اہل کتاب ہوون کہ مشرک تیرے نابر ہوندے ہوئے انہاں نوں
کد وارا کھائے، رب تیرے دے ولوں جے کر وحی تیرے ول آئے، پر
ایہہ تے اللہ دی مرضی رحمت کر کے جس نُوں خاص الخاص بنائے، فضلاں
تے وڈیائیاں والا اللہ ای اے اپنی آکھی دسی نوں منسوخ اسی ناہ کریئے ناہ کر
دیئے بے رواجا جد تائیں ناہ اس توں چنگی یا اس ورگی ہور لیائیے، خبر ناہ
تینوں اللہ ہر کم کر سکدا اے۔ (١٠٦)
سار ناہ تینوں ، دھرتی دی تے اسماناں دی ساری شاہی ہتھ اللہ دے ،
اللہ توں وکھ کون تہاڈا والی ناصر۔
کی تہاڈی وی ایہہ مرضی پیغمبر دی آکھی بارے مِیناں میخاں اِنجے
کڈھو جیؤں موسیٰ دی آکھی اُتے قوم اس دی نے کڈھیاں ہے سن
اودوں، جس وی ایہہ وتیرا ملّیا سمجھو بُھلیا سِدھے راہوں۔
اہل کتاب بتھیرے چاہون ، تُوں ایمان لیائے پِچھوں اوہناں ورگے
ای انکاری راہ پئے جاویں، اِنج اندر دے حسدوں سوچن ورنہ ہے حقیقت
انہاں اُتے روشن، توں معاف انہاں نوں کر دے تے کم لے درگزری
کولوں، اللہ دی آکھی نے اک دن ہو کے رہنا بے شک اللہ ہر کم کرن تے
قادر اے۔
اوپرے لگدے لفظ:
٭نابر: انموڑ، باغی ٭منسوخ: مُکا دینا، مٹا دینا، ٭ناصر:ا مداد کرن والا ٭میناں میخاں: کسے گل برائیاں لبھنا ٭وتیرا: سبھاء ٭حسدوں: ساڑے پاروں ٭درگزری: کسے دی بھیڑی کیتی بھل جانا

تسی نمازاں پڑھدے جاؤ، تسی زکاتاں دیندے جاؤ، اپنے واہتے
جیہڑی نیکی وی گھلو گے اوہ اللہ دے کول پُجیوی ہوئی تکسو، بے شک
اللہ دی اکھ تھلّے عمل تہاڈے۔ (١١٠)
اوہ کہندے نیں جنّت مُول کسے ناہ جانا بجن انہاں دے جیہڑے
ہین یہودی یا نصرانی، ایہہ انہاں دیاں من گھڑیاں نیں پُچھ انہاں نُوں
کی دلیل تہاڈے پلّے ہے اس بارے جے سچّے او دسّو سچ تاں ایہہ وے
جیہڑا وی اللہ دا ہویا دِلوں بجانوں، تے چنگے ای کم اس کیتے، اجر خدا نے
اس نوں دینا، اِنج دے لوکاں نوں ڈر کاہدا، جھورا کاہدا گلّاں ہین یہودی
کردے، عیسائیاں دے پلّے کی اے، تے عیسائی وی ایہہ کہندے
پلّے کی یہودڑیاں دے، حالاں دونویں پڑھن کتاباں ، انجے دی گل او بھی
کردے علم (کتابی) توں جو کورے، روز قیامت اللہ آپ نتارا کر سی اج
ایہہ جس وچ پاٹے ہوئے (١١٣)
اس توں ودھ کے ظالم کیہڑا، اللہ دی مسجد وچ جیہڑا اللہ اللہ کرنوں
روکے تے اس دی بربادی پچھے لگے، انج دے لوک اس قابل ناہیں پیروی
اس دے اندر رکھن ہاں پر ڈردے جھکدے ہوئے (رب توں) دُنیا وچ
وی بھا انہاں دے ہے خواری، اگے چل کے وی انہاں نوں پھینٹی پینی
ہے وے ڈاڈھی۔
٭پجیوی: پُجی ہوئی ٭تکسو: ویکھو گے ٭بجن: اڈ، علاوہ ٭پیروی: مگر لگنا،

اللہ دے ای سارے پاسے، کی چڑھدا کی لہندا، مونہہ جیہڑے وی
پاسے کر سو اللہ اوسے پاسے ہو سی بڑی سمائی اس دی، نالے جانن ہاری
بعضے کہندے اللہ پُت بنائی بیٹھا، اوہ ایہناں گلاں توں اُچّا انج عرشاں تے
فرشاں اندر جو کجھ وی اے اوسے دا اے، آکھے لگ نیں سارے اس
دے۔(١١٦)
اوپرے لگدے لفظ:
٭اجر: بدلہ، انعام ٭جھورا: پچھتاوا ٭کورے: انھے ، علم توں کورے: علموں انھے ٭بھا: قسمت، تقدیر ٭سمائی: پھیلری ہوئی ٭جانن ہاری: جانن دی طاقت، جانن دی شکتی

اوہ دھرتی تے اسماناں دا سرجنہارا جد اوہ کجھ کرن تے آوے کہہ دے
ہو جا تے ہو جاوے۔
بے کتابے لوکی کہندے کیوں ناہ اللہ گل اساڈے نال کریندا یا
اساڈے وچ نشانی کوئی گھلدا انہاں توں پہلاں وی لوکی اِنج دیاں سی
گلّاں کردے انہاں دے دِل اکو جہے نیں انج نشان اساں روشن کیتے
ہوئے انہاں واہتے من لینے دے جھول جنہاں وچ۔
ایہہ حق (ایہہ قرآن) نشانی دے کے تینوں گھلیا ہے وے، تاں
جے چاہڑیں چا لوکاں نوں، لوڑ پوے تے دبکاویں وی دوزخ جوگے ہے
نیں جیہڑے انہاں بارے پُچھ ناہ تینوں اُکا ہوسی۔
ناہ یہودی ناہ عیسائی راضی رہنے تیرے اُتے جد تائیں ناہ انہاں دے
ٹولے دی منّسیں، پر تُوں کہہ دے سدھا راہ تے اللہ دا ای دسیا ہویا، تے
جے تُوں وی پِچھے لگّوں انہاں دے ای حِرص ہوا دے علم (الٰہی) کول
تیرے آجانے تے وی، چیتا رکھیں ، فیر ناہ تیرا سنگی ہو سی تے ناہ بھار ونڈاوا
بنسی کوئی وی اللہ دے اگّے۔
اوپرے لگدے لفظ:
٭سرجنہارا: بناون والا ٭جھوک: سدھر ٭چاہڑیں: چنگی خبر سناویں،

ہین کتابی لوکاں وچوں او بھی جیہڑے سچے دل توں اس نوں
پڑھدے اس نوں منن والے انج دے ای ہو سکدے، پر اوہ پڑھ کے عمل
جنہاں ناہ اس تے کیتا انہاں نے گھاٹا ای کھادا۔ (١٢١)
اسرائیلی آل اولادو یاد کرو انعام میرے اوہ جیہڑے میں تُساں تے
کیتے میں دُنیا دے وچ تہانوں سبھنا نالوں اُچّا کیتا پر اوس ویلے توں وی کنبو،

جد کسے نے بھار کسے دا چا ناہ سکنا، ناہ قبول کسے دے کولوں وٹہ ہونا، ناہ
سفارش نے کم دینا، ناہ ای ہونا بانہہ پھڑ کوئی (١٢٣)
ابراہیم تئیں رب اس دے جد کجھ گلّاں وچ ازمایا تے نتر کے اوس
دکھایا، تاں کہیا رب اس نوں ، تینوں میں امام لوکائی دا کر دِتا، اوس نے پُچھیا
آل میری چوں ، رب دسیا جے حد ٹپ لوکاں نال ناہ میرا کارا ہو سی۔
تے جد اساں بنا دتا سی بیت اللہ نوں تھاں امن دی، نالے مرکز
لوکاں واہتے نال کہیا سی، اوہوا تھاں نماز پڑھن دی تھاں ہووے دی،
ابراہیم کھلوتا جِتھے (جاپ کرن نوں) ابراہیم تے اسماعیل دوآں دے ذمے
کر دتا سی رکھنا پاک تساں گھر میرا، پھیرے لاون آون والڑیاں دی خاطر،
رہ کے کجھ دن یاد خدا دی کرنے والے یا رکوع سجود کرن نوں آون والے
لوکاں واہتے۔
اوپرے لگدے لفظ:
٭کارا: وعدہ ٭بیت اللہ: اللہ دا گھر ٭رکوع: نماز وچ ہتھ گوڈیاں تے رکھ کے رب اگے جھکنا، ٭سجود:نماز وچ متھا زمین تے رکھ کے رب اگے آپنے آپ نوں نیواناں

ابراہیم دعا جد منگی ، ربّا ایس نگر نوں کر دے تھاں امن دی، اس دے
انہاں وسنیکاں نوں دیویں رزق پھلاں دا، جیہڑے وی ایمان لیاون اللہ
اُتے، چھیکڑ دن تے، رب کہیا کفروناں نوں وی چار دہاڑے موج کراساں،
فیر انہاں نوں بے وس کر کے لے جاواں دے اسیں عذابل اگ دے پاسے
اوہ ٹھکانا ڈاہڈا بھیڑا۔ (١٢٦)
اوپرے لگدے لفظ:
٭ایس نگر نوں: مکے نوں ٭عذابل: دکھ دیون والی

جد اوس گھر دیاں کندھاں چائیاں، ابراہیم سنے پُت اسماعیل اپنے(ایہہ
کہیا سی) ربّا کر قبول ایہہ ساتھوں، تُوں ایں تُوں ایں سُننے والا، جانن والا،
ربّا سانوں تُوں من ٹرنے اپنے کر دے، تے اولاد اساڈی چوں وی انج دے
لوکی پیدا ہوون من ٹُرن جو تیری دس اسانوں کویں عبادت تیری کریئے،
کریں توجہ ساڈے اُتے، بے شک توُں توجہ کرن والا نالے مہری۔(١٢٧)
ربّااک رسول انہاں وچ انہاں وچوں، جو تیرے فرمان انہاں دے
کنّیں پائے تے انہاں نوں مانجے، تُوں عزیز حکیم ایں بے شک۔
ابراہیمی مِلّت وچوں بُھردا اوہو جس دے اندر عقل ناہ کوئی، دُنیا وچ
وی اوہوا چون اساڈی، اگے چل کے وی اوسے نے صالح لوکاں وچوں ہونا۔
اس نوں جد کہیا رب اس دے من ٹُر میری، آکھن لگّا من ٹُر ہویا
میں تاں اس دا، کل جہاناں دا رب جیہڑا۔
ابراہیم وصیت ایہو پُت نوں کیتی تے ہوئی یعقوب نوں ایہوا اے
اولاد اساڈی اللہ دتا چُن کے دین تہانوں مردے دم تائیں رہنا قائم اس دے
اُتے۔
اوپرے لگدے لفظ:
٭ملت: قوم ٭ بھُردا: وکھ ہوندا ٭ صالح: نیک ٭من ٹُر: آکھا منن والا ٭وصیت: مرن والے دی اخیرلی ہدایت

ایہہ تہاڈے ہونے توں پہلاں دی گل اے موت جدوں یعقوب(
نبی) تے آئی اس پُتراں دے کولوں پُچھیا، کس دی تسی عبادت کر سو
آکھن لگے رب تیرے دی تے اس دی جو رب تیرے سی وڈکڑیاں دا،
ابراہیم تے اسماعیل اتے اسحاق سبھاں دا اوہوا اکّو رب اے اس دے منن ہار
اسی وی۔
ایہہ لوکی سن، لد گئے جیہڑے، جو کمائی انہاں کیتی اوہ انہاں دی
جھولی، جھول تہاڈی جو کرو دے پچھ پکڑ انہاں دے کم دی مول
تساڈے توں ناہ ہو سی۔ (١٣٤)
اوپرے لگدے لفظ:
٭لد گئے: ٹُر گئے، مر گئے

آکھن اوہ یہودی یا نصرانی تھیوو تاں جے تسی ہدایت پاؤ، کہہ دے
ابراہیمی رستہ سارے چھڈ کے ملیا اوہ ناہ مشرک لوکاں چوں سی۔
آکھو اللہ تے ایمان اساڈا ہے وے تے جو اس نے نازل کیتا ول
اساڈے تے جو نازل ہویا ہے سی ابراہیم تے اسماعیل، اسحاق اتے یعقوب
تے آل انہاں دی اُتے ، تے جو کجھ موسیٰ نوں ملیا تے عیسیٰ نوں ملیا تے
نبیاں نوں رب انہاں دے ولوں ملیا انہاں وچوں اسی کسے نوں وی ناہ
دوجے توں وکھ کریئے اسی خدا دے آکھا من ہاں۔
جے اوبھی ایمان تہاڈے وانگ لیاون تاں سمجھو جے پئے گئے راہے
جے مونھ موڑن تاں انہاں وچ ہٹ دھرمی اے، نال انہاں دے
نبڑن واہتے اللہ تیرے ولوں کافی سننے والا جانن والا اوہ اے۔
رنگ اللہ دا (سانوں چڑھیا) تے اللہ توں رنگ چنگیرا کس دا اوسے
دے ای اسی عبادت کرنے والے کہہ انہاں نوں اللہ بارے ایویں کھڑبن
نال اساڈے کیوں جے اوہو رب اساڈا رب تہاڈا، ساڈے عمل اساڈے
بیلی، ہین تہاڈے بیلی عمل تہاڈے اسی تے خالص اوسے نوں ایں منن
والے (١٣٩)
اوپرے لگدے لفظ:
٭کھڑبن: جھیڑا کرن

کی خیال تہاڈا ہے وے، ابراہیم تے اسماعیل اسحاق اتے یعقوب
تے اگوں آل انہاں دی سارے ایہہ یہودی یا نصرانی ہے سن، تُوں پُچھ
اس دا علم تہانوں یا اللہ نوں چوکھا، تے اس نالوں ظالم کیہڑا جیہڑا اوس
شہادت اُتے پردہ پائے اللہ ولوں جو کول اس دے، اللہ توں ناہ عمل
تہاڈے بُھلے ہوئے۔(١٤٠)
لد لدا انہاں وی لوکاں دا ہو چکیا انہاں دے بھا عمل انہاں دے
، بھا تہاڈے عمل تہاڈے ، پچھ تہاڈے توں ناہ ہوسی انہاں دے عملاں
دے بارے۔
اوپرے لگدے لفظ:
٭چوکھا: بوہتا، ودھ، ٭شہادت: گواہی