بسم اللہ الرحمٰن الرحیم

الف لام میم۔(١)

ہے معبود اللہ ای اللہ ہور ناہ کوئی دائم زندہ قائم رکھن والا سب نوں۔
ہے کتاب اتاری اوسے تیرے اُتے، جس وچ حقیاں گلاں،
پہلڑیاں نوں وی سچیائے، اوسے نے تورات اُتاری، تے قرآنوں پہلاں
سی انجیل اُتاری، لوکاں نوں راہ پانے واہتے، اوسے ایہہ نتارنہاری لوکاں
واہتے ہن اُتاری، اللہ دی آیات دے منکر لوکاں واہتے ہے عذاب کرارا۔
اللہ غلبہ پانے والا، بدلہ لے کے چھڈن والا بے شک اللہ توں ناہ اوہلے
دھرتی دی تے اسماناں دی شے کوئی وی، رحماں وچ وی اوہ شکلاندا، جویں
تہانوں چاہندا، اوس عزیز حکیموں ہٹ کے پوجن دے ناہ لائق کوئی۔
اوسے نے ای الکتاب اُتاری تَیں ول، پکیاں اس وچ گلاں، تے
اوہوا جڑ اس دی کجھ دے وچ متشابہ، ہے تریڈ جنہاں دے اندر اوہ
تشابے والڑیاں دے پچھے لگدے فتنے پیدا کرنے واہتے تے من مرضی
دے مڑ مطلب کڈھن واہتے حالاں اوہناں دا ناہ مطلب اللہ باجھوں جانے
کوئی، ہین وحی نوں پکا منّن والے جیہڑے اوہ آکھن ایمان اساڈا تے اس اُتے
سب کجھ ساڈے رب دے ولوں تے سُرتاں ای والے اس توں مت
لیندے نیں۔
اوپرے لگدے لفظ:
٭دائم: ہمیشہ لئی، ٭حقیاں: حق تے، سچیاں، ٭تورات: اللہ دی کتاب جیہڑی موسیٰ نبی تے اُتری، ٭انجیل: اللہ دی کتاب جیہڑی عیسیٰ نبی ول گھلی گئی، ٭غلبہ پانے والا: قابو کرن والا، ٭رحماں: مانواں دیاں کُکھاں، ٭شکلاندا: شکل بناؤندا، ٭متشابہ: رلدے ملدے، ٭تریڈ: ٹیڈھ، وِنگ ٭سُرتاں: عقلاں

اے رب ساڈے سدھے راہ تے پاکے سانوں ( اوہ تاں
کہندے) ڈِنگ ناہ ساڈے دل وچ پائیں ، اپنے ولوں ساڈی جھولی رحمت
پائیں توں ای توں ایں دیون ہارا (٨)
اے رب ساڈے شک ناہ کوئی اک دیہاڑے تُوں لوکاں نوں اک
تھاں کرنا بے شک اللہ کیتی توں ناہ پرتن والا۔
جیہڑے لوکی منکر ہوئے ناہ اوہناں نوں مال بچانا ناہ اولاد، اللہ دی
پکڑوں ، تھوڑا کُو وی۔ اوہ دوزخ دا بالن بنسن۔
حال اوہناں دا وی فرعونی ٹولے والا یا اوہناں توں پہلڑیاں دے والا
ہونا، اوہناں ساڈی اک ناہ منّی تے اللہ اوہناں نوں پھڑیا اوہناں دے
کرتوتاں پاروں تے اوہ ڈاہڈا پھڑنے والا۔
توں کفروناں نوں ایہہ کہہ دے، کنڈ تہاڈی لگ کے رہنی، دوزخ ول
دھروئے جاسو تے اوہ ڈاہڈی بھیڑی تھاں ایں۔
دو دھراں دے اک دوجے نوں ساہنویں ہو کھلونے وچ وی ہے اک سبق
تہاڈے واہتے، اک مجاہد رب دی راہ دے، دوجے کافر جیہڑے دِسدے
ہے سی دُونے ظاہرم ظاہرا پر اللہ تے جس نوں چاہے ساتھی بن کے قوت
دیوے، بے شک اس دے وچ اک عبرت اکھیاں والے لوکاں واہتے۔
رکھی ہوئی دل اٹکائی لوکاں واہتے رنّاں اندر، جایاں اندر، سونے
چاندی دے ڈھیراں تے ٹھپے لگے اسپاں اندر، نالے مالاں کھیتاں اندر، پر
ایہہ اس دنیا دے وچ ای کم دی شے نیں، چنگی ٹھاہر اے اللہ والی۔ (١٤)
اوپرے لگدے لفظ:
دل اٹکائی: لوبھ، ٭جایاں: پُتراں ٭اسپاں: سونے دے سکے ٭ٹھاہر: تھاں ، جگہ

کہہ دے میں تہانوں، دساں کیہڑی شے انہاں توں چنگی، تقوے
والے لوکاں واہتے کول اوہناں دے رب دے باغ، جنہاں دے لاگے
وگدے پانی، تے اوہ دائم اوتھے رہسن، چنگیاں زالاں دا سنگ ہوسی تے
خوشنودی رب دی، اللہ دی اکھ اپنے بندیاں اُتے رہندی۔ (١٥)
اوہ ول جیہڑے آکھن ربا ڈِھڈھوں اسیں ایمان لیائے تاں ہُن بخش گناہ
اساڈے اتے بچائیں اگ دی ماروں، ایہہ لوکی نیں صابر، صادق، آکھے لگ
تے نالے پلیوں کڈھن والے، فجریں بخشش منگن والے۔
اللہ آپ گواہی دیوے، بن اس دے معبود ناہ کوئی، ایہوا گل فرشتے
آکھن، گل ویہاری کرنے والے عالم آکھن اوس عزیز حکیموں ہٹ کے ناہ
معبود اے کوئی۔
اوپرے لگدے لفظ:
٭زالاں: تینویاں، ٭صابر: صبر کرن والے، ٭صادق: سچے، ٭پلیوں کڈھن والے: رب دی راہ وچ خرچن والے،

ہے اسلام ای دین اللہ دا اگے چل کے اہل کتاباں اوسے ویلے راہ
نکھیڑی جد قرآن ایہہ نازل ہویا تے اس بارے ضد اپنی توں جیہڑا وی
احکام الٰہی نوں ناہ منسی چیتے رکھے، اللہ تُرت حساب مکاندا۔
تے جے تیرے نال اوہ بحثن، کہہ دے میں تے سَن سنگیاں دے سر
سٹیا اے اللہ اگے، تے ایہہ پچھ، کتابی غیر کتابی لوکاں کولوں، کیہ تساں
وی سرسٹ دتا، جے سٹ دیون سمجھو سدھے راہ ول آئے، جے منہ پھیرن
اوہ پئے پھیرن، تیرا کم سی گل اپڑانا، اللہ دی اکھ اپنے بندیاں تے رہندی
اے۔(٢٠)
اوپرے لگدے لفظ:
٭تُرت: چھیتی، ٭بحثن: جھیڑا کرن، ٭سن: نال، سنے

جیہڑے لوکی ساڈے حکماں دے منکر نیں تے نبیاں دے نال ان
حقے لان متکے، اوہناں دے وی نال اوہ لڑدے، لوکاں وچوں جیہڑے
گل ویہاری کردے اک عذاب بڑے دردیلے دی، اوہناں نوں کیڑ کرا دے
عمل کرنڈ اوہناں دے ہونے ایتھے، اوتھے اوہناں دا ناہ کوئی وی امدادی
ہوسی۔ (٢٢)
ہے کتاب جنہاں دی جھولی جد اوہناں نوں سدیا جاوے اک کتاب
الٰہی ول ای تاں جے بنے نیائیں اوہ ہن اوہناں اندر، اک دھر منہ بھوائی کر
وی ایہہ کنڈھ کرنے والے اندروں۔ سار اے تینوں۔
ایہہ اس پاروں انج کردے نیں جے اوہ سمجھن اگ اسانوں چار دیہاڑے
ای ٹوہنا ایں دین اپنے دے بارے گھڑیاں ٹرپلاں توں اوہ بھلیکھ دے
وچ کھبے۔
کیہ ور تیسی اوہناں اُتے اساں اکٹھیاں جد اوہناں نوں اس دن
کرنا جس دے بارے شک ناہ کوئی، اس دن ہر کسے نے اپنا کیتا پانا ہے
وے ساہنواں، تے ناہ ظلم کسے نال ہوسی۔
اوپرے لگدے لفظ:
٭منکر: انکاری، ٭متکے: آڈھے لاؤناں، کھیہنا، ٭کیڑ: خبر ٭کرنڈ: ضائع، ٭ٹرپلاں: ٹیوے ٭ساہنواں: ساہمنے

کہہ دے توں خدایا ملکاں دا مالک ایں جس نوں چاہیں شاہی دیویں جس
توں چاہیں کھسیں جس نوں چاہیں عزت دیویں جس نوں چاہیں ذلت دیویں
تیرے ہتھوں جو کجھ ہووے چنگا ہووے توں ایں توں ہر شے تے قادر
رات کھڑیں دن تائیں کھچ کے انجے راتے تائیں دن نوں، موئل وچوں
جیندل کڈھیں موئل جیندل وچوں جنا رزق کسے نوں چاہیں دیویں۔ (٢٧)
مومن ناہ کفروناں تائیں یار بناون اپنے مومن بھائی چھڈ کے، انج دے
بندے دا ناہ اللہ نال تعلق کوئی ہور بچن دی جے کوئی صورت ناہ ہوئے
تاں وکھری گل ایہہ اے، پر اللہ ایبھی چاہے لوکی اس دا وی ڈر رکھن کیوں
جے اوسے ول ای پرت اے۔ (٢٨)
ایبھی آکھ اندر دی گل ناہ دسو بھانویں دسو، اللہ دے اوہ علم اندر اے
اوہ تاں جانے جو کجھ اے اسمانیں یا دنیا دے وچ اے، بے شک اللہ ہر شے
اتے قادر ہے وے۔
اوس دیہاڑے وی آجانا جد ہر اک دا کیتا اس دے اگے، ہونا کیہ چنگا کیہ
مندا، بندہ چاہسی ایہہ دن اس تون کدے لمیری وتھ تے ہوندا ( ایہہ گل
دس کے) اللہ چاہے لوکاں وچ خوف اس دا آوے ورنہ اللہ بندیاں واہتے
نرمی ورتن والا ہے وے۔
اوپرے لگدے لفظ:
٭موئل: مُردے ٭جیندل: جیندے، ٭وِتھ: پاڑ، فرق

کہہ دے اللہ نال محبت جے کردے او تاں مڑ میرے آکھے لگو تاں
تہاڈے نال محبت اوہنے رکھنی تے بھل جاسی مند تہاڈے، کیوں جے اللہ
آپ غفور اتے آپ رحیم اے۔
کہہ دے من ٹرو اللہ دی نالے اس دے پیغمبر دی جے کنڈ کیتی،
چیتے رکھو، ناہ بھاون کفرون اللہ توں۔
اللہ نے کل عالم وچوں چن لیا سی آدم تائیں ، نوح دے تائیں،
ابراہیم کیاں نوں تے عمران کیاں نوں ایہہ سب لوکی اک دوجے دی نسلوں
ہے سن بے شک اللہ آپ سمیع اتے آپ علیم اے۔ (٣٤)
جد عمرانن ایہہ گل آکھی ربا جو وی پیٹ مرے وچ، نذر تری مَیں
کیتا بے لٹاکا کرکے، کر قبول ایہہ میرے ولوں، بے شک توں ایں سننے
والا، جانن والا پر جد اس دے بچڑی ہوئی اوس کہیا میں بچڑی جائی میرے
ربا حالاں سی معلوم اللہ نوں کیہ اس جمیا، بے شک بیٹا بیٹی نالوں وکھرا ہوندا
میں اس دا ناں مریم رکھیا اوہنوں تے اولاد اس دی نوں اوٹ تری وچ میں
شیطان رجیمے کولوں ہاں پئی دیندی۔ (٢٦)
تے رب اس دے، نال خوشی دے بالی اوہ قبولی آہی تے پروان
چڑھایا، واہوا سانبھ سنبھال اس دی زکریئے کیتی چائی، جد کدے زکریا سی
کول اس دے جاندا وچ حجرے دے رزق اوتھے اوہ تکدا تے جد پچھدا
رزق ایہہ کتھوں آیا، کہندی اللہ کولوں، اللہ جس نوں چاہے عام حسابوں
ہٹ کے دیوے۔
زکریا نے ایہہ دعا رب اگے کیتی، ایبھی اوسے تھاں دی گل اے،
ربا اپنی رحمت پاروں مینوں آل دئیں من بھانی بے شک توں دعائیں سندا۔
اس نوں ایہہ ملائک دسیا جدوں نماز پیا سی پڑھدا، اوہ کھلو مصلے اُتے،
یحییٰ دی خوش خبری تینوں اللہ ولوں اوہ اللہ دی ایس بشارت دی تصدیق
کرے دا (گا) سرکردہ تے جتی ستی تے صالح لوکاں وچوں اک پیغمبر ہو سی۔
اوس کہیا کنج ربا مینوں پُتر ملسی، میں بڈھ وارے تے نرجمنی زال اے
میری فرمایا انجے ای ہو سی، جو چاہے سو اللہ کردا۔ (٤٠)
عرضایا جے گل پھڑا دے ربا مینوں کوئی وکھری، فرمایا جے گل اینی
ایں تن دہاڑے باجھ اشارے گل کریں ناہ، رب دا چوکھا ذکر کریں توں
شام سویرے تے تسبیحاں کہندا جائیں۔ (٤١)
اوپرے لگدے لفظ:
٭زکریا: نبی دا ناں، ٭حجرہ: کوٹھڑی، ٭یحییٰ: نبی دا ناں، ٭بشارت: چنگی خبر ٭سرکردہ: موہری ٭جتی ستی: بھیڑے کماں توں بچن والا، ٭صالح: نیک ٭نرجمنی: بانجھ، جیہڑی نیانا نہ جم سکدی ہووے،