(30) وَ كانَ مِن دعائِه عليه‏ السلام فِى الْمَعُونَةِ عَلى‏ قَضآءِ الدَّيْنِ‏

«دعاى آن حضرت در يارى خواستن از خدا براى پرداخت وام»

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَهَبْ لِىَ الْعافِيَةَ مِنْ دَيْنٍ

بارالها بر محمد و آلش درود فرست، و مرا عافيت بخش از وامى كه

تُخْلِقُ بِهِ وَجْهى، وَ يَحارُ فيهِ ذِهْنى، وَ يَتَشَعَّبُ لَهُ فِكْرى،

آبرويم را بريزد، و ذهنم را پريشان كند، و فكرم را پراكنده سازد،

وَيَطول بٍممارَسَتٍهٍ شغلي. وَ اَعوذبٍکَ يا رَبٍ مٍن هَم الدين

و شغلم در علاج و چاره آن به طول انجامد. اى پروردگارم، از غصه وام و

وَ فِكْرِهِ، وَ شُغْلِ الدَّيْنِ وَ سَهَرِهِ، فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ،

انديشه در آن، و از دلى مشغولى به مسئله قرض و بيخوابى‏ اش به تو پناه مى‏ برم، پس بر محمد و آلش درود فرست،

وَ اَعِذْنى مِنْهُ، وَ اَسْتَجيرُ بِكَ يا رَبِّ مِنْ ذِلَّتِهِ فِى الْحَيوةِ،

و مرا از زحمت و مشقت وام پناه ده، و اى پروردگار من، از ذلّت قرض در اين چند روز زندگى،

وِ مِنْ تَبِعَتِهِ بَعْدَ الْوَفاةِ، فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَ اَجِرْنى

و از وبال آن پس از مرگ به تو پناه مى‏ برم، پس بر محمد و خاندان او درود فرست، و مرا به

مِنْهُ بِوُسْعٍ فاضِلٍ، اَوْكَفافٍ واصِلٍ. اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ

ثروت سرشار، يا زندگى توأم با كفاف از آن پناه ده. بارخدايا بر محمد و آلش درود

وَ الِهِ، وَ احْجُبْنى عَنِ السَّرَفِ وَالْاِزْدِيادِ، وَ قَوِّمْنى بِالْبَذْلِ

فرست، و مرا از اسراف و زيادى‏ خواهى بازدار، و به بخشش و انتخاب ميانه‏ روى

وَ الْاِقْتِصادِ، وَ عَلِّمْنى حُسْنَ التَّقْديرِ، وَ اقْبِضْنى بِلُطْفِكَ

سامان ده، و اندازه نگاه‏ داشتن نيكو را به من بياموز، و مرا به لطف خود از

عَنِ التَّبْذيرِ، وَ اَجْرِ مِنْ اَسْبابِ الْحَلالِ اَرْزاقى، وَ وَجِّهْ فى

ولخرجى حفظ كن، و روزيم را از راههاى حلال روانه ساز، و خرج كردن

اَبْوابِ الْبِرِّ اِنْفاقى، وَازْوِ عَنّى مِنَ الْمالِ ما يُحْدِثُ لى‏ مَخيلَةً،

مالم را متوجه برنامه‏ هاى خير فرما، و ثروتى كه مرا به كبر و خودبينى آلوده كند،

اَوْ تَاَدِّياً اِلى‏ بَغْىٍ، اَوْ ما اَتَعَقَّبُ مِنْهُ طُغْياناً. اَللَّهُمَّ حَبِّبْ اِلَىَّ

يا به ستم بكشاند، يا از مرز عبادت و ادب درگذراند از من دور كن. بار خدايا، رفاقت و

صُحْبَةَ الْفُقَرآءِ، وَ اَعِنّى عَلى‏ صُحْبَتِهِمْ بِحُسْنِ الصَّبْرِ،

مصاحبت با فقيران را محبوب من قرار ده، و در نشست و برخاست با آنان مرا به صبر نيكو يارى ده،

وَ مازَوَيْتَ عَنّى مِنْ مَتاعِ الدُّنْيَاالْفانِيَةِ فَاذْخَرْهُ لى فى‏ خَزآئِنِكَ

و آنچه را از متاع نابود شدنى دنيا از من گرفتى همان را در خزانه‏ هاى پايدارت برايم

الْباقِيَةِ، وَ اجْعَلْ ما خَوَّلْتَنى مِنْ حُطامِها، وَ عَجَّلْتَ لى مِنْ

ذخيره كن، و آنچه از توشه ناچيز دنيا به من داده‏ اى، و هر متاعى از آن كه در همين دنيا به من عطا

مَتاعِها بُلْغَةً اِلى‏ جِوارِكَ، وَ وُصْلَةً اِلى‏ قُرْبِكَ، وَ ذَريعَةً اِلى‏

فرموده‏ اى وسيله رسيدن به جوار خود، و پيوستن به مقام قرب، و سبب رسيدن

 جَنَّتِكَ، اِنَّكَ ذُوالْفَضْلِ الْعَظيمِ، وَ اَنْتَ الْجَوادُ الْكَريمُ.

به بهشت قرار ده، زيرا كه تو صاحب فضل بزرگ، و بخشنده كريمى.