นิราศท่านหญิง ซัยหนับ

โดย ฮุจญตุลอิสลาม ซัยยิดสุไลมาน ฮูซัยนี

ปีกที่โบยบิน..เป็นของท่าน

ส่วนปีกที่ถูกมัด..พันธนาการอยู่..นั้นเป็นของฉัน

อาลีอัสกัร.. เป็นของท่าน

ส่วนรูกัยยะ สุกัยนา และรูบอบ ..นั้นเป็นของฉัน

คมดาบที่เชือดเฉือนของชิมร์...เป็นของท่าน

ส่วนเส้นเลือดในเรือนร่างที่ไร้ศีรษะ...นั้นเป็นของฉัน

ก้อนหินที่รุมปา ณ กัรบาลาอฺ...เป็นของท่าน

ส่วนก้อนหินที่รุมปาตลอดสองข้างทางในกูฟะฮ์ ชาม ...นั้นมันเป็นของฉัน

หลับตลอดกาลจากโลกนี้...เป็นของท่าน

ฝันร้ายตลอดกาลในโลกนี้...นั้นเป็นของฉัน

ไปแล้วไปลับไม่กลับมา...เป็นของท่าน

แต่ต้องกลับมาที่กัรบาลาอฺอีกครั้ง...นั้นเป็นของฉัน

จากไปอย่างเหน็ดเหนื่อย...เป็นของท่าน

แต่ความเหน็ดเหนื่อยทั้งหมดที่เหลืออยู่...นั้นเป็นของฉัน

บุตรชายทั้งหมดของเราเป็นของท่าน

แต่เด็กๆ และสตรีที่เห็นแต่ความโศกเศร้า...นั้นกลับเป็นของฉัน

ดำรงไว้ซึ่ง สาส์นของพระองค์...เป็นของท่าน

แต่การเผยแพร่สาส์นของท่าน...นั้นเป็นของฉัน

ความโศกเศร้าต่อไซหนับ...เป็นของท่าน

แต่ความโศกเศร้าทั้งหมด...นั้นเป็นของฉัน

ดาบและคมอาวุธของศัตรู...เป็นของท่าน

แต่คบเพลิงของพวกมัน...นั้นเป็นของฉัน

ร่างที่รับคมอาวุธเป็นของท่าน

แต่คอที่รองรับโซ่ตรวน...นั้นเป็นของฉัน

นิ้วที่ถูกตัดเพื่อเอาแหนว...เป็นของท่าน

แต่ติ่งหูที่ถูกกระชาก...นั้นเป็นของฉันและเด็กๆ

และหลังจากที่ท่านจากไป

ศีรษะที่ถูกเสียบอยู่ปลายหอก...เป็นของฉัน

ต้องฝังเด็กน้อยโรกัยยะห์...เป็นของฉัน

ต้องเอาร่างรับการเฆี่ยนตีเด็กๆ...เป็นของฉัน

ต้องตอบทุกคำถาม ว่าอาลีอักบัรอยู่ไหน?

อาลีอัสกัรอยู่ไหน?

ท่านอาอับบาสทำไมยังไม่นำน้ำมาให้พวกเราอีก?

...ทั้งหมดนี้นั้นเป็นของฉัน !!!

โอ้ผู้เป็นมารดาแห่งมูศีบัตทั้งมวล

วันหนึ่งท่านยืนดูมารดาถูกทุบตีที่มะดีนะห์

วันหนึ่งท่านเห็นบิดาถูกหามกลับมาจากมัสยิดกูฟะห์

วันหนึ่งได้เห็นพี่ฮาซันอาเจียนออกมาเป็นเลือด

และอีกวันหนึ่งที่กัรบาลาอฺ กูฟะห์ และชาม...

แต่ท่านก็ยังยืนยันว่า...

ฉันไม่เห็นสิ่งใดเลย นอกจากความสวยงาม

cr. ห้องคมความคิด