نیکی تائیں پہنچ تہاڈی ہوسی نائیں اودوں تائیں جد توڑی ناہ خرچ کرو
دے جس دی حب دلاں وچ بہتی تے جو کجھ وی لاندے ہے او،اللہ
دے اوہ علم اندر اے۔
اِسرائیل کیاں تے ہے سی کھاج حلاں تمامی اوہنوں چھڈ کے آپوں
سی یعقوب حرام بنایا جس نوں اپنے اُتے، تورات اُترن نالوں پہلاں کہہ
دے لے تورات آجاؤ تے پڑھ ویکھو جے سّچے او۔
ایہہ کُھل دینے توں پچھے وی جھوٹھ اللہ دے متھے لانے والے ظلم
کمانے والے۔ کہہ دے اللہ دی گل سچ اے، اس کرکے ہن تسی حنیفی
ابراہیمی ملت دے ای پچھو لگو۔
مشرک لوکاں دے وچوں اوہ مول ناہ ہے سی۔ (٩٥)
بے شک ایہوا پہلا گھر اے مکے اندر برکت اتے ہدایت والا کل جگ
واہتے اس دے بارے ہَین ثبوت اگڑویں، نالے بہک ایہہ ابراہیمی جیہڑا
اس دے اندر آیا گیا پناہیا، اللہ ولوں بچ سکیندے لوکاں اتے حج اس
گھر بندا ہے وے، جیہڑا ناہ اس پاسے آوے (اوہ ناہ آوے) اللہ بے
محتاج اے سب توں ۔ (٩٧)
اہل کتاباں نوں سمجھاوے کیوں آیات الٰہی دے انکاری ہووو، عمل
تہاڈے اللہ کولوں اوہلے ناہیں۔
اہک کتاباں نوں پچھ ایبھی کیوں اللہ دے راہوں روکن اوہناں تائیں
جیہڑے ول ایمان لیائے کویں اوہناں نوں پُٹھے پاسے لانا چاہو حالاں آپ
گواہ او اس دے ( جے اوہوا ای سدھا راہ اے) اللہ توں کرتوت تہاڈے
اوہلے ناہیں۔
اے ایمان لیائے لوکو اہل کتابی لوکاں وچوں دِھر کِسے وی گل تُساں
ہے پلے بنھی اوہ تہانوں موڑ کھڑن دے فی رکفر دے وَل ایمان لیاون
پچھوں۔
ایہہ کویں ہوسکدا اے وے، کافر فیر تُسی ہوجاؤ، جد آیات الٰہی کناں
وچ تہاڈے پائیاں جاون، نالے پیغمبر وی اس دا وچ تہاڈے تے جس
پکیاں رب نوں پھڑیا اوسے سدھے راہ پینا ایں۔
اے ایمان لیائے لوکو اللہ کولوں انج ڈرو جے حق ادا ڈرنے دا ہووے
تے ایمان سلامت آوے موت تہانوں جد وی آوے۔ (٨٢)
پکیاں نپو اللہ دی رسی نوں سارے، آپس دے وچ پاٹو ناہیں، چیتے
اوپرے لگدے لفظ:
٭ڈاہی: مدد

بے شک اللہ ولوں اےہہ تہاڈے واہتے ہے بشارت نالے ہے وے
دل کھلوائی، مدد تمامی اللہ ولوں ای ہوندی اے اوہ عزیز حکیم اے۔
ایہہ منشا وی اس داہے سی، کفروناں دی اک بانہہ تے بیکار ہو
جاوے یا اوہ بے مرادے تھیون تے نس بھجن بے ابروئے۔(١٢٧)
اس وچ تیرا دخل ناہ کوئی ایہہ اللہ دی اپنی مرضی،توبہ منے یا عذاب
اوہناں نوں دیوے، ظلم ضرور کمایا اوہناں(١٢٨)
جو کُجھ وچ زمینے ہے وے یا اسمانے اللہ دا ای مال اے، چھڈے جس
کسے نوں چاہے، پکڑے جس کسے نوں چاہے، اللہ غفور رحیم اے۔
اے ایمان لیائے لوکو سود ناہ کھاؤ دُونے چونے دی لگ چاٹے خوف
خدا دا کھاؤ تاں جے تسیں فلاحے جاؤ۔
اس اگ توں وی ڈردے رہنا، کفروناں دے واہتے جیہڑی بالی ہوئی۔
تے اللہ دے آکھے لگو نالے اس دے پیغمبر دے تاں جے رحم
تُساں تے ہووے۔
اودھر پیر وغاتغ پٹو جدھر ٹریاں رب تہانوں بخشش دیسی تے اوہ
جنت جس دی وسعت اسماناں تے دھرتی جیڈی، اسری ہوئی متقیاں
دے واہتے، اوہ ول جیہڑے خرچ کریندے اوکھے ویلے سوکھے ویلے،
غصہ پیندے تے لوکاں دی بُھل نوں بُھلدے،بے شک اللہ محسن
لوکاں نوں ایں چنگیاں جانے۔
اوپرے لگدے لفظ:
٭منشا: مرضی، ٭چاٹ: حرص، عادت، ٭وغاتغ: چھیتی، کاہلی وچ، ٭محسن: بھلائی کرن والا

اوبھی جیہڑے پیر پٹیوے کوئی جد اوہناں توں کوہجا(دوجے نال
تعلق رکھدا)۔ یا اپنے ای اُتے ظلم کماون اوہ اللہ نوں چیتے کر کے کیتے
بارے بخشش منگن اللہ باہجوں کون گناہ دھو سکنے والا اوہ دانستہ اپنے کیتے
ہوئے اُتے اڑدے ناہیں۔(١٣٥)
اہناں نوں ایں ملسی رب اپنے دے ولوں بدے دے وچ بخشش تے
اوہ باغ جنہاں دے لاگے وگدے پانی دائم اوہناں دے وچ رہسن چنگا
کرنے والے واہتے اجر چنگیرا ای ہوندا اے۔
کتنیں راہیں لوک تساں توں پہلاں چلے اج دنیا دے پھر کے ویکھو، کیہ
انجام اوہناں دا ہویا کُوڑ جنہاں دا کم سی۔
ایہہ سمجھونی لوکاں واہتے۔ متقیاں دے واہتے ایہہ ہدایت اتے
نصیحت ہے وے۔
سُستی کولوں کم لوو ناہ، غم کرو ناہ،جے ایمان سلامت رکھسو، جنت ہار
تُسیں ای ہونا زخم تہانوں جے کر لگا، دوجی دِھر نُوں وی تے لگا، لوکاں
دے وچ گیڑ دناں دے اِنجے گیڑی جائیے تاں جے ایہہ نتارا ہووے، ہے
ایمانِ کنہاں دے اندر نالے کُجھ نوں رب شہیدی درجہ دینا چاہندا ہے سی
نافرماناں نوں ناہ اللہ نیڑے لائے تے اِنج مومن لوکاں تائیں میل کچیلوں
اللہ بالکل پاک کریوے تے کفروناں نوں دَل کے رکھ دیوے۔
کیہ خیال تہاڈا ہے وے،جا جنت دے اندر وڑ سو، حالاں اللہ جاچ
اجے ایہہ کیتی ناہیں کیہڑے ولاں دلوں بجانوں اُدّم کیتا یا صبر نوں چھڈیا
ناہیں۔
اوپرے لگدے لفظ:
٭دانستہ: جان بُجھ کے، ٭سمجھونی: مت، نصیحت، ٭اُدم: