تے جد کہیا ملائک سی مریم دے تائیں، اللہ چن لیا اے تینوں تے
پاکاں دے وچ کیتا اے، کل عالم دیاں زالاں وچوں اس دا چون کنا
تیرے تے آکھے لگ بن مریم رب دی، کر سجدے جھکنیکاں وانگ جھکی جا۔
ایہہ اوہ غیبی گلاں ہے نیں وحی راہیں، دسیاں تینوں ورنہ توں تے
کول نئیں سی جد کُنے اوہ سی پے پاندے جے اوہناں چوں کیہڑا پالے مریم
تائیں، توں تاں کھڑبا کھڑبی ویلے وی اوہناں دے کول نہیں سی۔
تے جد کہیا ملائک سی مریم دے تائیں، اللہ تینوں اپنے فیضوں جاتک
دی خوش خبری دیندا اس دا ناں مسیح عیسیٰ بن مریم ہوسی، دونہہ جہانیں رتبہ
پاسی، رب دے نیڑکیاں چوں ہوسی۔
لوکاں نال کلام کرے دا (گا) کچی عمرے، پکی عمرے تے ہووے دا (گا)
نیکاں وچوں۔
اوپرے لگدے لفظ:
٭جھکنیکاں: جھکن والے، ٭کُنے: پُگدے،

اوس دلیل دڑائی ربا پت کنج ہو سی بشر ناہ میرے نیڑے ہویا، ربوں
ایہہ اشارہ ہویا انجے ہوسی اللہ خلقائے جو چاہے، تے جد اوہ کجھ کرنا چاہے جو
فرمائے اوہ ہوجائے، اوہ کتاب سِکھاسی اس نوں نالے حکمت، تورات ہور
انجیل سکھاسی۔ (٨٨)
اسرائیل کیاں ول اس نوں رسول بنا سی ( تے اوہ کہسی) میں
تہاڈے رب دے ولوں ہاں نشانی لے کے آیا، میں تہاڈی اکھ دے اگے
مٹی لے کے پنچھی ورگی چیز بناواں، اس وچ پھُوکاں، تے اوہ سچ مچ پنچھی
تھیوے حکم اللہ توں، میں جماندر انھے نالے کوہڑے وی ول کر دیناں واں،
میں موئے وی زندہ کر دا حکم اللہ توں، ایبھی دساں کیہ کھاندے او، کیہ ذخیرہ
کردے ہے او وچ گھراں دے، جے ایمان لیاؤنا چاہو تاں تہاڈے واہتے
کافی اس دے وچ نشانی ہے وے۔ (٤٩)
میں اس نوں وی سچیانداہاں جو کجھ میرے ویلے ہے توراتے اندر، مَیں
حلال تہاڈے واہتے اوبھی بعض بناون آیا جو حرام تہاڈے اُتے (دھکو
دھکی) ہویا، میں تہاڈے رب دے ولوں ہاں آگاہی لے کے آیا تے اللہ
توں ڈر دے ہوئے میرے آکھے لگو۔
اوپرے لگدے لفظ:
٭خلقائے: بناوے، ٭جماندرو: مُڈھوں،

بے شک اللہ رب تہاڈا وی میرا وی، اس دی کرو عبادت اِس
توں، ایہوا ای جے سدھا رستہ۔
جد احساس عیسیٰ نوں ہویا کفر دلاں وچ ہے اوہناں دے، اوس کہیا
اللہ دی راہے کیہڑا سنگی میرا ہوسی، چیلے بولے، ساتھ اسیں دیواں گے تیرا
رب دی راہے، اللہ تے ایمان اساڈا گواہ ایں اسیں من ٹرنے۔
اے ر ب ساڈے ہے ایمان اساڈا تیری گھل دے اتے، پیغمبر دے
پچھے ٹرنے والے ہے واں لِکھ لے توں اساڈا ناواں وچ گواہواں۔
چالاں چلن لگ پئے سی جدوںیہودی، اللہ نے چال اپنی چلی، چالاں
ولوں ہے وے اللہ ماتاں دینے والا۔ (٥٤)
اللہ جد کہیا اے عیسیٰ میں ساہ تیرے پورے کرساں، تینوں اپنے ول
اٹھاساں، پاک آلودوں رکھدے ہوئے، ہر نابردی چھٹوں روز قیامت
تائیں رکھساں تیرے منن والڑیاں نوں بر تر، منکر لوکاں اتے پرت اساڈے
ول تہاڈی سب دی ہونی اوڑک ہے وے۔
میرے ہتھ نیاں اس بارے اودوں ہوسی جس دے اتوں پاڑ تساں
وچ۔ (٥٥)
اے پر منکر لوکاں نوں سخت عذاباں دے وچ پاساں کیہ ایتھے کیہ
اوتھے، بانہہ اوہناں دی ناہ کوئی بنسی۔
تے جیہڑے ایمان لیائے، نالے چنگے عمل کمائے اجر اوہناں نوں
پورے ملسن اللہ ظالم لوکاں نوں ناہ لاگے لائے۔
اوپرے لگدے لفظ:
٭آلودوں: گند توں، ٭اوڑک: اخیریں، ٭نیاں: نتارا، فیصلہ،

(اے رسول) تیرے کَن پائیے پے جو گلاں اوہ آیات اساڈی وِچوں
ہے نیں حکمت بھریاں ہوئیاں اللہ دے نزدیک عیسیٰ دی ہے مثال آدم
دے ورگی اللہ اس نوں مِٹی وِچوں پیدا کیتا فیر کہیا سُو ہوجا،تے ہو ونجیا۔
سچ تیرے رَب ولوں ایہوا، تے نہ ہو توں شکّیاں وِچوں۔
ربوں علم ایہہ آجانے تے نال تیرے جھگڑیندے جیہڑے، اوہناں
نوں للکر جے آؤ آپو اپنے جائے لے کے ٹبر لے کے، وچ آپوں وی ہوکے
ایہہ دعا اللہ توں منگیئے، جھو ٹھڑیاں تے لعنت رَب دی۔
ایہہ سب سچّیاں گلّاں ہے نیں تے بِن اللہ کوئی وی نہ پوجن لائق، بے
شک اوہ عزیز حکیم اے۔ (٦٢)
تے جے کر اوہ کَنڈ کرن تاں اللہ بے شک رپھڑیاں دی رگ رگ
جانے۔ (٦٣)
اہلِ کتاباں نوں سمجھا جے اوس اک گل تے آن کھلوو اساں تساں وِچ
سانجھی جیہڑی، یعنی دونویں وَل عبادت غیر اللہ دی کریئے ناہیں، تے ناہ
ہور کسے نوں اس دے نال رلائیے ناں بِن اللہ ہور کِسے نوں ساڈے وِچوں
کوئی ول ای رب بنائے، جے کھلوون ناہ اس اُتے کہہ دے رہوو گواہ اس
اُتے جے اسیں تے آکھے لگ آں ( اللہ دے ای)۔
اہلِ کتابو ابراہیم (نبی) دے بارے اینویں جھگڑو، جد تورات سنے انجیلے
اس توں پچھے گھلیاں گئیاں، کیوں ناہ لیندے کم عقل توں۔
ایہہ تاں من لیا، جے بحثو اس تے جس دا علم تہانوں، پر کیوں اس دے
بارے بحثو جس دا علم تہانوں ناہیں اللہ نوں اِیں خبر اے ساری۔
خبر تہانوں اُکاّ ناہیں۔
ابراہیم یہودی ناہ سی ناہ نصرانی اوہ حنیفی مسلم ہے سی اوہ ناہ مشرک
لوکاں چوں سی۔
نیڑے ابراہیم نوں اوہوا سبھناں وِچوں جیہڑے اس دے پچھے لگے،
نالے ایس نبی دے، نالے جو ایمان لیائے، اللہ مومن لوکاں دا ای حامی۔
بعضے اہل کتابی چاہن تینوں رستے توں تُھڑکاون، پرہے اپنے آپ
نوں ای اوہناں تھڑکاناں، اوہناں وچ شعور ناہ کوئی۔ (٦٩)
اہل کتابو کیوں آیات الٰہی دے انکاری ہووو حالاں اندر دین گواہی
آپ تہاڈے۔ اہل کتابو حق باطَل دی کرو ناہ کھچڑی کیوں چھپاؤ سچ نوں پے
دیدہ دانستہ۔ ١٧١
اوپرے لگدے لفظ:
٭جھوٹھڑیاں: جھوٹھیاں، ٭نصرانی: عیسائی، ٭حنیفی: سدھی راہ تے، ٭تھڑکاون: کراہے پاؤن، ٭شعور: عقل، ٭باطل:جھوٹ ٭دیدہ دانستہ: جاندیاں بُجھدیاں

اہلِ کتاباں دا اک ٹولا ایبھی کہندا، لے آؤ ایمان اس اُتے جو کجھ نازل
ایمانی لوکاں تے ہویا فجری ویلے، تے شامیں انکاری تھیوو، تاں جے مومن
موڑا کھاون۔
اوہناں توں اڈ جیہڑے پچھے دین تہاڈے دے ٹردے نیں ہور کسے
دی گل ناہ گولو۔
کہہ دے اصل ہدایت ہے ہدایت اللہ والی، تے ہوری نوں وی لبھ
سکدی جویں تہانوں لبھی ہے سی، کہہ دے فضل خدا دے ہتھ اے دیندا
اے اوہ جس نوں چاہے، بے شک اللہ دی تے جاننہاری دا حد بنّہ ناہیں۔
جس نوں چاہندا اپنی رحمت واہتے چُن دا، بے شک اللہ فضلاں والا
عظمت والا۔
اہل کتاباں وچوں اوبھی رکھی ہوئی ڈھیر امانت وی پرتاون تے اوبھی جو
اک دینار امانت وی پرتاون ناہیں۔ جے نہ ہوندا رہوے تقاضہ اوہ آکھن
جے اُمیّاں بارے ساڈے اُتے بجھ نہ کوئی، اِنج دے جھوٹھ خدا دے
متھے اوہ دیدہ دانستہ مَڑھدے۔
سچ تاں ایہہ، جس آکھی پالی، کیتا خوف خدا دا، اللہ (اِنج دے) متقیاں
نوں ہے چنگیاندا۔ (٧٦)
جیہڑے قول خدا نال کرکے، قسماں کھا کے دو کوڈاں توں پھر
جاندے نیں اگے چل کے اوہناں دا لَڑ خالی رہسی، اللہ اوہناں نال کریسی
گل ناہ کوئی، ناہ اوہناں دے دل اوہ تکسی روز قیامت، اوہناں نے ناہ دھوتا
جانا، بھا عذاب اوہناں دے ہووے دا (گا) دردیلا۔ (٧٧)
اہناں وچوں ای اوہ وَل وی، وَل مرضی دا پاہن کتابی گلاں اندر، تاں
جے سمجھو سچ مُچ اوہ کتابی گل اے، حالاں اوہ ناہ اوہ ہوندی اے، پر اوہ اس
نوں اللہ ولّوں ای دسدے نیں، حالاں اوہ ناہ اللہ ولّوں، اللہ دے سر جُھوٹھ
اوہ مَڑھدے تے دیدہ دانستہ مَڑھدے۔
اوپرے لگدے لفظ:
٭تقاضہ: منگ، ٭اُمیّاں: ان پڑھاں

ایہہ نہ زیب بشر نوں دیوے، اللہ دے کتاب اک اس نوں، صاحب حُکم
بنائے اس نوں نالے نبی بنائے، تے اوہ آکھے اللہ نوں اک پاسے کرکے لوکو
بندے تھیوے میرے، اس نوں زیب ایہہ کہنا دیوے تسیں ربانے تھیوو کیوں
جے تُسی پَڑھانے پڑھنے والے آپ کتاب اللہ دی ہے او۔
اوہ ناں حُکم تہانوں دیسی تُسیں ملائک تے نبیاں نوں رب ٹھہراؤ کیہ اوہ
کہسی کافر تھیوو مسلم ہوجانے توں پچھے۔ (٨٠)
تے جد اللہ نبیاں راہیں پَک پکوایا ( اسرائیل کیاں توں ) میں کتاب
تہانوں نالے حکمت جیہڑی وی دیواں گا تے مُڑ کول رسول تہاڈے
آوے، جیہڑا کول تہاڈے جو کُجھ اس نوں وی سچیا وے، ویکھو منناں اس
دے تائیں تے بانہہ اس دی بنناں تے مُڑ پچھیا قول تہاڈا دسّو ہویا۔
تے کیہ بھار تُساں ایہہ میرا چک لیا اے آکھن لگے، قول اساڈے ولوں
پکا فرمایا ہن اس گل اُتے قائم رہنا۔
میں وی نال اوہناں دے جیہڑے گل تے قائم رہنے والے۔ (٨١)
اج توں اگے قول تروڑی جس نے کِیتی نافرماناں وچوں ہو سی۔
کیہ ایہہ دین اللہ دا چھڈ کے ہور کوئی نیں ملنا چاہندے، حالاں ہر شے
اسماناں دی تے دھرتی دی ہے اوسے دی واگے لگی اوکھی سوکھی، اوسے وَل
ای پرت سبھاں دی۔
کہہ دے مَنّیا اَسیں اللہ نوں تے اس نوں وی جو اساں ول نازل ہویا،
تے سی ابراہیم اتے اسحاق اَتے یعقوب اُتے وی نازل ہویا نالے اس
دی آل دے اُتے، اوبھی جو موسیٰ نوں مِلیا تے عیسیٰ نوں مِلیا تے رب اپنے
کولوں مِلیا کُل نبیاں نوں اسی ناں فرق اک دوجے نوں منن وچ پائیے، تے
اللہ دے آکھے لگیئے۔
جس کسے اسلاموں وکھرا دین اپنایا اوہ قبول ناہ کیتا جاسی تے اوہ رہسی
گھاٹے دے وچ اگے چل کے۔
کویں ہدایت اللہ دیوے اس ٹولے نوں جو ایمان لیاون پچھوں کافر
تھیوے، آپ گواہی اس نے حالاں دتی ہے سی ہے رسول ایہہ سچاتے
اوہناں دے کول ثبوت اُس دے وی ہے سن، پر اللہ کدے
ہدایت ظلمی لوکاں نوں ناہ دیوے۔
ایہہ لوکی نیں وٹک جنہاں تے لعنت رب دی اتے ملائک دی تے
سبھناں ایں لوکاں دی ایسے حالت وچ اوہ رہسن مَٹھا کدے عذاب ناہ
اوہناں دے حق ہو سی، ناہ ساہ اوہناں نوں ملنا ایں۔ (٨٨)

ہاں جنہاں نے توبہ کیتی اگوں واہتے تے اوہ چنگی متے لگے حق اوہناں
دے ذات اللہ دی آپ غفور رحیم اے۔ (٨٩)
جیہڑے ول ایمان لیاکے کافر ہوئے تے کفر ہتھوں گُوہڑا ہویا،
اوہناں دی ناہ توبہ مُول قبول ہونی ایں سر گردانی بھاگ اوہناں دے۔
جیہڑے لوکی کافر ہوئے، کافر موئے، اوہناں وچوں کدے قبول
کسے دے کولوں ہوسی ناہیں جے اوہ فدیہ کرکے سونے نال زِمین ایہہ ساری
بھردے، ہے عذاب بڑا دردِیلا اوہناں واہتے تے ناہ کوئی وی اوہناں دی بانہہ
بنے دا (گا)۔
اوپرے لگدے لفظ:
٭سرگردانی: بھٹکدے رہناں، ٭فدیہ: بدلہ،