لما طعن ابن ملجم قبحه الله أمير المؤمنين رضي الله عنه قيل له " ألا توصى؟ قال: ما أوصى رسول الله صلى الله عليه و سلم فأوصى و لكن قال: ( أي الرسول ) إن أراد الله خيراً فيجمعهم على خيرهم بعد نبيهم " تلخيص الشافي للطوسي 2/372، و الشافي لعلم الهدى المرتضى ص 171 وقد جمعهم الله على أبا بكر الصديق رضي الله عنه.

پاسخ:

أوّلا: نويسنده آن، اين روايت را از كتاب الشافى سيّد مرتضى نقل مى كند؛ ولى يقين داريم كه او كتاب را نديده است و با واسطه نقل كرده است؛ زيرا مرحوم سيد مرتضي در اين كتاب روايات فراواني را از قول قاضي عبدالجبار نقل و بعد تك تك آن‌ها را نقد مي كند.

ثانياً: اين روايت سندي ندارد و روايت بدون سند هيچ ارزشي ندارد.

ثالثاً: اين كه امام علي عليه السلام وصيت كرده و امام حسن عليه السلام را به عنوان جانشين خود انتخاب كرده است، از قطعيات تاريخ است كه حتي خود علماي اهل سنت نيز به اعتراف دارند.

ابن كثير دمشقي سلفي مي نويسد:

ثمّ بعدهم الحسن بن على لانّ عليّاً أوصى اليه و بايعه أهل العراق.

البداية و النهاية، ج 6، ص 249.

پس از خلفاى پيشين، حسن بن على به خلافت رسيد چرا كه على به امامت او وصيت كرد و مردم عراق نيز با او بيعت كردند.

ابوالفرج اصفهانى از ابوالاسود دئلى روايت مى كند:

 و قد أوصى بالامامة بعده الى ابن رسول الله و ابنه و سليله و شبيهه فى خلقه و هديه.

الأغانى، ج 12، ص 380.

پس از خود امامت فرزند رسول خدا و فرزند و ذريه خودش را كه در اخلاق و رفتار همانند او بود وصيت نمود.

ابن عبدربه اندلسى مى نويسد:

قال هيثم بن عدي أدركت من المشايخ أنّ على ّ بن ابيطالب أصار الامر الى الحسن

 بسيارى از بزرگانى را ملاقات كردم كه براى من نقل كردند على بن ابى طالب خلافت را به فرزندش حسن واگذار نمود.

ابن اعثم كوفى روايت مى كند: امام حسن در نامه اى به معاويه چنين نوشت:

فان ّ أميرالمؤمنين على بن ابى طالب لمّانزل الموت ولّانى هذا الامر من بعده.

الفتوح، ج 4، ص 278.

هنگام فرا رسيدن رحلت امير مؤمنان على بن ابى طالب، ايشان مرا ولىّ امر مسلمانان قرار داد.