چشمهاي تو مرا وعده باران دادند

به تنِ مرده من روح و دل و جان دادند

شوقِ برخاستن و زندگي تازه به اين

منِ دلواپسِ از خويش گريزان دادند

خش خشِ گام كسي بود كه مي‏آمد و باز

مژده عيد در اندوه زمستان دادند

چشمهاي‏تو درخشيد و در آن ظلمت محض

به بلندايِ شبِ يخ زده پايان دادند

آمدي مثل بهاري كه مي‏آيد از راه

يك سبد ياس به هر شاخه عريان دادند

دستهاي تو ز هر پنجره رُفتند غبار

و به تنديس همه آينه‏ها جان دادند

كاش باز آيد و اندوه مرا دريابد

چشمهايي كه مرا وعده باران دادند