การมีความศรัทธาของมนุษย์ต่อพระองค์อัลลอฮบางครั้งมีความศรัทธาด้วยกับความศรัทธาที่แท้จริง แต่บางครั้งความศรัทธานั้นเกิดจากการมีความกลัวหรือความประหม่า ดังนั้นข้อเปรียบเทียบระหว่างความศรัทธาที่มีอยู่อย่างแท้จริงกับความศรัทธาที่มีความกลัวคือ เราสามารถกล่าวได้ว่าตัวการที่ก่อให้เกิดความประหม่า เกิดจากความกลัวในการกระทำความผิดในอดีต ซึ่งในความประหม่านี้เอง เปลี่ยนเป็นความสงบมั่นได้ ความประหม่านั้นเราสามารถที่จะขจัดให้หมดไปได้ ด้วยกับความศรัทธามั่นต่อการวิงวอนของอภัยและการรำลึกถึงพระเจ้าผู้ทรงเกรียงไกร และตัวที่ทำให้เกิดความประหม่าอีกอย่างหนึ่งคือความรู้สึกโดดเดี่ยว และบางครั้งเกิดจากความอ่อนแอที่เกิดขึ้นในหัวใจของมนุษย์ และบางครั้งความประหม่าเกิดขึ้นด้วยกับการไม่มีเป้าหมายในชีวิตของมนุษย์ ฯลฯ แท้จริงความประหม่าเหล่านี้ได้ทำให้กลายเป็นความศรัทธาต่ออัลลอฮ ที่มีความหวังต่ออัลลอฮว่าพระองค์จะช่วยเหลือพวกเขา และจะทำให้ความกลัวเหล่านั้นได้หมดสิ้นไป/7592