ایہہ عذاب تہاڈے کیتے کرتوتاں دے پاروں ہے وے ایبھی سن
لؤ اللہ اپنے بندیاں دے حق بے انصافی کردا ناہیں۔(١٨١)
جیہڑے کہندے اللہ سانوں ایہہ ہدایت کیتی ہوئی سی اسیں کسے وی
پیغمبر دی گل نہ منساں جد تائیں ناہ کول اساڈے اوہ قربانی لے کے
آوے اگ جس تائیں کھاوے کہہ دے کول تہاڈے پہلاں وی پیغمبر
کنے آئے لے کے پکیاں گلاں تے اوبھی جو آکھی ہے جے، کیوں ناہ
اوہناں دی منّیو جے ایڈے سچ پال تسیں او۔
تے جے تینوں جھٹھیارن ایہہ ایہناں تیرے نالوں پہلاں دے
پیغمبراں نوں جھٹھیایا جیہڑے صاف دلیلاں، ہور زبوراں تے تورات
لیائے ہے سن۔
ہر کسے نے مرن مزا تے سر پر چکھنا روز قیامت اجر تہاڈی جھولی
پورے پورے پیسن پگیااوہ جو اگوں بچیا تے جنت وچ داخل ہویا اس دنیا
دی گزر بسر تے اک بھلیکھا۔
اسیں تہانوں ازمانا ایں مالاں راہیں جاناں راہیں توں کنیاں ایں گلاں
سُن سیں چوبھاں بھریاں اوہناں کولوں، سی تہاڈے نالوں پہلاں کول
کتاب جنہاں دے، تے اوہناں دے کولوں، جیہڑے مشرک ہوئے پر
جے صبر تُساں نے کیتا نالے تقوے نوں اپنایا کم کیتو جے جگرے والا(١٨٦)
تے جد اللہ پک پکا کروایا اہل کتاباں کولوں جے احکام الٰہی لوکاں وچ
پھیلاسو تے ناہ مول لگاوٹ کرسو اوہناں کنڈی پچھے سَٹے چھلوں چار کماون
کارن کڈا ماڑا سودا کیتا سی اوہناں نیں۔
اوپرے لگدے لفظ:
٭چوبھاں: مہنے، طعنے، ٭چھلوں: تھوڑے جہے پیسے

توں خیال کریں ناہ اُکا جیہڑے لوکی اپنے کیتے تے اتراندے تے
ایہہ چاہندے جے ان کیتے دا وی سہرا سر اوہناں دے پھبے فیر اسیں دُہرا
کے آہندے ایہہ خیال کریں ناہ اُکا اوہ عذابوں بچ جاون دے (گے)،
ہے عذاب اک دردِیلا اوہناں دے واہتے۔
ایہہ اسمانی اتے زمینی شاہی ساری ہے اللہ دی تے اللہ ہر شے تے
قادر۔
بے شک ہے اسماناں دی تے دھرتی دی پیدائش اندر،نالے رات
دناں دی فرقا فرقی اندر عقل منداں واہتے نُکتے۔
اوہ ول جیہڑے رب رب کردے اٹھدے بہندے، لمیاں
پیندے تے اسماناں دی تے دھرتی دی پیدائش بارے سوچن(تے ایہہ
آکھن) رب اساڈے توں ایہہ جو کُجھ پیدا کیتا ایویں تے ناہ پیدا کیتا
تسبیحاں دے لائق توں ایں اگ دی ماروں رکھیں دور اسانوں۔
اے رب ساڈے بے شک جس نوں دھک دیویں توں اگ دے اندر
ماڑی ورت گئی اس اُتے ظلمی نافرماناں دا امدادی ناہ کوئی ہونا۔(١٩٢)
اے رب ساڈے اک سدل دی سد پئی اے کن اساڈے اوہ لوکاں
نوں کہندا اے ایمان لیاؤ، ویکھو رب اپنے نوں منّو تے ایمان اسیں لے آئے،
اے رب ساڈے بخش اساڈے توں پاپاں نوں، ساڈے کولوں ہوئیاں جو
مندیائیاں دھو دے نیکاں دے سنگ پورے ڈنگ کریں توں ساڈے۔
اے رب ساڈے دے اسانوںجس دا وعدہ پیغمبراں دی راہیں ہے
توں کیتا ہویا تے بھنڈیں ناہ روز قیامت بے شک توں ناہ قولوں ہٹدا۔(١٩٤)
تے مُڑ عرض اوہناں دی اوہناں دے رب منّی(تے کہیا جے) میں
کسے دی بیجی نوں ناہ اپھل کرساں مرد ہووے کہ عورت ہووے اکو کجھ
ای ہے او سارے، بے شک وطن جنہاں نے چھڈے، گئے گھراں دے
وچوں کڈھے، میری خاطر تنگی جھلی۔ لڑے مرے وی میں اوہناں دیاں
سبھے تِلکاں دھو دیواں دا (گا)تے اوہناں نوں داخل کر ساں اوہنیں باگیں کول
جنہاں دے وگدے پانی اللہ ولوں ایہہ انعام اوہناں نوں ملسی، بے شک
اللہ کولوں اجر چنگیرا مِلدا۔
اوپرے لگدے لفظ:
٭سدل: سد مارن والا، بُلاون والا، ٭بھنڈیں: بے عزت کریں، ٭تِلکاں: گناہ، غلطیاں،

نگراں دے وچ کفروناں دی پھیرا ٹوری توں ناہ مول بھلیکھا کھائیں۔
چار دیہاڑے دی ایہہ پُھوں پھاں، فیر جہنم ٹھاہر اوہناں دی تے اوہ
رج کے بھیڑی تھاں ایں۔
جیہڑے وی لوکی البتہ رہ دبک کے رب اپنے توں، باغ اوہناں دے
واہتے، کول جنہاں دے وگدے پانی، اوتھے اوہ ہمیشہ رہسن مہمانی اللہ
دے ولوں ایہہ اوہناں دی بے شک جو کجھ اللہ کول اے نیکاں واہتے خیر
ای خیر اے(١٩٨)
اہل کتاباں وچوں بے شک اوھبی ہے نیں اللہ تے ایمان جنہاں دا
نالے اس تے نازل جو تیرے ول ہویا تے اوہناں دے ول وی ہویا اللہ
اگے عجزی ہوندے، ناہ ویچن آیات الٰہی ماسہ ماسہ لھبتاں بدلے رب
دے کول ضرور اوہناں دے واہتے اجر اے بے شک اللہ واہوا چھیتی کھاتے
میلے۔
اے ایمان لیائے لوکو صبر کرو تے صبر کرن دی آکھو، اک دُوجے
دے نال حُڑیوو، رہوو دبک کے اللہ کولوں۔تاں جے تسیں فلاحے جاؤ۔(٢٠٠