ชาวชีอะฮ์บางคนเข้าใจว่า การร้องไห้ให้กับท่านอิมามฮุเซน (อ.) เป็นแนวทางหนึ่งสำหรับการได้รับชะฟาอะฮ์และการให้อภัยความผิดบาปเพียงเท่านั้น และการพลีชีพของท่านก็ไม่มีเป้าหมายอื่นใดนอกจากสิ่งนี้ ในทัศนะของพวกท่าน การไว้อาลัยและการร้องไห้แด่ท่านอิมามฮุเซน (อ.) หากไม่นำไปสู่การแก้ไขปรับปรุงและการเปลี่ยนแปลงตนเองนั้น จะเป็นสื่อแห่งการชะฟาอะฮ์ของอะฮ์ลุลบัยติ์ (อ.) หรือไม่?!

 ท่านอิมามฮุเซน (อ.) ผู้ซึ่งทุ่มเทความอุตสาห์พยายามและการพลีอุทิศทุกสิ่งทุกอย่างของตน เพื่อการฟื้นฟูและให้ชีวิตใหม่แก่อิสลามและการอบรมขัดเกลาแก่ประชาชนนั้น เป็นไปได้หรือที่ว่า การไว้อาลัยและการรำลึกถึงโศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นกับท่านจะไม่มีผลใดๆ ต่อการเปลี่ยนแปลงในตัวผู้ไว้อาลัยต่อท่านเลย?!

 เกี่ยวกับคุณค่าของการร้องไห้และการไว้อาลัยให้แด่ท่านอิมามฮุเซน (อ.) หัวหน้าของบรรดาผู้สละชีพ (ซัยยิดุชชุฮะดา) ในทางของพระผู้เป็นจ้านั้น มีคำรายงาน (ริวายะฮ์) จำนวนมากได้รายงานจากท่านศาสดา (ซ็อลฯ) และบรรดาอิมาม (อ.) และเน้นย้ำอย่างมากมายในเรื่องนี้ ตัวอย่างเช่น ท่านศาสนทูตแห่งอัลลอฮ์ (ซ็อล) ได้กล่าวกับท่านหญิงฟาฏิมะฮ์ อัซซะฮ์รอ (อ.) ก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์นี้เป็นเวลาหลายสิบปีว่า

یا فاطمة! کل عین باکیة یوم القیامة، الا عین بکت علی مصاب الحسین فانها ضاحکة مستبشرة بنعیم الجنة

“โอ้ฟาฏิมะฮ์เอ๋ย! ในวันกิยามะฮ์ ทุกๆ ดวงตาจะต้องร่ำไห้ เว้นแต่ดวงตาที่ได้ร่ำไห้ต่อสิ่งที่ได้ประสบกับฮุเซน (ในแผ่นดินกัรบะลา) เพราะแท้จริงมันจะเบิกบานและปีติยินดีด้วยกับปัจจัยอำนวยสุขแห่งสวรรค์” (1)

หรืออีกตัวอย่างหนึ่ง ท่านศาสนทูตแห่งอัลลอฮ์ (ซ็อลฯ) ได้กล่าวว่า

من بکی او ابکی او تباکی للحسین وجبب له الجنة

“ผู้ใดที่ร้องไห้ ทำให้ผู้อื่นร้องไห้ หรือแสดงออกด้วยการร้องไห้แก่ฮุเซน สวรรค์จะเป็นวาญิบ (สิ่งจำเป็น) สำหรับเขา” (2)

คำถามที่สำคัญในที่นี้ก็คือ การเน้นย้ำและการให้ความสำคัญเกี่ยวกับการร้องไห้และการไว้อาลัยแด่ท่านอิมามฮุเซน (อ.) ทั้งหมดเหล่านี้ เพื่ออะไร? ปรัชญาของมันคืออะไร? คุณประโยชน์และผลที่จะได้รับจากสิ่งนี้คืออะไร? ในเนื้อหาส่วนนี้เราจะชี้ให้เห็นถึงบางส่วนของการวิเคราะห์ที่ถูกต้องและมีตรรกะเกี่ยวกับคุณประโยชน์ต่างๆ ของการไว้อาลัยและการจัดพิธีรำลึกถึงโศกนาฏกรรมแห่งกัรบะลา

โปรดติดตามตอนที่ 2 

แหล่งอ้างอิง :

(1) บิฮารุ้ล อันวาร, เล่มที่ 44, หน้าที่ 288

(2) บิฮารุ้ล อันวาร, เล่มที่ 44, หน้าที่ 288

บทความโดย : เชคมุฮัมมัดนาอีม ประดับญาติ