دین الهی یکی بیش نیست و همه انبیاء یک سخن داشته اند و مومنان نیز باید به همه آنها ایمان بیاورند.

«قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَ ما أُنْزِلَ إِلَیْنا وَ ما أُنْزِلَ إِلى‏ إِبْراهیمَ وَ إِسْماعیلَ وَ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ وَ الْأَسْباطِ وَ ما أُوتِیَ مُوسى‏ وَ عیسى‏ وَ ما أُوتِیَ النَّبِیُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ لا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ[بقره/۱۳۶] بگویید: ما به خدا ایمان آورده ‏ایم و به آنچه بر ما نازل شده و آنچه بر ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و پیامبران از فرزندان او نازل گردید، و (همچنین) آنچه به موسى و عیسى و پیامبران (دیگر) از طرف پروردگار داده شده است، و در میان هیچ یك از آنها جدایى قائل نمى ‏شویم، و در برابر فرمان خدا تسلیم هستیم.»

و اختلافاتی که مشاهده می شود، مربوط به انبیاء و دینی که آنها تبیین کرده اند، نمی باشد. بلکه عده ای از پیروان آنها در طی تاریخ انحرافاتی ایجاد می کنند و به همین دلیل بشر محتاج وحی و رسالت جدید می شود. این انحرافات به گونه ای هستند که خود پیامبران نیز از آنها برائت می جویند. مثلا حضرت عیسی (ع) هرگز ادعای فرزند خدا بودن نداشته است:
«وَ إِذْ قالَ اللَّهُ یا عیسَى ابْنَ مَرْیَمَ أَ أَنْتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونی‏ وَ أُمِّیَ إِلهَیْنِ مِنْ دُونِ اللَّهِ قالَ سُبْحانَكَ ما یَكُونُ لی‏ أَنْ أَقُولَ ما لَیْسَ لی‏ بِحَق[مائده/۱۱۶] و آن گاه كه خداوند به عیسى بن مریم مى ‏گوید: «آیا تو به مردم گفتى كه من و مادرم را بعنوان دو معبود غیر از خدا انتخاب كنید؟!»، او مى ‏گوید: «منزهى تو! من حق ندارم آنچه را كه شایسته من نیست.»

قرآن اختلافات را ناشی از تفاوت در واقعیت خارجی نمی داند. بلکه حقیقت خارجی را ثابت و روشن معرفی می کند که عده ای علیرغم شناخت آن، به ایجاد اختلاف مبادرت می کنند:
«وَ مَا اخْتَلَفَ الَّذینَ أُوتُوا الْكِتابَ إِلاَّ مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیاً بَیْنَهُمْ[آل عمران/۱۹] كسانى كه كتاب آسمانى به آنان داده شد، اختلافى (در آن) ایجاد نكردند، مگر بعد از آگاهى و علم، آن هم به خاطر ظلم و ستم در میان خود.»

اگر ادیان ابراهیمی بدون تحریف موجود بودند، غیر از تصدیق یکدیگر چیزی در آنها دیده نمی شد:
«نَزَّلَ عَلَیْكَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقاً لِما بَیْنَ یَدَیْهِ وَ أَنْزَلَ التَّوْراةَ وَ الْإِنْجیلَ [آل عمران/۳] این كتاب را به حق (و هدفى والا و عقلانى) به تدریج بر تو فرو فرستاد كه تصدیق ‏كننده است آنچه را پیش از اوست (از پیامبران و شرایع و كتاب‏هاى آسمانى)، و (هر یك از) تورات و انجیل را دفعتا و مجموعا فرو فرستاد.»

در واقع در یک کلام می توان گفت که آب سرچشمه ناخالصی و آلودگی نداشته اما این دلیل نمی شود که در طی مسیر هیچ گونه آلودگی ای برایش ایجاد نشده باشد. دین در نزد خدا یکی بیش نیست. و انبیاء همه بر سر آن توافق داشته اند:
«إِنَّ الدِّینَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلامُ[آل عمران/۱۹] دین در نزد خدا، اسلام (و تسلیم بودن در برابر حق) است»

«وَ وَصَّى بِها إِبْراهیمُ بَنیهِ وَ یَعْقُوبُ یا بَنِیَّ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفى‏ لَكُمُ الدِّینَ فَلا تَمُوتُنَّ إِلاَّ وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ[بقره/۱۳۲] و ابراهیم و یعقوب (در واپسین لحظات عمر،) فرزندان خود را به این آیین، وصیت كردند (و هر كدام به فرزندان خویش گفتند «فرزندان من! خداوند این آیین پاك را براى شما برگزیده است و شما، جز به آیین اسلام [تسلیم در برابر فرمان خدا] از دنیا نروید!»

اما انسان های منحرف و گمراه چیزی را که به وضوح می فهمیدند، تغییر می دادند و تحریف می کردند.