جز آه حرفی هست اما من ندارم

چون طفل بازیگوش، عصیانگر، گرسنه

راهی به خانه غیر برگشتن ندارم

پوسیده یا پاره شده یا آب رفته

 مهمانی است و حیف...پیراهن ندارم

این چه بلایی بوده آوار است بر من

اسم تو را میخوانم و جوشن ندارم

آه ای ملائک رو بپوشانید از من

غرق معاصی هستم و دیدن ندارم

میجویمت ای انتهای آرزوها

میجویم اما پاسخی جز لَن ندارم

در آسمان تیره ی بخت غریبم

جز کربلا من نقطه ای روشن ندارم

من که به غیر کربلا موطن ندارم

من که به غیر کربلا مدفن ندارم