1-  قال الامام الباقر علیه السلام:

الكَمال كُلُ الكَمال: التَّفَقهُ فِی الدِّینِ وَ الصَبرُ عَلی النائِبَة وَ تَقدِیرُ المَعیشَةِ؛

 

نهایت كمال: فهم در دین و صبر بر مصیبت، و اندازه گیری در خرج زندگانی است.

اصول کافی، ج 1 ، ص 39

 

 

2- قال علیه السلام:

عَالِمٌ ینتَفع بِعِلمِه أَفضَل مِن سَبعین ألف عَابد؛

 

دانشمندی كه از علمش سود برند، از هفتاد هزار عابد بهتر است .

بحارالانوار،ج75 ،ص173

 

 

3- قال علیه السلام:

من طلب العلم لیُباهی به العلماء أو یماری به السفهاء أو یصرف به وجوه الناس إلیه فلیتبوء مقعده من النار، إنّ الرئاسة لا تصلح إلاّ لأهلها؛

امام محمد باقر(علیه السلام) : هر كه علم و دانش را جوید برای آنكه به علما فخر فروشی كند ، یا با سفها بستیزد ، و یا مردم را متوجه خود نماید ، باید آتش را جای نشستن خود گیرد، همانا ریاست جز برای اهلش شایسته نیست.

 

 

4- قال علیه السلام:

ما شیبَ شیءٌ بشیءٍ اَحسن مِن حِلمٍ بعلمٍ؛

 

چیزی با چیزی نیامیخته است که بهتر از حلم با علم باشد.

 

(بحارالانوار ، دار احیاء التراث العربی ، ج 75 ، ص 172 )

 

5- قال علیه السلام:

«ثَلاثَةٌ مِنْ مَکارِمِ الدُّنْیا وَ الاْخِرَةِ: أَنْ تَعْفُوَ عَمَّنْ ظَلَمَکَ، وَ تَصِلَ مَنْ قَطَعَکَ، وَ تَحْلُمَ إِذا جُهِلَ عَلَیْکَ.»:

 

سه چیز از مکارم دنیا و آخرت است:

1ـ گذشت کنى از کسى که به تو ستم کرده است،

2ـ بپیوندى به کسى که از تو بریده است،

3ـ و بردبارى ورزى در وقتى که با تو به نادانى برخورد شود.

 

 

6- قال علیه السلام:

الظُّلْمُ ثَلَاثَةٌ: ظُلْمٌ یغْفِرُهُ اللَّهُ وَ ظُلْمٌ لَا یغْفِرُهُ اللَّهُ وَ ظُلْمٌ لَا یدَعُهُ فَأَمَّا الظُّلْمُ الَّذِی لَا یغْفِرُهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَالشِّرْک بِاللَّهِ وَ أَمَّا الظُّلْمُ الَّذِی یغْفِرُهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَظُلْمُ الرَّجُلِ نَفْسَهُ فِیمَا بَینَهُ وَ بَینَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَمَّا الظُّلْمُ الَّذِی لَا یدَعُهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَالْمُدَاینَةُ بَینَ الْعِبَادِ وَ قَالَ علیه السلام مَا یأْخُذُ الْمَظْلُومُ مِنْ دِینِ الظَّالِمِ أَکثَرُ مِمَّا یأْخُذُ الظَّالِمُ مِنْ دُنْیا الْمَظْلُومِ؛

 

امام باقر علیه السلام فرمود: ظلم و ستم سه گونه است: ستمی که خدا می آمرزد و ستمی که خدا نمی آمرزد و ستمی که خدا رها نمی کند.

آن که خدا نیامرزد؛ شرک به خداست

و آن که می آمرزد؛ ستم بر نفس است

و آن که وانگذارد، حق بندگان است بر یکدیگر.

فرمود: آنچه مظلوم از دین ظالم بستاند؛ بیشتر از آن است که ظالم از دنیای مظلوم می ستاند».

 

 

فردای قیامت، کارهای نیک ظالم را بر می دارند و به مظلوم می دهند و همین طور گناهان مظلوم را به ظالم می دهند.

در این روایت اشاره شده است؛ ظلمی که به واسطه آن خداوند ظالم را رها نمی کند؛ ظلم و ستم به دیگران است. باری تعالی از حق الناس نمی گذرد. خداوند در کمین ظالمین، نشسته است تا حق ظالم را بستاند. در قیامت خداوند از حسنات ظالم بر می دارد و به مظلوم می دهد. لذا حضرت باقر علیه السلام فرمودند: آن مقداری که مظلوم از دین ظالم می گیرد،؛ به مراتب بیشتر است از آن چه که ظالم از دنیای مظلوم گرفته است.

 

 

7- امام باقر عليه السلام:

مَن لَم يَجعَلِ اللّه لَهُ مِن نفسِهِ واعِظا، فإنَّ مَواعِظَ النّاسِ لَن تُغنيَ عَنهُ شيئا؛

 

كسى كه خداوند براى او واعظى درونى قرار ندهد، موعظه هاى مردم هرگز در او سودمند نمى افتد.

(تحف العقول، ص 294 - منتخب ميزان الحكمة، ص 600)

 

8- قال علیه السلام:

مَن كَانَ ظاهِرُه أَرجَح مِن بَاطِنِه، خَفَّ مِیزانه؛

 

هر كس ظاهرش از باطنش بهتر باشد ، ترازوی اعمالش سبك می شود.

بحارالانوار، ج 4 ، ص 404

 

9- امام محمد باقر علیه السلام فرموده اند:

ایاک و الکسل و الضجر فانهما مفتاح کل شر من کسل لم یود حقا حفا و من ضجر لم یصبر علی حق؛

 

بپرهیز از کسالت و ملالت در امور ، زیرا این دو کلید هر بدی ست،

کسی که به کسالت و واماندگی رود هیچ حقی ادا نکند

و کسی که ملالت و بی قراری گیرد بر هیچ حقی صابر و شکیبا نتواند بود.

منتهی الامال ج 2 ص 145

 

10-قال علیه السلام:

"والله لموت عالم احبّ الي ابليس من موت سبعين عابداً؛

 

به خدا سوگند! مرگ يک عالم در نزد شيطان، محبوب‌تر از مرگ هفتاد عابد است."