رنّاں نیڑے ناہ جاون دی سونہہ جنہاں نے پائی ہووے باز آ جاون
چار مہینے دے جے اندر، اللہ اوہناں دی حرکت نوں بُھلسی تے مہر اوہناں
اُتے کر سی، تے جے اوہناں ادھڑن دا ای پک پکایا، تاں وی اللہ آپ سمیع
علیم اے۔
ہے طلاقل رنّاں واہتے لازم اوہ تن چن اڈیکن تے رحماں وچ اللہ دا جی
ہووے تاں نہ پردہ پاون، جے ایمان اللہ تے نالے روز قیامت تے ہووے
نیں، وسنے رسنے دی نیت تے خاوند موڑ لیا سکدے نیں اوہناں تائیں
(مہلت اندر)، رنّاں دا وی اوہوا حق اے جو مرداں دا ریت مطابق اوہناں
اُتے، ہاںمرداں نوں کُجھ فضیلت ہے اوہناں تے ،ہے عزیز حکیم خداوند۔
انج طلاق بنے دو واری (دو چنّاں دی) دتی اس توں پچھے یاں تے
خاوند نال شرافت روک لوے سُوتے یاں بھلمنسائی دس کے پلہ پاک اس
دا کر دیوے،دتی ہوئی شئے نوں اس توں واپس لینا جائز ناہیں، پر جے دوہاں
نوں ڈر ہووے پنڈ چکینی ایہہ مشکل اے تے پریاہ وی جے ایہہ سمجھے، ہے
نباہ دوہاں دا مشکل، اوہناں دے سر بھار ناہ کوئی جے عورت چھڈوائی دے
کے جان چھڈائے،ایہہ خدائی حداں، اہناں نوں ناہ ٹپے کوئی ٹپن والا نافرمانا۔(٢٢٩)
اوپرے لگدے لفظ:
٭طلاقل: جہناں نوں طلاق ہو جاوے۔ ٭رحماں:زنانی دی ککھ ٭فضیلت: وڈیائی ٭پلہ پاک کرنا: ٹورنا۔ ٭چکینی: چُکنی ٭پریاہ: اکٹھ، پنچائیت ٭نباہ: گزارا،

تیجی واری طلاقے جانے توں ناہ پچھے ہے حلال عورت اوہ اس تے جد
تائیں ناہ ہور کرے پرنیوی جائے تے مڑ ملے طلاق اس کولوں تے اوہ سمجھن
اللہ دی پابندی دا اوہ پالن کرسن، تاں اک دوجے دے ول موڑا کھا لینا ناجائز
ناہیں، ایہہ حداں نیں اللہ ولوں، سوجھت والے لوکاں نوں جو سمجھائیاں نیں۔(٢٣٠)
اوپرے لگدے لفظ:
٭پرنیوی: شادی کرے۔ ٭سوجھت: عقل مند

جد رنّاں نوں دیو طلاقاں تے اوہ عدت پوری کرنے تے آ پجن، نال
شرافت یاں تے روک لوو اوہناں نوں، یاں مڑ ریت رواج مطابق پلہ پاک
کرو اوہناں دا، اوہناں نوں تنگ کرنے واہتے روک ناہ رکھو، تے جس نے
ایہہ حرکت کیتی اپنے تے ای بھار اس پایا، اللہ دے فرماناں نوں ناہ ایویں
سمجھو، یاد کرو انعام تہاڈے اُتے جیہڑے اللہ کیتے، اس نوں وی جو نازل
ہویا ول تہاڈے، حکماں تے حکمت دی صورت، تے جس نال تہانوں متاں
دیندا ہے وے۔ خوف خدا دا دل وچ رکھو تے ایہہ سمجھو، اللہ نوں علم اک اک
شئے دا۔
دیو طلاقاں جد انہاں نوں تے اوہناں دی عدت مکے، اوہناں نوں ناہ
اس توں روکو، کلمے اوہ پڑھاون کدھرے، جد اک دوجے نال اوہ اس تے
راضی ہوون چالو رسم رواج مطابق، ایہہ مت اس دے واہتے جس دا ہے ایمان
تہاڈے وچوں اللہ اُتے نالے چھیکڑ والے دن تے، ایہہ تہاڈے واہتے
سب توں چنگی تے ستھری وی گل اے، اللہ نوں معلوم اے جو کُجھ اوہ معلوم
تہانوں ناہیں۔(٢٣٢)
اوپرے لگدے لفظ:
٭عدت: طلاق مگروں یاں کھسم مرن مگروں چالی دن ٭کلمے پڑھاون: ویاہ کرواؤن

ماواں پورے دو ورہیاں تک دُدھ چنگھاون جایاں تائیں ایہہ حکم اس
دے واہتے جیہڑی چاہے اپنا دودھ چنگھائے، پورا عرصہ فرض پیؤ دے
اُتے ہووے روٹی کپڑا اوہناں واہتے جیوں ورتارا، اپنی اپنی پج مطابق،
بال کسے نوں ڈھال بنا کے ماں نوں دکھ ناہ دتا جاوے، ناہ ایں پیو نوں اس
دے پاروں، (پیو مرنے تے) وارث نوں وی لازم ایہوا، جے اوہ دُدھ
چھڈانا چاہون، (وقتوں پہلاں) اک دوجے دی مرضی تے رل کرنی نال
گناہ ناہ کوئی، اس دے وچ وی حرج ناہ کوئی، جے اوہ ہور کسے دے کولوں
دُدھ چنگھواون، رسم رواج مطابق دینا دے کے، خوف خدا دا رکھنا لازم،
چیتے رکھو اللہ عمل تہاڈے سارے تکدا رہندا۔(٢٣٤)
اوپرے لگدے لفظ:
٭پُج: پہنچ، وس ٭رل کرنی: صلاح نال کرنا

زوجاں کونتاں فوت ہوئیاں نوں لازم، چار مہینے دس دن نفساں نوں
اوہ کھبی پا کے رکھن تے ایہہ پینڈا جد مک جائے بھار تہاڈے تے نا کوئی
جے اوہ رسم رواج مطابق اپنے بارے قدم اٹھاون، اللہ کولوں عمل تہاڈے
بُھلے ناہیں، بھار تہاڈے تے ناہ کوئی انج دی عورت نال اشارے وچ
گل کرنی یا دل اندر متھنی، علم اللہ نوں، من تہاڈے وچ اوہ آون، پر
کارا ناہ کرنا چنگا اندرواندر ہاں مناسب طور طریقے دی گل اوہناں نال ہو
سکدی، گنڈھ نکاح دی عدت پوری ہونے توں ناہ پہلاں کسو۔ چیتے رکھو
اللہ بھیت دلاں دے جانے تے اللہ دا جھاکا رکھو ایبھی سمجھو اوہ غفور حلیم۔
اوپرے لگدے لفظ:
٭کونتاں:بیویاں ٭کھبی: روک کے ٭جھاکا: ڈر

بھار تہاڈے تے ناہ کوئی ان چھوہیاں جے رن کسے نوں تسیں طلاقو تے
ناہ مہر ای بدھا ہووے، پر اوہناں نوں اپنی اپنی قدر مطابق سردا دینا بندا
سوکھا ہووے ماڑا ہووے، ایہہ ضروری نیکو کاراں واہتے، تے جے مہر مقرر
کرنوں پچھے پلہ پاک کسے دا ان چھوہیاں کر دتا جاوے ادھا مہروں حق اے
اس دا، اوہ چھڈ دیوے تاں گل وکھری اے یا اوہ مرد ای جس دے ہتھ
نکاح دی گنڈھ اے اپنا دتاسارا چھڈے نرمی دس کے، مرداں واہتے ایہہ
نرمی تقوے نوں ڈھکدی، آپس دے وچ ناہ بھل جاؤ دل دی کھل نوں،
بے شک اللہ عمل تہاڈے تکدا رہندا۔(٢٣٧)
تسیں نمازاں دے ولوں ناہ غافل ہوو اس توں وی جو سب توں چنگی،
رہوو کھلوتے راہ خدا دے فرماں برداراں دے وانگوں، جے کر ہوو ڈَیہلے
ہوئے پیدل یااسوار ای پڑھ لؤ امن سلامت جاپجنے تے، انجے یاد کرو اللہ
نوں جویں سکھایا اوس تہانوں واقف ناہ سؤ پہلاں جیہڑے ذکروں۔
جیہڑے ول تہاڈے وچوں فوت ہو جاون زوجاں چھڈ کے اوہناں
واہتے اک ورہے دا نفقہ لازم سوہرے گھر دے دیون تے کول اپنے رکھن،
ہاں جے آپوں اوہ ٹر جاون بھار تہاڈے تے ناہ اس دا چالو رسم رواج مطابق
اپنے بارے جو کجھ اوہناں کیتا، بے شک اللہ آپ عزیز حکیم اے۔
کاغذ دتیاں گئیاں نوں وی کُجھ ناہ کُجھ دے دینا چنگا، ایہہ کم
متقیاں تے لازم۔
ایس طرح ای اللہ متاں دے تہانوں ہو سکدا اے سمجھ آے جے۔(٢٤٢)

اوہناں اسرائیلڑیاں دے ول خیال گیا ناہ تیرا جیہڑے موتوں
ڈر دے، چھڈگئے سی کلے کوٹھے، گنتر وچ ہزاراں ہوندے (لڑنے توں
کچرائے) اللہ ولوں حکم ہویا جے مویاں داخل ہوو فیر اوہناں نوں زندیاں
دے وچ لے آندا سی بے شک اللہ لوکاں اُتے فضل بڑا ای کرنے والا،
چوکھے لوکی پر ناشکرے۔(٢٤٣)
دیکھو، اللہ دی راہ اندر کرو لڑائی، ایہہ سمجھدے اوہ سمیع اے اوہ علیم
اے۔
اللہ نوں جس نیکی گن کے جو کُجھ دتا، دینے والے دے دتے وچ اللہ
برکت پا سی، اگے نالوں وی ودھ دے سی، اوسے کول فراخی وی اے تنگی وی
اے، اوسے ول ای پرت تہاڈی۔
اوہناں دی وی کیڑ اے تینوں موسیٰ پچھوں، اسرائیل کیاں دے
جیہڑے سرکڈھ ہے سن، جد نبی اپنے نوں اوہناں ایہہ آکھیا سی، اک نوں
ساڈا حاکم کر دے تاں جے راہ خدا دی لڑئیے، اوس کہیا ایہہ مینوں جاپے
فرض جہاد تہاڈے اُتے جے ہو جاوے، کر دیسو انکار لڑن توں، آکھن لگے
انج بھلا کد ہو سکدا اے رب دی راہے لڑئیے ناہیں، نال اوہناں دے جمیاں
جایاں نالوں وکھ جنہاں نے کیتا، گھروں اسانوں کڈھیا، جد فرض جہاد ہویو
نیں منہ بھوایا چوکھے دلاں، تھوڑے ول ای رہ کھلوتے پُٹھ کاراں
دے اللہ توں ناہ اندر اوہلے۔(٢٤٦)

اوہناں نوں مڑ نبی اوہناں دے ایہہ گل دسی، حاکم ہے طالوت تہاڈا
اللہ ولوں ہویا آکھن لگے اوہ اساڈا حاکم ہووے تے کنج ہووے، اوہدے
نالوں حق اساڈا چوکھا ساڈے نالوں ناہ اوہ مالوں سوکھا، اوس کہیا اللہ نے اس
نوں ہے تہاڈے توں ودھ جاتا، علموں جسموں اوہ تہاڈے نالوں ودھ کے
اَتے حکومت اللہ دیوے جس نوں چاہے، بےشک اوہ وس چوکھے والا، چوکھا
جانن والا۔(٢٤٧)
اوہناں نوں مڑ نبی اوہناں دے ایہہ گل دسی، اس دے ربوںحاکم
ہونے دا ہووے دا (گا) ایہہ کرشمہ جے تابوت تہانوں واپس مل جاوے دا(گا)'پے
جاوے دی (گی) ٹھنڈ تہانوں اس دی راہیں رب دے ولوں، اوسے وچ ای
موسیٰ تے ہارون نبی دے لگدے لیاندے ترکے دی، ہوسی ملائیک اس
نوں چایا بے شک اس دے وچ نشانی اک تہاڈے واہتے،جے ایمان
تہاڈے اندر۔(٢٤٨)
مڑ طالوت جدوں لے لشکر کو چل ہویا، اس نے دسیا اک دریا راہ وچ
پیسی، اوہ تہاڈی ازمائش اے، جس نے اس دا پانی پیتا، اوہ ساتھی نہ ہوسی
میرا، جس ناہ پیتا میرا ساتھی، لپ کُو پانی پی لینے دی بجھ ناہ کوئی کجھ نوں چھڈ
کے اس دا پانی سبھناں پیتا، پار ہوئے طالوت سنے جاں آکھے لگ وی۔سر
کڈھ بولے ساڈے وچ تران ناہ جاپے جالوتے تے اس دے لشکر نال لڑن
نوں، پر جنہاں دے اندرونے وچ ایہہ گل ہے سی اللہ اگے وی پیش ہونا
آکھن لگے (انج وی کنی وار ی ہویا) مٹھ کُوبندیاں چوکھے دلاں دا منہ بھنیا،
اللہ دی توفیقوں،
بے شک اللہ اوہناں دا ای ساتھی، جیہڑے دل نہ چھڈ دے(٢٤٩)

جالوتے نوں تے جد اوس دیاں فوجاں نوں ساہنویں ہوئے ایہہ دعا اوہناں
نے منگی، ربا جرن اساڈے اندراں دے وچ پائیں، قائم رکھیں پیر اساڈے
،کفروناں دی ساڈے کولوں کنڈ لوائیں، اللہ دی توفیقوں اوہناں لا لیا
اوہناں نوں اگے، جالوتے نوں سی داؤد لنگھایا جانوں، اللہ اس نوں شاہی دتی
حکمت دتی، ہور وی جس جس شے دا چاہیا جانو کیتا، جے اللہ ناہ لوکاں کولوں
ای لوکاں دی کھنب ٹھپائے دنیا تے ویران ہو جائے، پر اللہ تے سبھناں
واہتے فضلاں بھریا۔