الف. تقويت تقوا، پرهيزگارى و اخلاص؛(1)

امام صادق(ع) مى ‏فرمايد: خداوند متعال فرموده: «روزه از من است و پاداش آن را من مى‏ دهم.»(2)

حضرت فاطمه(س) مى ‏فرمايد: «خداوند روزه را براى استوارى اخلاص، واجب فرمود.»(3)

ب. مانع عذاب‏هاى دنيوى و اخروى:

امام على(ع) مى ‏فرمايد: «روزه روده را باريك مى ‏كند، گوشت را مى ‏ريزد و از گرماى سوزان دوزخ دور مى‏ گرداند.»(4)

پيامبر اكرم(ص) مى ‏فرمايد: «روزه سپرى در برابر آتش است.»(5)

ج. آرامش روان و جسم:

روزه‏دارى روح و روان و قلب و دل و نيز جسم را آرامش داده و باعث سلامتى روح و تندرستى جسم مى‏ شود.

پيامبر اكرم(ص) مى ‏فرمايد: «روزه بگيريد تا سالم بمانيد.»

باز مى ‏فرمايد: «معده خانه تمام دردها و امساك (روزه) بالاترين داروهاست.»(6)

حضرت امام باقر(ع) مى ‏فرمايد: «روزه و حج آرام‏بخش دلهاست.»(7)

حضرت على(ع) مى ‏فرمايد: «خداوند بندگان مؤمن خود را به وسيله نمازها و زكات و حديث در روزه ‏دارى روزه ‏هاى واجب (رمضان) براى آرام كردن اعضا و جوارح آنان، خشوع ديدگانش و فروتنى جان‏هايشان و خضوع دلهايشان حفظ مى ‏كنند.»(8)

امروزه در علم پزشكى و از نظر بهداشت و تندرستى نيز در جاى خود ثابت شده كه روزه ‏دارى تأثيرهاى فراوانى بر آرامش روح و روان و سلامتى جسم و بدن دارد، دفع چربى‏هاى مزاحم، تنظيم فشار، قند خون، و... نمونه آن است.(9)

د. مانع نفوذ شيطان:

امام على(ع) به پيامبر اكرم(ص) عرض كرد: يا رسول الله! چه چيزى شيطان را از ما دور مى ‏كند؟ پيامبرگرامى(ص) فرمود: روزه چهره او را سياه مى‏كند و صدقه پشت او را مى ‏شكند.»(10)

بنابراين، روزه مانع نفوذ شيطان‏هاى جنّى و انسى شده و وسوسه ‏هاى آنان را خنثى مى‏ كند.

هـ . مساوات بين غنى و فقير:

انسان روزه‏ دار در هنگام گرسنگى و تشنگى، فقرا و بينوايان را ياد مى ‏كند و در نتيجه به كمك آن‏ها مى ‏شتابد. حضرت امام حسن عسگرى(ع) درباره علت وجوب روزه مى ‏فرمايد: «تا توانگر درد گرسنگى را بچشد و در نتيجه به نيازمند كمك كند.»(11)

و. احياء فضائل اخلاقى

حضرت امام رضا(ع) درباره علت وجوب روزه مى ‏فرمايد: «تا مردم رنج گرسنگى و تشنگى را بچشند و به نيازمندى خود در آخرت پى ‏ببرند و روزه ‏دار بر اثر گرسنگى و تشنگى خاشع، متواضع و فروتن، مأجور، طالب رضا و ثواب خدا و عارف و صابر باشد و بدين سبب مستحق ثواب شود،... روزه موجب خوددارى از شهوات است، نيز تا روزه در دنيا نصيحت‏گر آنان باشد و ايشان را در راه انجام تكاليفشان رام و ورزيده كند و راهنماى آنان در رسيدن به اجر باشد و به اندازه سختى، تشنگى و گرسنگى كه نيازمندان و مستمندان در دنيا مى ‏چشند پى ببرند و در نتيجه، حقوقى كه خداوند در دارايى‏ هايشان واجب فرموده است، به ايشان بپردازند... .»(12)

4. وجود شب قدر در اين ماه

شب قدر از شب‏هايى كه برتر از هزار ماه است و فرشتگان در اين شب به اذن خدا فرود مى ‏آيند و جميع مقدرات بندگان را در طول سال تعيين مى ‏كنند(13) و وجود اين شب در اين ماه مبارك نعمت و موهبتى الهى بر امت پيامبر گرامى اسلام(ص) است و مقدرات يك سال انسان‏ها (حيات، مرگ، رزق و...) براساس لياقت‏ها و زمينه ‏هايى كه خود آنها به وجود آورده‏ اند تعيين مى ‏شود و انسان در چنين شبى با تفكر و تدبر مى ‏تواند به خود آيد و اعمال يك سال خود را ارزيابى كند و با فراهم آوردن زمينه مناسب بهترين سرنوشت را براى خود رقم زند.(14)

حضرت امام صادق(ع) مى‏ فرمايد: «تقدير مقدرات در شب نوزدهم و تحكيم آن در شب بيست و يكم و امضاء آن در شب بيست و سوم است.»(15)

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پى ‏نوشت‏ها:

1. همان.

2. ميزان الحكمة، محمد محمدى‏رى‏شهرى، ترجمه: حميدرضا شيخى، ج 7، ص 3207، مؤسسه دارالحديث، قم.

3. همان، ص 3209.

4. همان.

5. همان.

6. همان.

7. همان.

8. همان.

9. تفسير نمونه، آيت‏الله مكارم شيرازى و ديگران، ج 1 ،ص 631، دارالكتب الاسلامية، تهران.

10. مستدرك الوسائل، محدث نورى، ج 7، ص 154، مؤسسه آل‏البيت، قم.

11. ميزان الحكمة، همان.

12. همان، ص 3209.

13. سوره قدر، آيه 1 ـ 5.

14. تفسير الميزان، علامه طباطبايى، ج 18، ص 132؛ ج 19، ص 90، مؤسسه مطبوعاتى اسماعيليان، قم.

15. وسائل الشيعه، همان، ج 10، ص 354.