موت نوں گلمے لانے دی وی گل تساں سی کیتی، اے پر اس دے
اگے آن کھلونوں پہلاں، ہن تساں اوہ ویکھ لئی اے اکھیاں اگے۔(١٤٣)
اک رسول ای ہے محمد ؐ، اُس توں پہلاں ہور رسول بتھیرے ونجے،
تے جے کر اوبھی لد جائے یاں مریوے لڑ کے، کیہ پچھڑوئیں نس جاؤ دے (گے)،
تے جیہڑا پچھڑو آں نسّے اللہ دا کجھ کھوہ ناہ لیسی، ہاں اللہ دے کولوں، شاکر
لوکاں نوں ایں اجر چنگیرا مِلسی۔
کوئی ول وی مر ناہ سکدا بن اللہ دی اذنوں، ہر کسے دا ویلا لکھیا ہویا
ہے وے، منگ جنہاں دی دنیا وچ ای اجر، اوہناں نوں دنیا وچ ای مِلسی،
شاکر لوکاں واہتے اے پر اللہ کول اے اجر چنگیرا۔(١٣٥)
بھیڑ بھڑے پئے کنے نبیاں دے سنگ رب رب کر دے لوکاں،
تے اوہناں وچ ڈِھل نہ آئی، بیتی جو کُجھ وی سر بیتی راہ اللہ دے، ناہ
کمزور پئے اوہ اُکا ناہ دباوٹ اوہناں منّی، بے شک صابر لوکاں نوں
ایں اپنا گِن دا ہے وے اوہ ہمیشہ، ایہوا کہندے،اے رب ساڈے ساڈے
کولوں ہوئیاں بُھلاں نوں توں بُھلیں، نامناسب ساڈے کولوں جو کُجھ ہویا
اپنے اس مقصد دی راہے اس دے ول ناہ جائیں، تُوں اساڈے پیر جمائیں
تے کفروناں نال لڑائی وچ اسانوں ہتھ پوائیں۔فیر اوہناں نوں اللہ اجر اس
دُنیا اندر دے دتا سی پر چھیکڑ دا اجر چنگیرا بے شک اللہ نیکو کاراں نوں
ایں چنگا جانے، اے ایمان لیائے لوکو، جے کفروناں دے لگ ٹُریو پچھے،
پچھڑوئیں ای اوہ تہانوں لے جاون دے (گے)، تے ایہہ موڑا گھاٹا کھاندے
ہوئے کھاسو۔
اوپرے لگدے لفظ:
٭لد جائے: ٹر جائے، چلا جائے، ٭پچھڑوئیں: منہ پھیر کے، ٭شاکر: شکر کرن والے

ہے کم ٹور تہاڈا اللہ، سچ تاں ایہہ وے اوہوا سبھناں نالوں ودھ کے ناصر ہے وے۔(٥٠)
اساں اچانک کفروناں دے اندریں ڈراک پا دینا ایں،اس پاروں جے
اللہ نال شریک رلایا اوہناں اس نوں جس دے بارے ناہ دلیل اتاری اس
نے، اگ اوہناں دی ٹھاہر اے ظلمی لوکاں نوں ملنا ایں ڈیرا بھیڑا۔(٥١)
اللہ اپنا وعدہ سچا کر تہانوں دسیا ہے سی اِذن اللہ دی نال تسیں جد
اوہناں نوں پئے کوہندے ہے سی فیر تُسیں خود پئے گئے ڈھلے تے آپو وچ
کھڑبن لگے امر اللہ دے بارے نالے واگ تڑائی کیتی اس توں پچھے جدوں
تہانوں تکوایا جو چاہندے ہے سو، اک تہاڈے وچوں دنیا منگن والے اک
چھیکڑ دے منگن والے فیر تہانوں ازمائش وچ پانے واہتے منہ تہاڈے
اوہناں ولّوں اساں پھرائے، اساں معاف تہانوں مُڑ وی کر دِتا سی کیوں جے
اللہ مومن لوکاں اتے فضل اے کرنے والا۔
فیر تُسیں جد منہ چک کے سی بھاجے لگے تے اک دُوجے ول ناہ تکدے
حالاں سد رسول تہاڈا پچھوں ماری جاندا ہے سی غم تے غم تہاڈے ول
اساں پرتائے تاں جے سمجھو ہتھوں نکل گئے تے کیہ اندوہی ہونا یاں اس
اُتے جیہڑی ربّوں ورتے بے شک اللہ نوں نے خبراں جو کُجھ عمل تہاڈا (١٥٣)
فیر غماں توں بعد سکون تہانوں نیندر ورگا دِتا ایہہ حالت سی اک ای
دھر دی، دُوجی دھر دی جند پیاری، اللہ بارے مورکھ پن دے سمیاں
والے جھوٹھم جھوٹھے ظن دلاں وچ پال رہی سی اوہ کہندے سی، اس ورتی
دے وچ اساڈے وس وچ کیہ سی، کہہ دے سب کُجھ اللہ دے ای ہتھ وس
ہے وے پر ایہہ لوک لُکاندے ہے نیں۔ جو اوہناں دے اندر ہے وے
تے ناہ تیرے اگے کر دے، اصل اوہناں دا ایہہ کہنا ایں جے اساڈے وس
کجھ ہوندا اسیں ناہ ایتھے ہوندے مردے، کہہ دے اپنے اندراں اندر وی تسیں
جے ہوندے ،تاں وی اوہناں نکل گھروں سی آؤنا موت جنہاں دی رن
وچ ہے سی لکھی ہوئی، نالے اللہ جو اندراں دے وچ تہاڈے سی اس دی
ازمائش کرنا چاہندا ہے سی میل کچیل تہاڈے قلباں دی وی کڈھنا چاہندا
اللہ حال دلاں دے ہے وے جانن ولا۔(١٥٤)
اوپرے لگدے لفظ:
٭ناصر: مدد کرن والا، ٭کوہندے: وڈھدے ٹُکدے، ٭امر: حکم، ٭ا ندوہی ہونا: ہرکھنا، غم کرنا، ٭ظن:وچار، ٭رن: جنگ دا میدان، ٭قلباں: دِلاں

جیہڑے لوکاں دو دھڑیاں دے بھڑنے ویلے پھیری کنڈ تہاڈے
وچوں، تلکایا شیطان اوہناں نوں کجھ اوہناں دیاں کمیاں پاروں، اللہ مُڑ وی
کر معاف اوہناں نوں دِتا ہے، غفور حلیم اللہ شک اس وچ ناہیں۔
اے ایمان لیائے لوکو نہ ہو جاؤ اوہناں وانگوں کفر جنہاں توں سرزد
ہویا تے اوہ اپنے بھائیاں بارے گلاں کر دے جد اوہ بھائی پیندے یا
جہادے پیندے، جے ایہہ کول اساڈے ہوندے ناہ مر دے ناہ مارے
جاندے تے ایہہ صورت پیدا کر کے ہے دلاں اوہناں دے اندر اللہ
حسرت پیدا کیتی، ویکھو اللہ آپ جوائے آپ ای مارے بے شک اللہ عمل
تہادے تکدا رہندا۔
جے تسیں اللہ دے رستے مارے جاؤ یا مر جاؤ اللہ ولوں لبھدی بخشش
نالے رحمت ہے اوہناں دے جوڑ جمعے توں کدھرے چنگی۔
مُڑ تُسیں جے آپوں موئے یا کسے دے ہتھوں موئے،اللہ کول ای کٹھ
تہاڈا(١٥٨)
اوپرے لگدے لفظ:
٭تِلکایا: کُراہے پایا،
ہے اللہ دی مہروں نرمی اوہناں واہتے تیرے اندر،جے کر سخت سبھا
دا ہوندوں تے دل ڈاہڈے والا، لوکی تیرے توں نس جاندے توں معاف
اوہناں نوں کر دے اللہ کولوں منگ اوہناں دے واہتے بخشش، تے جد آن
بنیوے سر تے لوکاں نال صلاح کریا کر تے جد کریں ارادہ پکا مڑ واگاں
دے ہتھ اللہ دے بے شک اللہ ہے توکلی لوکاں نال محبت کر دا جے اوہ
بوہڑے کون تُساں تے غالب آوے، جے چھڈ جائے کیہڑا بوہڑے اس
توں پچھے۔
ہین توکل مومن اللہ تے ای کر دے۔(١٦٠)
ہے ایہہ گل نبی توں ہولی، کھوٹ پنے توں کم لوے اوہ تے جس نے
وی کھوٹ کمایا، روز قیامت کھوٹ سمیت اوہ حاضر ہو سی، اوتھے سب نوں
پورے پورے عملاں دے بدلے مل جانے پر کسے دے نال ودھیکی
ہوسی ناہیں۔
کد رضا اللہ دی منن والا بندہ غضب اللہ دا جھولی پانے والے وانگوں
ہووے جس دی ٹھاہر اے دوزخ جیہڑی ڈاہڈی بھیڑی ٹھاہر اے۔
اللہ کول مراتب وکھو وکھ لوکاں دے شک اللہ عمل تہاڈے تکدا
رہندا۔
اوپرے لگدے لفظ:
٭توکلی: بھروسہ کرن والے ٭ودھیکی: ظلم ٭غضب: غصہ ٭مراتب: مرتبے، تھاواں

مومن لوکاں تے احسان ایہہ ہے اللہ دا اوہنے اوہناں وچوں اک رسول
اوہناں دے ول گھل دتا اوہ احکام الٰہی اوہناں دے کن پاوے اوہناں
تائیں پاک بناوے، حکمت اتے کتاب اوہناں دے پلے پاوے حالاں
پہلاں ظاہرم ظاہرا اوہ گُم راہی دے وچ ہے سن۔(١٦٤)
جدوں تُساں تے آن بنی سی، چِیک پئے سی ایہہ کیہ نال اساڈے ہویا
حالاں وخت اس نالوں دُونا اوہناں نوں پا بیٹھے ہے سی، دس اوہناں نوں
ایہہ تساں تے ہے تہاڈے پیروں آئی بے شک اللہ ہر شے کرنے تے
قادر اے۔(١٦٥)
تے جو نال تہاڈے ہوئی اوس دیہاڑے، دو دھڑے سی جد ٹکرائے،
اِذن اللہ دے نال ہوئی سی تاں جے مومن لوکاں دی پہچان ہو جاوے،
تے ایبھی معلوم ہو جاوے کیہڑے ول منافق ہے نیں ایہہ اوہناں
نوں کہیا گیا سی یاں تے لڑن بھڑن نوں نکلو یاں دفاعی کم سنبھالو آکھن لگے
جے معلوم اسانوں ہوندا، ہے لڑائی سر پر ہونی، ساتھ ضرور تہاڈا دیندے
اس دن اوہ ایمانوں چوکھا نیڑے جا کفر دے لگے مونہوں کڈھ دے ناہ سی جو
دلاں دے اندر پر اللہ توں اوہل اوہناں دی اوہلے ناہ سی۔
اہناں لوکاں اپنے پیراں نوں سی مہندی لائی رکھی تے بھائیاں دے
بارے کہندے جے اساڈی ایہہ من لیندے کد ایہہ مارے جاندے کہہ
جے بھلکے موت نوں اپنیاں جاناں کولوں دسناں تسی ہٹا کے جے سچے او۔
ویکھو راہ خدا دی جاناں دینے والے ناہ جانو جے موئے، رب اپنے دے
کول اوہ زندہ مِلدا رزق ایہناں نوں۔
اپنے فضلوں اللہ جو انہاں نوں دتا خوش اس اُتے اوہناں بارے وی اوہ
خوش نیں جو اوہناں توں پچھے رہ گئے تے ناہ سنگ رلے اوہناں دے ناہ
ایں خوف اوہناں نوں کوئی ناہ کوئی جھورا۔(١٧٠)
اللہ دے انعاموں فضلوں موجاں وچ نیں اللہ کدے گوائے ناہیں
مومن لوکاں دے اجراں نوں۔(١٧١)
اوپرے لگدے لفظ:
٭دفاعی کم: راکھی دے کم، ٭سر پر: ضرور، ٭اوہل: لکاوٹ، ٭بھلکے: کل نوں، ٭اجراں: بدلیاں

جیہڑے لوکی اللہ اتے رسول اس دے وی سدا تے جی کر کے بولے
، حالاں زخم اوہ اک پہلاں وی کھا بیٹھے سن اہناں وچوں جیہڑے ول تے
ول ورتیوے تے رکھیو نیں خوف خدا دا، اجر گھنیرا اوہناں واہتے۔
تے اوہ لوک جنہاں نوں لوکاں ایہہ گل آکھی کٹک لوکائی دی پئی
کٹھی ہوندی ہے تہاڈے واہتے، ڈر جاؤ اوہناں دے کولوں، پر ایمان
اوہناں دا ودھیا تے اوہ بولے اللہ سب کجھ ساڈے واہتے اوہ چنگے ای ڈھو
ڈھوئے دا (گا)۔
اوہ اللہ دے انعاماں تے فضلاں نال گھراں نوں آئے ناہ ورتیوی ماڑ
اوہناں تے اللہ دی مرضی تے ٹر کے بے شک اللہ بہتے سارے فضلاں
والا۔
بے شک سی شیطان اوہ جیہڑا خوفے پاندا اللہ دے سنگیاں دے
تائیں، اس دے سنگیاں توں ناہ دبکو، دبکو تے میرے توں دبکو جے مومن
او۔
کفر کرن وچ چھوہلے لوکاں توں دل ہولا کیوں کرنا ایں ایہہ روال
وگاڑ اللہ دا سکدے ناہیں، اللہ چاہے چھیکڑ وچوں اہناں نوں ناہ کجھ وی لبھے
ہاں عذاب گھنیرا اوہناں واہتے ہے وے۔
اوپرے لگدے لفظ:
٭گھنیرا: بوہتا، ٭کٹک: جتھے ٭ڈھو ڈھوئے گا: سبب بناوے گا، ٭ورتیوی: ہوئی، واپری

جیہڑے لوک ایمان دے بدلے کفر وہاجن اوہ روال وگاڑ اللہ دا
سکدے نائیں ہے عذاب اک اوہناں واہتے درداں بھریا۔(١٧٧)
ایہہ انکاری لوک ناہ سمجھن، اوہناں نون جو ڈھل دتی اے سمجھن اس
وچ خیر اوہناں دے واہتے ایہہ ڈھل تاں اس پاروں دتی، پنڈ اوہناں دی بد عملی
دی ہووے ہور بھریری ہے عذاب خواری والا اوہناں واہتے(١٧٨)
اللہ انج کدے نہ کر سی جے اوہ مومن لوکاں تائیں ایسے حالت وچ
ای رکھے، ستھرے اتے کستھرے دے وچ اوہ نکھیڑا کر کے رہسی، پر اللہ نہ
انج دی کردا، غیب تہانوں اوہ دس دیوے ہاں رسولاں وچوں چُندا اللہ
(انج دے کماں واہتے) جس کسے نوں چاہندا اس کر کے اللہ نوں منّو نالے
اس دے پیغمبراں نوں، تے جے کر ایمان لیاسو نالے تقوے والے بنسو،
اجر گھنیرا خاص تہاڈے واہتے ہوسی۔(١٧٩)
جیہڑے لوکی بُخل کریندے اس دے بارے اللہ اپنے فضلوں
اوہناں نوں جو دتا ایہہ خیال کرن نہ اُکا اوہ اوہناں دے حق وچ چنگا، اوہ
تاں حق اوہناں دے مندا، سچ ایہوا اے روز قیامت بخل اوہناں دا، طوق
اوہناں دے گل دا ہوسی ایہہ میراث زمینی تے اسمانی ساری ہے اللہ دی،
شک ناہ کوئی، تے اللہ نوں خبر تہاڈے ہے عملاں دی۔
اوہناں د ی وی گل اللہ دے چیتے وچ اے جیہڑے کہندے اللہ
مانگت جد اسیں آں رزقاں والے لِکھ گھتی ایہہ گل اوہناں دی، ایہناں لوکاں
ای نبیاں دے نال متکے لائے سی ان حقے کل اسیں ایہناں نوں کہساں، اج
عذاب ایہہ اگ دا چکھو۔(١٨١)
اوپرے لگدے لفظ:
٭بُخل: کنجوسی، ٭طوق: بھارے سنگل، ٭میراث: ورثہ