پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:

در آن زمان:

شصت و دوم: از دیگران خبر داشته باشی بهتر است از اینکه او را ملاقات کنی.

شصت و سوم: دینشان درهم ها و ثروتشان است.

شصت و چهارم: برای پول حاضر اند به دیگری سجده کنند.

شصت و پنجم: متحیر و مست ( واله و حیران ) اند و نه مسلمان اند و نه مسیحی .

« عَنْ أَعْلَامِ الدِّینِ لِلدَّیْلَمِیِّ قَالَ رَوَتْ أُمُّ هَانِئِ بِنْتُ أَبِی طَالِبٍ علیه السلام [عَنِ النَّبِیِّ ص‏لی الله علیه و آله] أَنَّهُ قَالَ علیه السلام: یَأْتِی عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ إِذَا سَمِعْتَ بِاسْمِ رَجُلٍ خَیْرٌ مِنْ أَنْ تَلْقَاهُ فَإِذَا رَأَیْتَهُ لَقِیتَهُ خَیْراً مِنْ أَنْ تُجَرِّبَهُ وَ لَوْ جَرَّبْتَهُ أَظْهَرَ لَکَ أَحْوَالًا دِینُهُمْ دَرَاهِمُهُمْ وَ هَمُّهُمْ بُطُونُهُمْ وَ قِبْلَتُهُمْ نِسَاؤُهُمْ یَرْکَعُونَ لِلرَّغِیفِ وَ یَسْجُدُونَ لِلدِّرْهَمِ حَیَارَى سُکَارَى لَا مُسْلِمِینَ وَ لَا نَصَارَى.»[۱]‏

در حدیث دیگری پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:

در آن زمان:

شصت و ششم: با کسانی که ظاهرا مؤمن ولی باطن شیطانی دارند اگر حرف بزنی تکذیبت می کنند.

شصت و هفتم: سنت الهی را بدعت و بدعت ها را سنت می دانند.

شصت و هشتم: پناه آوردن به این انسان ها موجب خواری می شود ( شما را بین مردم رسوا می کنند )

شصت و نهم: خداوند به خاطر این اعمالشان، باران را در وقتش نازل نکرده و در غیر وقت نازل می کند ( که کمترین ضرر آن از بین رفتن محصولات کشاورزان است )

هفتادم: بندگان نیک خداوند هم دعا کنند مستجاب نمی شود.

« جَامِعُ الْأَخْبَارِ، عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله أَنَّهُ قَالَ: یَأْتِی عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ وُجُوهُهُمْ وُجُوهُ الْآدَمِیِّینَ وَ قُلُوبُهُمْ قُلُوبُ الشَّیَاطِینِ کَأَمْثَالِ الذِّئَابِ الضَّوَارِی سَفَّاکُونَ لِلدِّمَاءِ لَا یَتَنَاهَوْنَ عَنْ مُنْکَرٍ فَعَلُوهُ إِنْ تَابَعْتَهُمُ ارْتَابُوکَ وَ إِنْ حَدَّثْتَهُمْ کَذَّبُوکَ وَ إِنْ تَوَارَیْتَ عَنْهُمُ اغْتَابُوکَ السُّنَّةُ فِیهِمْ بِدْعَةٌ وَ الْبِدْعَةُ فِیهِمْ سُنَّةٌ وَ الْحَلِیمُ بَیْنَهُمْ غَادِرٌ وَ الْغَادِرُ بَیْنَهُمْ حَلِیمٌ وَ الْمُؤْمِنُ بَیْنَهُمْ مُسْتَضْعَفٌ وَ الْفَاسِقُ فِیمَا بَیْنَهُمْ مُشْرِفٌ صِبْیَانُهُمْ عَارِمٌ وَ نِسَاؤُهُمْ شَاطِرٌ وَ شَیْخُهُمْ لَا یَأْمُرُ بِالْمَعْرُوفِ وَ لَا یَنْهَى عَنِ الْمُنْکَرِ الِالْتِجَاءُ إِلَیْهِمْ خِزْیٌ وَ الِاعْتِذَارُ بِهِمْ ذُلٌّ وَ طَلَبُ مَا فِی أَیْدِیهِمْ فَقْرٌ فَعِنْدَ ذَلِکَ یَحْرِمُهُمُ اللَّهُ قَطْرَ السَّمَاءِ فِی أَوَانِهِ- وَ یُنْزِلُهُ فِی غَیْرِ أَوَانِهِ وَ یُسَلِّطُ عَلَیْهِمْ شِرَارَهُمْ فَیَسُومُونَهُمْ سُوءَ الْعَذَابِ وَ یُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَهُمْ وَ یَسْتَحْیُونَ [نِسَاءَهُمْ‏] فَیَدْعُوا خِیَارُهُمْ فَلَا یُسْتَجَابُ لَهُمْ‏.»[۲]

[۱]. اعلام الدین فی صفات المومنین ، دیلمی ، ص ۲۹۱٫

[۲]. جامع الأخبار ، شعیری ، ص ۱۲۹ فصل ۸۸ .