آن شب مقبول و دُعا در آن مُستَجابَست و كسى كه آن شب را به عبادت بسر آورد، اجر صد و هفتاد سال عبادت داشته باشد و از براى آن شب چند عمل است اوّل بخواند اين دعا را كه روايت شده هر كه بخواند آن را در شب عرفه يا در شبهاى جمعه خداوند بيامرزد او را:

 

اَللّهُمَّ يا شاهِدَ كُلِّ نَجْوى

خدايا اى آگاه هر راز

 

وَمَوْضِعَ كُلِّ شَكْوى وَعالِمَ كُلِّ خَفِيَّةٍ وَمُنْتَهى كُلِّ حاجَةٍ يا مُبْتَدِئاً

و مرجع هر شكايت و داناى هر پنهان و منتهاى هر حاجت اى آغازنده

 

بِالنِّعَمِ عَلَى الْعِبادِ يا كَريمَ الْعَفْوِ يا حَسَنَ التَّجاوُزِ يا جَوادُ يا مَنْ لا

نعمت ها بر بندگان اى بزرگوار گذشت اى نيكو درگذر اى بخشنده اى كه

 

يُوارى مِنْهُ لَيْلٌ داجٍ وَلا بَحْرٌ عَجّاجٌ وَلا سَمآءٌ ذاتُ اَبْراجٍ وَلا ظُلَمٌ

نه شب تار چيزى را از تو پنهان كند و نه درياى مواج و نه آسمان برج دار و نه تاريكيهاى

 

ذاتُ ارْتِتاجٍ يا مَنِ الظُّلْمَةُ عِنْدَهُ ضِيآءٌ اَسْئَلُكَ بِنوُرِ وَجْهِكَ الْكَريمِ

پيچيده درهم اى كسى كه تاريكى در پيش او روشن است از تو خواهم به حق نور ذات بزرگوارت

 

الَّذى تَجَلَّيْتَ بِهِ لِلْجَبَلِ فَجَعَلْتَهُ دَكّاً وَخَرَّ موُسى صَعِقاً وَبِاسْمِكَ

همان كه بدان وسيله بر كوه تجلى فرمودى و آنرا متلاشى كردى و موسى مدهوش بر زمين افتاد و به همان نامت

 

الَّذى رَفَعْتَ بِهِ السَّمواتِ بِلا عَمَدٍ وَسَطَحْتَ بِهِ الاْرْضَ عَلى وَجْهِ

كه آسمانها را بدون ستون برافراشتى و زمين را بر روى آبى منجمد شده پهن كردى

 

ماءٍ جَمَدٍ وَبِاسْمِكَ الْمَخْزوُنِ الْمَكْنوُنِ الْمَكْتوُبِ الطّاهِرِ الَّذى اِذا

و بدان نامت كه پيش تو در گنجينه و در پرده و نوشته و پاكيزه است همانكه هرگاه بدان نام

 

دُعيتَ بِهِ اَجَبْتَ وَاِذا سُئِلْتَ بِهِ اَعْطَيْتَ وَبِاسْمِكَ السُّبوُحِ الْقُدُّوسِ

به خوانندت اجابت كنى و هرگاه بدان از تو خواهند عطافرمائى و به حق نام منزه و مقدس

 

الْبُرْهانِ الَّذى هُوَ نوُرٌ عَلى كُلِّ نُورٍ وَنوُرٌ مِنْ نوُرٍ يُضيىُ مِنْهُ كُلُّ

و برهان تو كه آن نور است بر هر نورى و نور است از نورى كه روشنى گيرد از آن هر

 

نوُرٍ اِذا بَلَغَ الاْرْضَ انْشَقَّتْ وَاِذا بَلَغَ السَّمواتِ فُتِحَتْ وَاِذا بَلَغَ

نور چون به زمين رسد شكافته شود و چون به آسمانها رسد گشوده شوند و چون به عرش

 

الْعَرْشَ اهْتَزَّ وَبِاسْمِكَ الَّذى تَرْتَعِدُ مِنْهُ فَرائِصُ مَلائِكَتِكَ وَاَسْئَلُكَ

رسد بلرزد و به حق آن نامت كه بلرزد از آن اندام فرشتگانت و از تو خواهم

 

بِحَقِّ جَبْرَئيلَ وَميكائيلَ وَاِسْرافيلَ وَبِحَقِّ مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفى صَلَّى

به حق جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل و به حق محمد مصطفى كه درود

 

اللّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ وَعَلى جَميعِ الانْبِيآءِ وَجَميعِ الْمَلائِكَةِ وَبِالاِْسْمِ

خدا بر او و آلش و بر جميع پيمبران و همه فرشتگان و به حق آن نامى

 

الَّذى مَشى بِهِ الْخِضْرُ عَلى قُلَلِ الْمآءِ كَما مَشى بِهِ عَلى جَدَدِ

كه حضرت خضر بوسيله آن بر روى امواج آب دريا راه مى رفت چنانچه بر روى زمين

 

الاْرْضِ وَبِاسْمِكَ الَّذى فَلَقْتَ بِهِ الْبَحْرَ لِموُسى وَاَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ

هموار راه مى رفت و به حق آن نامت كه شكافتى بدان دريا را براى موسى و غرق كردى فرعون

 

وَقَوْمَهُ وَاَنْجَيْتَ بِهِ موُسَى بْنَ عِمْرانَ وَمَنْ مَعَهُ وَبِاسْمِكَ الَّذى

و قوم او را و نجات دادى بدان موسى بن عمران و همراهانش را و به حق آن نامت كه موسى

 

دَعاكَ بِهِ موُسَى بْنُ عِمْرانَ مِنْ جانِبِ الطُّورِ الاْيْمَنِ فَاسْتَجَبْتَ لَهُ

بن عمران بوسيله آن تو را خواند از جانب راست كوه طور و اجابتش كردى

 

وَاَلْقَيْتَ عَلَيْهِ مَحَبَّةً مِنْكَ وَبِاسْمِكَ الَّذى بِهِ اَحْيى عيسَى بْنُ مَرْيَمَ

و محبت خود را بر دلش انداختى و به حق آن نامت كه عيسى بن مريم بوسيله اش مردگان را زنده كرد

 

الْمَوْتى وَتَكَلَّمَ فِى الْمَهْدِ صَبِيّاً وَاَبْرَءَ الاْكْمَهَ وَالاْبْرَصَ بِاِذْنِكَ

و در گهواره در زمان كودكى سخن گفت و كور مادرزاد و مبتلاى به مرض برص را به اذن تو شفا داد

 

وَبِاسْمِكَ الَّذى دَعاكَ بِهِ حَمَلَةُ عَرْشِكَ وَجَبْرَئيلُ وَميكآئيلُ

و بدان نامت كه خواند بوسيله آن تو را حاملين عرشت و جبرئيل و ميكائيل

 

وَاِسْرافيلُ وَحَبيبُكَ مُحَمَّدٌ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ وَمَلائِكَتُكَ

و اسرافيل و حبيبت محمد صلى الله عليه و آله و فرشتگان

 

الْمُقَرَّبوُنَ وَاَنْبِيآؤُكَ الْمُرْسَلوُنَ وَعِبادُكَ الصّالِحوُنَ مِنْ اَهْلِ

مقرب و پيمبران مرسلت و بندگان شايسته ات از اهل

 

السَّمواتِ وَالاْرَضينَ وَبِاسْمِكَ الَّذى دَعاكَ بِهِ ذوُ النُّونِ اِذْ ذَهَبَ

آسمانها و زمينها و بدان نامت كه يونس تو را بدان نام خواند در آن هنگام

 

مُغاضِباً فَظَنَّ اَنْ لَنْ تَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنادى فِى الظُّلُماتِ اَنْ لا اِلهَ اِلاّ

كه خشمناك برفت و گمان داشت كه بر او سخت نگيرى پس ندا كرد در ميان تاريكيها كه معبودى جز تو نيست

 

اَنْتَ سُبْحانَك اِنّى كُنْتُ مِنَ الظّالِمينَ فَاسْتَجَبْتَ لَهُ وَنَجَّيْتَهُ مِنَ الْغَمِّ

منزهى تو و براستى من از ستمكاران هستم پس تو اجابتش كردى و از اندوه نجاتش دادى

 

وَكَذلِكَ تُنْجِى الْمُؤْمِنينَ وَبِاسْمِكَ الْعَظيمِ الَّذى دَعاكَ بِهِ داوُدُ وَخَرَّ

و اين چنين نجات دهى مؤ منان را و بدان نام عظيمت كه داود بدان نام تو را خواند و برايت

 

لَكَ ساجِداً فَغَفَرْتَ لَهُ ذَنْبَهُ وَبِاسْمِكَ الَّذى دَعَتْكَ بِهِ آسِيَةُ امْرَاءَةُ

به سجده افتاد پس گناهش آمرزيدى و بدان نامت كه آسيه همسر

 

فِرْعَوْنَ اِذْ قالَتْ رَبِّ ابْنِ لى عِنْدَكَ بَيْتاً فِى الْجَنَّةِ وَنَجِّنى مِنْ

فرعون بدان نام تو را خواند و گفت : پروردگارا براى من نزد خود در بهشت خانه اى بنا كن و نجاتم ده از

 

فِرْعَوْنَ وَعَمَلِهِ وَنَجِّنى مِنَ الْقَوْمِ الظّالِمينَ فَاسْتَجَبْتَ لَها دُعآئَها

فرعون و كردارش و نجاتم ده از دست مردم ستمكار پس دعايش را اجابت كردى

 

وَبِاسْمِكَ الَّذى دَعاكَ بِهِ اَيُّوبُ اِذْ حَلَّ بِهِ الْبَلاءُ فَع افَيْتَهُ وَ اتَيْتَهُ اَهْلَهُ

و بدان نامت كه ايوب تو را بدان خواند در آن هنگام كه بلا بر او نازل شد پس او را تندرست كرده و كسانش را به او دادى

 

وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِكَ وَذِكْرى لِلْعابِدينَ وَبِاسْمِكَ الَّذى

و نظائرشان را نيز از رحمت خويش و پندى براى پرستش كنندگان و بدان نامت

 

دَعاكَ بِهِ يَعْقوُبُ فَرَدَدْتَ عَلَيْهِ بَصَرَهُ وَقُرَّةَ عَيْنِهِ يوُسُفَ وَجَمَعْتَ

كه يعقوب تو را بدان نام خواند پس بينائيش را و نور ديده اش يوسف را به او بازگرداندى

 

شَمْلَهُ وَبِاسْمِكَ الَّذى دَعاكَ بِهِ سُلَيْمانُ فَوَهَبْتَ لَهُ مُلْكاً لا يَنْبَغى

و پريشانيش را برطرف كردى و بدان نامت كه سليمان بدان تو را خواند پس بدو سلطنتى دادى كه شايسته نبود

 

لاَِحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ اِنَّكَ اَنْتَ الْوَهّابُ وَبِاسْمِكَ الَّذى سَخَّرْتَ بِهِ الْبُراقَ

براى هيچكس پس از او و براستى تو پربخششى و بدان نامت كه براق را

 

لِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ وَسَلَّمَ اِذْ قالَ تَعالى سُبْحانَ الَّذى

براى محمد صلى الله عليه و آله مسخر كردى آنجا كه فرمودى : ((منزه است خدائى كه

 

اَسْرى بِعَبْدِهِ لَيْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحرامِ اِلَى الْمَسْجِدِ الاْقْصى وَقَوْلُهُ

راه برد بنده اش را شبانه از مسجدالحرام تا مسجد اقصى )) و گفتار ديگرت :

 

سُبْحانَ الَّذى سَخَّرَ لَنا هذا وَما كُنّا لَهُ مُقْرِنينَ وَاِنّا اِلى رَبِّنا

((منزه است خدائى كه مسخر كرد براى ما اين را وگرنه ما نيروى تسخيرش را نداشتيم و ما بسوى پروردگارمان

 

لَمُنْقَلِبوُنَ وَبِاسْمِكَ الَّذى تَنَزَّلَ بِهِ جَبْرَئيلُ عَلى مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ

باز مى گرديم )) و بدان نامت كه نازل مى شد بوسيله آن جبرئيل بر محمد صلى الله

 

عَلَيْهِ وَ الِهِ وَبِاسْمِكَ الَّذى دَعاكَ بِهِ آدَمُ فَغَفَرْتَ لَهُ ذَنْبَهُ وَاَسْكَنْتَهُ

عليه و آله و بدان نامت كه خواند بدان نام تو را آدم پس گناهش آمرزيدى و در بهشتت

 

جَنَّتَكَ وَاَسْئَلُكَ بِحَقِّ الْقُرْآنِ الْعَظيمِ وَبِحَقِّ مُحَمَّدٍ خاتَمِ النَّبِيّينَ

جايش دادى و از تو خواهم به حق قرآن عظيم و به حق محمد خاتم پيمبران

 

وَبِحَقِّ اِبْرهيمَ وَبِحَقِّ فَصْلِكَ يَوْمَ الْقَضآءِ وَبِحَقِّ الْمَوازينِ اِذا

و به حق ابراهيم و به حق جدا كردنت حق و باطل را در روز داورى و به حق ميزانها هنگامى كه

 

نُصِبَتْ وَالصُّحُفِ اِذا نُشِرَتْ وَبِحَقِّ الْقَلَمِ وَما جَرى وَاللَّوْحِ وَما

نصب گردد و نامه ها آنگاه كه گشوده شود و به حق قلم و آنچه بنويسد و لوح و آنچه

 

اَحْصى وَبِحَقِّ الاِْسْمِ الَّذى كَتَبْتَهُ عَلى سُرادِقِ الْعَرْشِ قَبْلَ خَلْقِكَ

بشمارد و به حق آن نامت كه نوشتى آنرا بر سراپرده هاى عرش پيش از آنكه خلق را

 

الْخَلْقَ وَالدُّنْيا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ بِاَلْفَىْ عامٍ وَاَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلا اللّهُ

بيافرينى و دنيا و خورشيد و ماه را خلق فرمائى و گواهى دهم كه معبودى جز خداى

 

وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ وَاَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسوُلُهُ وَاَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ

يگانه نيست كه شريكى ندارد و اينكه محمد بنده و رسول او است و از تو خواهم بدان نام

 

الْمَخْزُونِ فى خَزآئِنِكَ الَّذىِ اسْتَاْثَرْتَ بِهِ فى عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ لَمْ

محفوظ در خزينه هايت كه مخصوص خود ساختى آنرا در علم غيب در نزد خويشتن

 

يَظْهَرْ عَلَيْهِ اَحَدٌ مِنْ خَلْقِكَ لا مَلَكٌ مُقَرَّبٌ وَلا نَبِىُّ مُرْسَلٌ وَلا عَبْدٌ

و آگاه نشد بر آن هيچكس از خلق تو نه فرشته مقربى و نه پيامبر مرسلى و نه بنده

 

مُصْطَفىً وَاَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذى شَقَقْتَ بِهِ الْبِحارَ وَقامَتْ بِهِ الْجِبالُ

برگزيده اى و از تو خواهم بدان نامت كه شكافتى بدان درياها را و برپا شد بدان كوهها

 

وَاخْتَلَفَ بِهِ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ وَبِحَقِّ السَّبْعِ الْمَثانى وَالْقُرْآنِ الْعَظيمِ

و در رفت و آمد شد بدان شب و روز و به حق سوره مباركه حمد و قرآن عظيم

 

وَبِحَقِّ الْكِرامِ الْكاتِبينَ وَبِحَقِّ طه وَيس وَ كهيعص وَ حمعسق

و به حق نويسندگان ارجمندت و به حق طه و يس و كهيعص و حمعسق

 

وَبِحَقِّ تَوْريةِ موُسى وَاِنْجيلِ عيسى وَزَبوُرِ داوُدَ وَفُرْقانِ مُحَمَّدٍ

و به حق تورات موسى و انجيل عيسى و زبور داود و قرآن محمد

 

صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ وَعَلى جَميعِ الرُّسُلِ وَبِاهِيّاً شَراهِيّاً اَللّهُمَّ اِنّى

كه درود تو بر او و آلش و بر جميع رسولان باد و به حق آهى و شراهى (كه دو نام اعظم يا نام دو تن از بزرگان دين است ) خدايا

 

اَسْئَلُكَ بِحَقِّ تِلْكَ الْمُناجاتِ الَّتى كانَتْ بَيْنَكَ وَبَيْنَ موُسَى بْنِ

از تو خواهم به حق آن مناجاتى كه ميان تو و موسى بن

 

عِمْرانَ فَوْقَ جَبَلِ طوُرِ سَيْنآءَ وَاَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذى عَلَّمْتَهُ مَلَكَ

عمران در بالاى كوه طور سيناء گذشت و از تو خواهم به آن نامت كه آن را براى گرفتن

 

الْمَوْتِ لِقَبْضِ الاْرْواحِ وَاَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذى كُتِبَ عَلى وَرَقِ

جانها به ملك الموت ياد دادى و از تو خواهم بدان نامت كه نوشته شد به برگ

 

الزَّيْتوُنِ فَخَضَعَتِ النّيرانُ لِتِلْكَ الْوَرَقَةِ فَقُلْتَ يا نارُ كوُنى بَرْداً

زيتون و آتشها در مقابل آن نام فروتن گشت و فرمودى ((اى آتش سرد

 

وَسَلاماً وَاَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذى كَتَبْتَهُ عَلى سُرادِقِ الْمَجْدِ وَالْكَرامَةِ

و سلامت باش)) و از تو خواهم بدان نامت كه نوشتى آنرا بر سراپرده هاى مجد و كرامت

 

يا مَنْ لا يُحْفيهِ سآئِلٌ وَلا يَنْقُصُهُ نآئِلٌ يا مَنْ بِهِ يُسْتَغاثُ وَاِلَيْهِ

اى كه درمانده اش نكند سائلى و نكاهدش دادن جايزه اى ، اى كه به او استغاثه شود و

 

يُلْجَاءُ اَسْئَلُكَ بِمَعاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِكَ وَمُنْتَهَى الرَّحْمَةِ مِنْ كِتابِكَ

به او پناه برند از تو خواهم به حق آنچه موجب عزت عرشت گشته و به آخرين حد نهائى رحمت از كتاب تو

 

وَبِاسْمِكَ الاْعْظَمِ وَجَدِّكَ الاْعْلى وَكَلِماتِكَ التّآمّاتِ الْعُلى اَللّهُمَّ

و به اسم اعظمت و مقام والاترت و كلمات كامله و والايت خدايا

 

رَبَّ الرِّياحِ وَما ذَرَتْ وَالسَّمآءِ وَما اَظَلَّتْ وَالاْرْضِ وَما اَقَلَّتْ

اى پروردگار بادها و آنچه پراكنده كنند و پروردگار آسمان و آنچه را سايه كنند و پروردگار زمين و آنچه برخود دارد

 

وَالشَّياطينِ وَما اَضَلَّتْ وَالْبِحارِ وَما جَرَتْ وَبِحَقِّ كُلِّ حَقٍّ هُوَ عَلَيْكَ

و پروردگار شياطين و آنچه را گمراه كنند و درياها و آنچه را همراه برند و به حق هر حقى كه بر تو است

 

حَقُّ وَبِحَقِّ الْمَلائِكَةِ الْمُقَرَّبينَ وَالرَّوح انِيّينَ وَالْكَروُبِيّينَ

و به حق فرشتگان مقربت و روحانيان و كروبيان

 

وَالْمُسَبِّحينَ لَكَ بِاللَّيْلِ وَالنَّهارِ لا يَفْتُروُنَ وَبِحَقِّ اِبْراهيمَ خَليلِكَ

و آنانكه تسبيحت كنند به شب و روز بى آنكه سستى كنند و به حق ابراهيم خليل تو

 

وَبِحَقِّ كُلِّ وَلِي يُناديكَ بَيْنَ الصَّفا وَالْمَرْوَةِ وَتَسْتَجيبُ لَهُ دُعآئَهُ يا

و به حق هر ولى و دوستى كه تو را در ميان صفا و مروه صدا زند و دعايش را به اجابت رسانى اى

 

مُجيبُ اَسْئَلُكَ بِحَقِّ هذِهِ الاْسْماءِ وَبِهذِهِ الدَّعَواتِ اَنْ تَغْفِرَ لَنا ما

اجابت كننده از تو خواهم به حق اين نامها و به اين دعاها كه بيامرزى آنچه از

 

قَدَّمْنا وَما اَخَّرْنا وَما اَسْرَرْنا وَما اَعْلَنّا وَما اَبْدَيْنا وَما اَخْفَيْنا وَما

گناهان كه از پيش داشته و از اين پس داريم و آنچه پنهان كرده و آنچه را آشكار كرديم و آنچه را ظاهر كرده و آنچه را مخفى كرديم و

 

اَنْتَ اَعْلَمُ بِهِ مِنّا اِنَّكَ عَلى كُلِّشَىْءٍ قَديرٌ بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ

و آنچه را تو بدان آگاهترى از ما كه براستى تو بر هر چيز توانائى به رحمتت اى مهربانترين

 

الرّاحِمينَ يا حافِظَ كُلِّ غَريبٍ يا موُنِسَ كُلِّ وَحيدٍ يا قُوَّةَ كُلِّ

مهربانان اى نگهدار هر غريب اى همدم هر تنها اى نيروى هر

 

ضَعيفٍ يا ناصِرَ كُلِّ مَظْلوُمٍ يا رازِقَ كُلِّ مَحْروُمٍ يا موُنِسَ كُلِّ

ناتوان اى ياور هر ستمديده اى روزى ده هر محروم اى مونس هر

 

مُسْتَوْحِشٍ يا صاحِبَ كُلِّ مُسافِرٍ يا عِمادَ كُلِّ حاضِرٍ يا غافِرَ كُلِّ

وحشت زده اى همراه هر مسافر اى تكيه گاه هر حاضر در وطن اى آمرزنده هر

 

ذَنْبٍ وَخَطَّيئَةٍ يا غِياثَ الْمُسْتَغيثينَ يا صَريخَ الْمُسْتَصْرِخينَ يا

گناه و خطا اى فريادرس فريادخواهان اى دادرس دادخواهان اى

 

كاشِفَ كَرْبِ الْمَكْرُوبينَ يا فارِجَ هَمِّ الْمَهْمُوُمينَ يا بَديعَ

برطرف كننده محنت محنت زدگان اى غمزداى غمزدگان اى پديد آرنده

 

السَّمواتِ وَالاْرَضينَ يا مُنْتَهى غايَةِ الطّالِبينَ يا مُجيبَ دَعْوَةِ

آسمانها و زمينها اى منتهاى مقصود جويندگان اى اجابت كننده دعاى

 

الْمُضْطَرّينَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ يا رَبَّ الْعالَمينَ يا دَيّانَ يَوْمِ الدّينِ

درماندگان اى مهربانترين مهربانان اى پروردگار جهانيان اى جزا دهنده روز جزا

 

يا اَجْوَدَ الاْجْوَدينَ يا اَكْرَمَ الاْكْرَمينَ يا اَسْمَعَ السّامِعينَ يا اَبْصَرَ

اى بخشنده ترين بخشندگان اى با كرمترين كريمان اى شنواترين شنوايان اى بيناترين

 

النّاظِرينَ يا اَقْدَرَ الْقادِرينَ اغْفِرْ لِىَ الذُّنوُبَ الَّتى تُغَيِّرُ النِّعَمَ

بينايان اى قادرترين قدرتمندان بيامرز از من آن گناهانى را كه نعمتها را تغيير دهد

 

وَاغْفِرْ لِىَ الذُّنوُبَ الَّتى توُرِثُ النَّدَمَ وَاغْفِرْ لِىَ الذُّنوُبَ الَّتى

و بيامرز از من گناهانى را كه پشيمانى به بار آورد و بيامرز از من گناهانى را كه

 

توُرِثُ السَّقَمَ وَاغْفِرْ لِىَ الذُّنوُبَ الَّتى تَهْتِكُ الْعِصَمَ وَاغْفِرْ لِىَ

موجب بيماريها گردد و بيامرز از من گناهانى را كه پرده ها بدرد و بيامرز از من

 

الذُّنوُبَ الَّتى تَرُدُّ الدُّعآءَ وَاغْفِرْ لِىَ الذُّنوُبَ الَّتى تَحْبِسُ قَطْرَ

گناهانى را كه دعا را باز گرداند و بيامرز از من گناهانى را كه باران را از

 

السَّمآءِ وَاغْفِرْ لِىَ الذُّنوُبَ الَّتى تُعَجِّلُ الْفَنآءَ وَاغْفِرْ لِىَ الذُّنوُبَ

آسمان جلوگيرى كند و بيامرز از من گناهانى را كه شتاب در نابودى كند و بيامرز از من گناهانى را

 

الَّتى تَجْلِبُ الشَّقآءَ وَاغْفِرْ لِىَ الذُّنوُبَ الَّتى تُظْلِمُ الْهَوآءَ وَاغْفِرْ لِىَ

كه بدبختى آرد و بيامرز از من گناهانى كه هوا را تاريك كند و بيامرز از من

 

الذُّنوُبَ الَّتى تَكْشِفُ الْغِطآءَ وَاغْفِرْ لِىَ الذُّنوُبَ الَّتى لا يَغْفِرُها

گناهانى را كه پرده را بالا زند و بيامرز از من گناهانى را كه جز تو كسى آنها را نيامرزد

 

غَيْرُكَ يا اَللّهُ وَاحْمِلْ عَنّى كُلَّ تَبِعَةٍ لاِحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ وَاجْعَلْ لى مِنْ

اى خدا و بردار از دوش من هر حقى كه از يكى از خلق تو بر گردن من است و قرار ده براى من در

 

اَمْرى فَرَجاً وَمَخْرَجاً وَيُسْراً وَاَنْزِلْ يَقينَكَ فى صَدْرى وَرَجآءَكَ

كارم گشايش و آسانى و وسيله بيرون آمدنى و فرود آر يقينت را در سينه ام و اميدت را

 

فى قَلْبى حَتّى لا اَرْجُوَ غَيْرَكَ اَللّهُمَّ احْفَظْنى وَعافِنى فى مَقامى

در دلم تا اميدى به كسى جز تو نداشته باشم خدايا مرا حفظ كن و عافيتم ده در جايگاهم

 

وَاصْحَبْنى فى لَيْلى وَنَهارى وَمِنْ بَيْنِ يَدَىَّ وَمِنْ خَلْفى وَعَنْ

و همراه من باش در شب و روزم و از پيش رو و پشت سرم و از

 

يَمينى وَعَنْ شِمالى وَمِنْ فَوْقى وَمِنْ تَحْتى وَيَسِّرْ لِىَ السَّبيلَ

راست و چپم و از بالاى سر و زير پايم و راه را بر من هموار كن

 

وَاَحْسِنْ لِىَ التَّيْسيرَ وَلا تَخْذُلْنى فِى الْعَسيرِ وَاهْدِنى يا خَيْرَ دَليلٍ

و آسانى خوشى برايم پيش آور و در دشواريها خوارم مكن و راهنمائيم كن اى بهترين راهنما

 

وَلا تَكِلْنى اِلى نَفْسى فِى الاُْموُرِ وَلَقِّنى كُلَّ سُروُرٍ وَاقْلِبْنى اِلى

و در كارها مرا به خودم وامگذار و هر سرور و خوشحالى را به دلم انداز و بازگردان مرا بسوى

 

اَهْلى بِالْفَلاحِ وَالنَّجاحِ مَحْبوُراً فِى الْعاجِلِ وَالاجِلِ اِنَّكَ عَلى

خانواده ام به رستگارى و كاميابى و آراسته به شادكامى در دنيا و آخرت كه براستى تو

 

كُلِّشَىْءٍ قَديرٌ وَارْزُقْنى مِنْ فَضْلِكَ وَاَوْسِعْ عَلَىَّ مِنْ طَيِّباتِ رِزْقِكَ

بر هر چيز توانائى و از فضل خويش روزيم كن و فراخ گردان بر من از روزيهاى پاكيزه ات

 

وَاسْتَعْمِلْنى فى طاعَتِكَ وَاَجِرْنى مِنْ عَذابِكَ وَنارِكَ وَاقْلِبْنى اِذا

و وادارم كن به انجام طاعتت و پناهم ده از عذاب و آتش دوزخت و بگردانم به رحمت خود

 

تَوَفَّيْتَنى اِلى جَنَّتِكَ بِرَحْمَتِكَ اَللّهُمَّ اِنّى اَعوُذُ بِكَ مِنْ زَوالِ نِعْمَتِكَ

هنگامى كه مرا از اين جهان بيرون برى بسوى بهشتت خدايا به تو پناه برم از زوال نعمتت

 

وَمِنْ تَحْويلِ عافِيَتِكَ وَمِنْ حُلوُلِ نَقِمَتِكَ وَمِنْ نُزوُلِ عَذابِكَ

و از تغيير يافتن عافيتت و از آمدن عقوبتت و از نازل شدن عذابت

 

وَاَعوُذُ بِكَ مِنْ جَهْدِ الْبَلاءِ وَدَرَكِ الشَّقآءِ وَمِنْ سُوَّءِ الْقَضآءِ

و به تو پناه برم از سختى بلاء و گرفتارى و رسيدن بدبختى و از تقدير بد

 

وَشَماتَةِ الاْعْدآءِ وَمِنْ شَرِّ ما يَنْزِلُ مِنَ السَّمآءِ وَمِنْ شَرِّ ما فِى

و شماتت دشمنان و از شرّ آنچه از آسمان فرود آيد و از شرّ آنچه در

 

الْكِتابِ الْمُنْزَلِ اَللّهُمَّ لا تَجْعَلْنى مِنَ الاْشْرارِ وَلا مِنْ اَصْحابِ

كتاب منزل خود (قرآن ) بيان فرموده اى خدايا مرا از اشرار و از اهل دوزخ قرارم

 

النّارِ وَلا تَحْرِمْنى صُحْبَةَ الاْخْيارِ وَاَحْيِنى حَيوةً طَيِّبَةً وَتَوَفَّنى

مده و از مصاحبت نيكان محرومم مفرما و به زندگى پاكيزه زنده ام بدار و به مرگ

 

وَفاةً طَيِّبَةً تُلْحِقُنى بِالاْبْرارِ وَارْزُقْنى مُرافَقَةَ الاْنْبِيآءِ فى مَقْعَدِ

پاكيزه اى بميرانم كه به نيكان ملحقم دارى و رفاقت پيمبران را روزيم گردانى در جايگاه

 

صِدْقٍ عِنْدَ مَليكٍ مُقْتَدِرٍ اَللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلى حُسْنِ بَلائِكَ

پسنديده نزد پادشاهى نيرومند خدايا از آن تو است ستايش بر خوش آزمايشى

 

وَصُنْعِكَ وَلَكَ الْحَمْدُ عَلَى الاِْسْلامِ وَاتِّباعِ السُّنَةِ يا رَبِّ كَما

و خوش رفتاريت و تو را است ستايش بر نعمت دين اسلام و پيروى طريقه (پيمبران ) پروردگارا چنانچه

 

هَدَيْتَهُمْ لِدينِكَ وَعَلَّمْتَهُمْ كِتابَكَ فَاهْدِنا وَعَلِّمْنا وَلَكَ الْحَمْدُ عَلى

آن پيمبران را به دين خود راهنمائى كردى و كتاب خود را به آنان ياد دادى ما را نيز هدايت كرده و يادمان ده و تو را است

 

حُسْنِ بَلائِكَ وَصُنْعِكَ عِنْدى خآصَّةً كَما خَلَقْتَنى فَاَحْسَنْتَ خَلْقى

ستايش بر خصوص آزمايش و رفتار نيكت درباره شخص من كه مرا آفريدى و خلقتم را نيكو كردى

 

وَعَلَّمْتَنى فَاَحْسَنْتَ تَعْليمى وَهَدَيْتَنى فَاَحْسَنْتَ هِدايَتى فَلَكَ

و يادم دادى و نيكو ياد دادى و هدايتم كردى و نيكو هدايت كردى پس تو را است

 

الْحَمْدُ عَلى اِنْعامِكَ عَلَىَّ قَديماً وَحَديثاً فَكَمْ مِنْ كَرْبٍ يا سَيِّدى

ستايش بر نعمت بخشيت نسبت به من از زمان قديم و جديد پس چه بسيار محنتى كه اى آقاى من

 

قَدْ فَرَّجْتَهُ وَكَمْ مِنْ غَمٍّ يا سَيِّدى قَدْ نَفَّسْتَهُ وَكَمْ مِنْ هَمٍّ يا سَيِّدى قَدْ

تو آن را گشودى و چه بسيار اندوهى كه اى آقاى من تو آن را زدودى و چه بسيار غم و غصه اى كه اى آقاى من تو آنرا

 

كَشَفْتَهُ وَكَمْ مِنْ بَلاءٍ يا سَيِّدى قَدْ صَرَفْتَهُ وَكَمْ مِنْ عَيْبٍ يا سَيِّدى

برطرف كردى و چه بسيار بلا و گرفتارى اى آقاى من كه تو آن را باز گرداندى و چه بسيار عيبى اى آقاى من

 

قَدْ سَتَرْتَهُ فَلَكَ الْحَمْدُ عَلى كُلِّ حالٍ فى كُلِّ مَثْوىً وَزَمانٍ وَمُنْقَلَبٍ

كه تو آنرا پوشاندى پس تو را است ستايش بر هر حال و در هر جا و هر زمان و هر منزل

 

وَمَُقامٍ وَعَلى هذِهِ الْحالِ وَكُلِّ حالٍ اَللّهُمَّ اجْعَلْنى مِنْ اَفْضَلِ عِبادِكَ

و هر مقام و بر اين حال و هر حال خدايا قرار ده مرا از بهترين بندگانت

 

نَصيباً فى هذَا الْيَوْمِ مِنْ خَيْرٍ تَقْسِمُهُ اَوْ ضُرٍّ تَكْشِفُهُ اَوْ سُوءٍ تَصْرِفُهُ

در بهره مندى اين روز از هر خيرى كه قسمت كنى يا گرفتارى كه برطرف كنى يا بدى كه بازش گردانى

 

اَوْ بَلاءٍ تَدْفَعُهُ اَوْ خَيْرٍ تَسُوقُهُ اَوْ رَحْمَةٍ تَنْشُرُها اَوْ عافِيَةٍ تُلْبِسُها

يا بلائى كه دفعش كنى يا خيرى كه بفرستى يا رحمتى كه بگسترانى يا جامه تندرستى كه بپوشانى

 

فَاِنَّكَ عَلى كُلِّشَىْءٍ قَديرٌ وَبِيَدِكَ خَزآئِنُ السَّمواتِ وَالاْرْضِ وَاَنْتَ

كه براستى تو بر هر چيز توانائى و خزينه هاى آسمانها و زمين بدست تو است و توئى

 

الْواحِدُ الْكَريمُ الْمُعْطِى الَّذى لا يُرَدُّ سآئِلُهُ وَلا يُخَيَّبُ امِلُهُ وَلا

خداى يگانه بزرگوار عطابخشى كه خواهنده اش دست خالى بازنگردد و آرزومندش نااميد نشود و

 

يَنْقُصُ نآئِلُهُ وَلا يَنْفَدُ ما عِنْدَهُ بَلْ يَزْدادُ كَثْرَةً وَطيباً وَعَطآءً وَجوُداً

عطاهايش نقصان نپذيرد و خزينه اش پايان ندارد بلكه همواره به زيادى و پاكيزگى و عطا و جودش

 

وَارْزُقْنى مِنْ خَزآئِنِكَ الَّتى لا تَفْنى وَمِنْ رَحْمَتِكَ الْواسِعَةِ اِنَّ

بيفزايد و روزيم كن از خزينه هايت كه فنا نپذيرد و از رحمت وسيعت كه براستى

 

عَطآئَكَ لَمْ يَكُنْ مَحْظوُراً وَاَنْتَ عَلى كُلِّشَىْءٍ قَديرٌ بِرَحْمَتِكَ يا

عطاى تو از كسى منع نشده و تو بر هر چيز توانائى به رحمتت اى

 

اَرْحَمَ الرّاحِمينَ.

مهربانترين مهربانان.

 

 

دوّم: بخواند آن هزار مرتبه [به نقل كفعمى] تسبيحات عشر را كه سيّد ذكر فرموده و بيايد در اعمال روز عرفه .

 

سوم : بخواند دعاء اللّهُمَّ مَنْ تَعَبَّاَ وَ تَهَيَّاَ را كه در روز عرفه و شب و روز جمعه نيز وارد است و گذشت ذكر آن در اعمال شب جمعه.

 

چهارم: زيارت كند امام حسين عليه السلام و زمين كربلا را و بماند در آنجا تا روز عيد تا آنكه از شرّ آن سال نگاه داشته شود.