ความศรัทธาของพวกวะฮาบีย์ขัดแย้งกับอัลกุรอาน

อัลกุรอานกล่าวว่า

هُوَ مَعَكمُ‏ْ أَيْنَ مَا كُنتُم

พระองค์ทรงอยู่กับสูเจ้า ไม่ว่าเจ้าจะอยู่ที่ใดก็ตาม

(บทอัลฮะดีด โองการที่ 4)

ونحن أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيد

และเรานั้นใกล้ชิดเขายิ่งกว่าเส้นเลือดชีวิตของเขาเสียอีก

(บทก็อฟ โองการที่ 16)

وَكَانَ اللَّـهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُّحِيطًا

และอัลลอฮ์ทรงครอบคลุมเหนือทุกสรรพสิ่ง (บทอันนิซาอ์ โองการที่ 126)

فَأَيْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّـهِ إِنَّ اللَّـهَ وَاسِعٌ عَلِيمٌ

ไม่ว่าเจ้าจะผินหน้าทางทิศใด เจ้าก็จะพบกับพระองค์อัลลอฮ์ แท้จริงพระองค์ทรงรอบรู้ยิ่ง (บทอัลบะกอเราะฮ์ โองการที่ 115)

อิบนุตัยมียะฮ์ กล่าวว่า :

พระองค์อัลลอฮ์ (ซ.บ) ทรงเสด็จลงสู่พื้นดินในทุกคืนหรือช่วงท้ายของทุกคืน และตอนเช้าตรู่จะเสด็จกลับยังบัลลังค์ของพระองค์ (ริซาละฮ์ อัลอะกีดะตุลฮะมะวียะฮ์ ,ริซาละฮ์ อัลอะกีดะตุลวาซิฏียะฮ์ ,อัลฟะตาวา อัลกุบรอ และ มินฮาญุซซุนนะฮ์ ผู้เขียน อิบนุ ตัยมียะฮ์)

จะเห็นได้ว่า ความเชื่อนี้ของพวกวะฮาบีย์เหมือนกับความเชื่อของฟิรเอาน์ (ฟาโรห์)ที่มีต่อศาสดามูซา ซึ่งในอัลกุรอานกล่าวว่า :

และฟิรเอาน์ได้กล่าวว่า โอ้ปวงบริพารเอ๋ย! ฉันไม่เคยรู้จักพระเจ้าอื่นใดของพวกท่านนอกจากฉัน โอ้ฮามานเอ๋ย ! จงเผาดินให้ฉันด้วยแล้วสร้างโครงสูงระฟ้า เพื่อที่ฉันจะได้ขึ้นไปดูพระเจ้าของมูซา และแท้จริงฉันคิดว่า เขานั้นอยู่ในหมู่ผู้กล่าวเท็จ

 (บทเกาะศอศ โองการที่ 38)

ด้วยเหตุนี้ บรรดานักวิชาการอิสลามมีความเห็นตรงกันเกี่ยวกับความไม่มีรูปร่างของพระองค์อัลลอฮ์ ในขณะที่วะฮาบีย์เชื่อว่า พระองค์ทรงมีรูปร่าง และเขานั้นคือผู้ปฏิเสธอัลกุรอาน เพราะว่าอัลกุรอานกล่าวว่า พระองค์ไม่เสมือนสิ่งอื่นใด

นอกเหนือจากนี้ เขายังมีเชื่ออีกว่า พระผู้เป็นเจ้าทรงสถิต ณ  บัลลังค์ ที่อยู่เหนือฟากฟ้า ซึ่งในแผ่นดินนั้นก็ปราศจากการจุติของพระองค์ อีกทั้งยังเชื่อว่า พระเจ้าไม่ทรงมองเห็นและสอดส่องในการกระทำของมนุษย์ได้ ไม่ว่า เขาจะทำความผิดบาปมากสักเพียงใดก็ตาม พระองค์ก็ไม่ทรงมองเห็นการกระทำของเขาอย่างแน่นอน

และนี่คือ ผลลัพท์ของความเชื่อที่ผิดอันนี้

จากความเชื่อนี้ ทำให้เราเห็นพฤติกรรมอันโหดร้าย ป่าเถื่อนของกลุ่มที่มีความคิดเฉกเช่นนี้ทุกๆวัน