บทแรกของอัลกรุอาน และถือเป็นแม่บทของคัมภีร์เล่มนี้ คือ ซูเราะฮอัลฟาติฮะฮ เริ่มด้วยโองการที่ว่า "อัลฮัมดุลิลลาฮิร็อบบินอาละมีน" ความหมายจากโองการนี้คือ" มวลการสรรเสริญแด่พระผู้อภิบาลแห่งสากลโลก" คำอธิบายจากโองการนี้ คือการขอบคูณเป็นเอกสิทธิ์ของพระองค์อัลลอฮ เพราะพระองค์คือพระผู้อภิบาลของสรรพสิ่งทั้งหลายที่อยู่ในฟากฟ้าและแผ่นดิน และในระหว่างมันทั้งสอง สรรพสิ่งทั้งหมด ล้วนแล้วแต่อยู่ภายใต้อำนาจการปกครองจากอัลลอฮทั้งสิ้น รววมถึงร่างกายของมนุษย์ทุกๆส่วนด้วย ล้วนเป็นของอัลลอฮแต่เพียงผู้เดียว และทุกๆสรรพสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดเมื่อถึงเวลาหนึ่งก็จะถูกหวนกลับคืนสู่พระองค์ จากโองการข้างต้นบ่งบอกให้เห็นถึงทุกๆสรรพสิ่งไม่ว่าสิ่งนั้นจะมีชีวิตหรือไม่มีชีวิตก็ตาม ทุกๆสรรพสิ่งล้วนเป็นของอัลลอฮทั้งสิ้น ดังนั้นมนุษย์ไม่มีอำนาจที่จะยึดเป็นของตัวเองหรือมีอำนาจในการเป็นเจ้าของแต่อย่างใด เพราะเมื่อถึงที่พระองค์จะทรงเรียกกลับ มันก็จะคืนกลับพระองค์ตามคำสั่งของพระองค์เอง