วาซียัตศาสดา(ศ็อลฯ) ตอนที่๗

ทำไมท่านศาสดาต้องบันทึกพินัยกรรม

ทำไมท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) ถึงพยายามที่จะบันทึกพินัยกรรมในขณะที่ท่านก็ได้ละทิ้งคัมภีร์-อัลกุรอานไว้ในหมู่ประชาชาติอยู่แล้ว

ไม่เป็นการเพียงพอหรือที่ท่านจะบอกให้บรรดามุสลิมได้ย้อนไปหาอัล-กุรอานและยึดมั่นกับคัมภีร์นั้น

ในขณะที่อัล-กุรอานอยู่ในหมู่พวกเขา ทำไมท่านพยายามเน้นถึงการทำพินัยกรรมในครั้งนั้นว่าเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง (หากว่าพินัยกรรมนั้นได้ถูกบันทึกเป็นที่เรียบร้อย ความขัดแย้งในหมู่มุสลิมจะไม่เกิดขึ้นกระนั้นหรือ)

เป็นที่ทราบกันดีว่า คัมภีร์อัลกุร-อานได้ถูกประทานลงมาในตลอดระยะเวลา ๒๓ ปี หากบุคคลใดได้เรียนรู้ถึงความหมายอันลึกซึ้ง โดยการชี้แนะของท่านศาสดา(ซ็อล ฯ) แล้วย่อมเกิดผลนำเขาไปสู่การขัดเกลา และนำพวกเขาสู่หนทางแห่งสัจธรรม ดังนั้นเป็นไปได้อย่างไรที่พินัยกรรมเพียงไม่กี่คำที่ถูกบันทึกเอาไว้ จะเป็นหลักประกันอันนิรันดร์แก่ประชาชาติอิสลามได้ตลอดไป

อะไรหรือคือความสำคัญของคำบางคำในพินัยกรรม ซึ่งสามารถเทียบเท่ากับของอัล-กุรอานที่บรรดามุสลิมได้อ่านอยู่ทุกเช้าค่ำ มีผู้ปฏิบัติตาม และยังมีผู้ที่ท่องจำอีกจำนวนนับเป็นล้านคน 

แน่นอนไม่มีใครสามารถปฏิเสธความสำคัญ และคุณค่าอันสูงส่งของอัล-กรุอานที่มีบทบาทต่อการดำเนินชีวิต ของบรรดามุสลิมทุกคนได้

แม้ว่าในหมู่ของบรรดาผู้เจริญรอยตาม สัจธรรมความจริง ในแต่ละยุคจะกล่าวอ้างว่าพวกเขาได้ดำเนินรอยตามสัจธรรม และประกายแห่งทางนำที่มาจากอัล-กุรอานอย่างแท้จริง

ทว่าท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) มิใช่หรือ  ที่เป็นผู้รู้แจ่มแจ้งในธรรมคำสั่งสอนมากกว่าผู้อื่นใด ? และท่านเป็นผู้ประจักษ์ถึงความสำคัญ และคุณประโยชน์ของอัล-กุรอานกว่าใครทั้งสิ้น ? ไม่เป็นที่สงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะท่านเป็นผู้อ่านโองการต่างเหล่านี้แก่พวกเขา อัล-กุรอานกล่าวว่า

آلـم ذلِكَ الكِتَابُ لاَ رَيْبَ فِيْهِ هُدًى لِلْمُتَّقِيْنَ

อลิฟ ลาม มีม คัมภีร์นี้ไม่มีข้อสงสัยในนั้น เป็นทางนำสำหรับผู้มีความยำเกรง   ( อัล-บะเกาะเราะฮ:๒)

آلـر كِتَابُ اَنْزَلَنَاهُ اِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ اِلىَ النُّوْرِ

 อะลิฟ ลาม รอ  คัมภีร์ที่เราได้ประทานลงมาแก่เจ้า เพื่อให้เจ้านำมนุษย์ออกจากความมืดทั้งหลาย สู่ความสว่าง      (อิบรอฮีม: ๑)

وَنَزَّلْنَا عَلَيْكَ اْلكِتَابَ تِبْيَانًا لِكُلِّ شَيْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً

และเราได้ประทานคัมภีร์แก่เจ้า เพื่อชี้แจงแก่ทุก ๆ สิ่ง และเป็นทางนำและความเมตตา  

 (อัล-นะห์ลิ :๘๙)

اِنَّ هَذَا القُرْآنَ يَهْدِى لِلَّتِى هِىَ اَقْوَمُ

แท้จริง อัลกุรอานนี้นำสู่ทางที่เที่ยงตรง และแจ้งข่าวดีแก่ผู้ศรัทธาที่ประกอบความดีทั้งหลายว่า สำหรับเขาทั้งหลายคือรางวัลอันยิ่งใหญ่ (อัล-อัสรอ :๙)  

แน่นอนท่านศาสดาเป็นผู้รู้ดีกว่าผู้อื่น เพราะท่านเป็นผู้นำมาซึ่งโองการเหล่านี้และได้อธิบายแก่พวกเขาให้เห็นถึงความชัดแจ้งของคัมภีร์ โดยที่ตัวท่านไม่เห็นถึงความสำคัญของอัล- กุรอานกระนั้นหรือ ?

ท่านศาสดา(ซ็อล ฯ) คือผู้ปฎิบัติตามอัล-กรุอาน

ท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) เป็นบุคคลแรกที่ได้ปฏิบัติตาม และดำเนินรอยตามหลักการปฏิบัติต่าง ๆ ของอัล-กุรอาน ไม่ว่าจะเป็นการสั่งห้าม หรือคำสั่งใช้ จนกระทั่งท่านได้บรรลุสู่ตำแหน่งอันสูงสุดแห่งการเป็นบ่าวของอัลลอฮฺ(ซบ.) มิเช่นนั้นแล้วท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) จะเป็นสื่อกลาง เป็นผู้สาธยายแก่นแท้ที่อยู่ในคัมภีรอัล-กรุอานแก่ประชาชาติได้อย่างไร

หนึ่งในโองการที่ถูกประทานลงมา

อัล-กรุอาน อันทรงเกียรติ ได้กล่าวถึงบทบัญญัติหนึ่งไว้ว่า..

كُتِبَ عَلَيْكُمْ اِذَا حَضَرَ اَحَدَ كُمُ الْمَوْتُ اِنْ تَرَكَ خَيْرًا اَلْوَصِيَّةُ لِلْوَالِدَيْنِ وَالاَقْرَبِيْنَ بِالْمَعْرُوْفِ حَقًّاعَلَى الْمُتَّقِيْنَ

การทำพินัยกรรมแก่ผู้ให้กำเนิดทั้งสอง และบรรดาญาติสนิทโดยชอบธรรม ได้ถูกำหนดขึ้นสำหรับสูเจ้า เมื่อความตายได้กรายสู่คนหนึ่งคนใดในพวกเจ้าหากเขาได้ทิ้งสมบัติไว้ ทั้งนี้เป็นหน้าที่สำหรับผู้ยำเกรงทั้งหลาย   (อัล-บะเกาะเราะฮฺ : ๑๘๐)

จากโองการข้างต้นนี้ ได้ชี้ให้เห็นอย่างชัดเจนว่า การทำพินัยกรรมสำหรับบุคคลที่ได้ละทิ้งทรัพย์สินไว้นั้น เป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่ง ดังนั้นผิดหรือหากเราจะพูดว่า แท้จริงตำแหน่งผู้นำมวลประชาชาตินั้นมีความสำคัญและยิ่งใหญ่กว่าทรัพย์สิน หรือเงินทองไม่ว่าจะมากมายมหาศาลเพียงใดก็ตาม

โปรดพิจารณาประวัติศาสตร์ของท่านศาสดา อิบรอฮีม (อ.)  อัล-กรุอาน ได้กล่าวว่า :

وَوالصَّى بِهَا اِبْرَاهِيْمُ بَنِيْهِ وَيَعْقُوْبَ يَابَنِيَّ اِنَّ اللّهَ اصْطَفَى لَكُمُ الدِّيْنَ فَلاَ تَمُوْتُنَّ اِلاَّ وَاَنْتُمْ مُسْلَمُوْن

และอิบรอฮีมได้สั่งเสียแก่ลูกๆ ของเขาให้ปฏิบัติตามแนวทางนั้น และยะกูบ โอ้ลูก ๆ ของฉันเอ๋ย แท้จริงอัลลอฮฺได้ทรงเลือกศาสนานี้สำหรับพวกเจ้า ดังนั้น จงอย่าตายเว้นแต่พวกเจ้าจะได้อยู่ในสภาพผู้สวามิภักดิ์      (อัล-บะเกาะเราะฮฺ : ๑๓๒)

ถ้าหาก ท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) มิได้ทำพินัยกรรม จะถูกต้องไหมถ้าจะกล่าวว่าท่านเป็นผู้ปฏิบัติตามปู่ของท่าน คือท่านศาสดาอิบรอฮีม (อ.) ขณะที่อัล-กุรอานกล่าวถึงสิ่งนี้ว่า

اِنَّ اَوْلىَ النَّاسِ بِاِبْرَاهِيمَ لَلَّذِيْنَ اتَّبِعُوْهُ وَهَذَا النَّبِيُّ وَالَّذيْنَ ءَامَنُوْ وَاللّهُ وَلِىُّ الْمُؤْمِنِيْنَ

แท้จริงผู้ที่สนิทยิ่งต่ออิบรอฮีมคือบรรดาผู้ปฏิบัติตามเขา และนบีนี้ และบรรดาผู้ศรัทธา และอัลลอฮฺเป็นผู้ทรงคุ้มครองผู้ศรัทธาทั้งหลาย  (อาลิอิมรอน : ๖๘)

ดังนั้น ไม่เป็นการถูกหรือที่เราจะกล่าวว่าท่านได้ปฏิบัติตามปู่ของท่าน  ในการบันทึกพินัยกรรมก่อนที่ท่านจะสิ้นชีวิต.