21- قالَ الاْمامُ علي عليه السلام:

أيُّهَا النّاسُ، إِيّاكُمْ وُحُبَّ الدُّنْيا، فَإِنَّها رَأْسُ كُلِّ خَطيئَة، وَبابُ كُلِّ بَليَّة، وَ داعي كُلِّ رَزِيَّة.

 

امام علي - عليه السلام - فرمود:

اي گروه مردم، نسبت به محبّت و علاقه به دنيا مواظب باشيد، چون كه علاقه و محبّت به دنيا اساس هر خطا و انحرافي است، و دروازه هر بلا و گرفتاري است، و نزديك كننده هر فتنه و آشوب؛ و نيز آورنده هر مصيبت و مشكلي است.

 

 

22- قال علی علیه السلام:

لا یجد عبد طعم الایمان حتی یترک الکذب، هزله و جِدَّهُ.

 

بنده طعم ایمان را نمی چشد مگر آنکه از دروغ، به صورت شوخی و جدیش احتراز کند.

 

 

23- قال علیّ علیه السّلام:

لا یکون الصدیق صدیقاً حتى یحفظ أخاه فى ثلاث: فى نکبته و غیبته و وفاته.

 

دوست اگر در سه مورد دوستش را حمایت نکند، دوست نیست:

در شدت و گرفتارى او،

در غیبت وى،

و پس از مرگش.

(نهج البلاغه، حکمت 129)

 

 

24- قال علیّ علیه السّلام:

إِنَّ اللّهَ يُعَذِّبُ سِتَّةً بِسِتَّة:

أَلْعَرَبَ بِالْعَصَبيَّةِ وَ الدَّهاقينَ بِالْكِبْرِ وَ الاُْمَراءَ بِالْجَوْرِ وَ الْفُقَهاءَ بِالْحَسَدِ وَ التُّجّارَ بِالْخِيانَةِ وَ أَهْلَ الرُّسْتاقِ بِالْجَهْلِ.

خداوند شش كس را به شش خصلت عذاب كند:

عرب را به تعصّب،

و خان هاى ده را به تكبّر،

و فرمانروايان را به جور،

و فقيهان را به حسد،

و تجّار را به خيانت،

و روستايى را به جهالت.

 

 

25- «سئل امیرالمومنین(علیه السلام): کم بین الحق و الباطل؟

فقال: أربع أصابعَ و وضع أمیرالمؤمنین علیه السلام یده علی أذُنِه و عینیه فقال: ما رَأَتهُ عیناک فهو الحق و ما سمعته أذُناک فأکثره باطلٌ»؛

 

از امیرالمؤمنین علی علیه السلام سؤال شد: بین حق و باطل چه مقدار فاصله است؟

حضرت علی(علیه السلام) فرمود: به اندازه چهار انگشت. وآنگاه دست خود را برگوش وچشمان خود نهادند و فرمودند: آن چه راکه چشمهای تو دید، حق است وآنچه راکه گوشهای تو شنید، اکثرآن باطل است.

 

 

26- عن الأصبغ بن نباتة قال: قال أمیرالمؤمنین علیّ بن أبی طالب علیه السلام للحسن إبنه:

يا بُنَيَّ، ألا اُعَلِّمُكَ أربَعَ خِصالٍ تَستَغنِي بها عنِ الطِّبِّ ؟

فقالَ: بلى يا أميرَ المؤمنينَ،

فقالَ: لا تَجلِسْ على الطَّعامِ إلاّ وأنتَ جائعٌ ، ولا تَقُمْ عنِ الطَّعامِ إلاّ وأنتَ تَشتَهِيهِ ، و جَوِّدِ المَضغَ ، وإذا نُمتَ فَاعرِضْ نَفسَكَ على الخَلاءِ، فإذا استَعمَلتَ هذا استَغنَيتَ عنِ الطِّبِّ .

 

اصبغ بن نباته می گوید: امام على عليه‏السلام در سفارشى به فرزند خود حسن عليه‏ السلام، فرمود:

فرزندم! آيا چهار نكته به تو نياموزم كه با رعايت آنها از طبّ بى‏نياز شوى؟

عرض كرد: چرا، اى امير مؤمنان .

حضرت فرمود:

1. تا گرسنه نشده‏اى غذا نخور

2. هنوز اشتها دارى از غذا دست بكش

3. غذا را خوب بجو

4. قبل از خوابيدن قضاى حاجت كن.

اگر اين نكات را رعايت كنى، از مراجعه به طبيب بى‏نياز مى‏شوى .

(الخصال، باب 4، حدیث 67 )

 

 

حقوق متقابل مردم و رهبری، خطبه 34 نهج البلاغه:

27- قال علیّ علیه السّلام:

أَیُّهَا النّاسُ، إِنَّ لی عَلَیکُم حَقَّاً، وَ لَکُم عَلَیَّ حَقٌّ: ای مردم، مرا بر شما و شما را بر من حقی واجب شده است.

 

فَأَمَّا حَقُّکُم عَلَیَّ: اما حق شما بر من:

 

فَالنَّصیحَهُ لَکُم. آن که از خیرخواهی شما دریغ نورزم. (خیرخواه شما باشم.)

 

وَ تَوفیرُ فَیئِکُم عَلَیکُم. و بیت المال را میان شما عادلانه تقسیم کنم.

 

وَ تَعلیمُکُم کَیلا تَجهَلُوا. و شما را آموزش دهم تا بی سواد و نادان نباشید.

 

و تأدیبُکُم کَیما تَعلَمُوا. و شما را تربیت کنم تا راه و رسم زندگی را بدانید.

 

وَ أَمّا حَقِّی عَلَیکُم: و اما حق من بر شما این است که:

 

فَالوَفاءُ بِالبَیعَة. به بیعت با من وفادار باشید.

 

وَ النَّصیحَهُ فِی المَشهَدِ وَ المَغیبِ. در آشکار و نهان برایم خیرخواهی کنید.

 

وَالإِجابَة حینَ أَدعُوکُم. هرگاه شما را فرا خواندم اجابت نمائید.

 

وَ الطّاعَة حینَ آمُرُکُم. و فرمان دادم اطاعت کنید.  

(نهج البلاغه، خطبه 34، ترجمه محمد دشتی، ص 86)

 

 

28- امام علی علیه السّلام فرمود:

«خَیرُ ما وَرَّثَ الاَباءُ الاَبناءَ الاَدبُ؛

 

بهترین چیزی که پدران برای فرزندان به ارث می گذارند، ادب است.»

 

 

29- قال علیّ علیه السّلام:

أشجع النّاس من غلب هواه.

 

شجاعترین مردم كسی است كه بر هوای نفسش چیره گردد.

 

 

30- قال علیّ علیه السّلام:

مَن لَم يَتَعَلَّمْ في الصِّغَرِ لَم يَتَقَدَّمْ في الكِبَرِ .

 

هـر كـه در كـودكى نـياموزد، در بـزرگسالى پيشرفت نكند .