31. قال الإمام العسکری عليه السلام:

حُبُّ الابْرارِ لِلابْرارِ ثَوابٌ لِلابْرارِ، وَ حُبُّ الْفُجّارِ لِلابْرارِ فَضيلَةٌ لِلابْرارِ، وَ بُغْضُ الْفُجّارِ لِلابْرارِ زَيْنٌ لِلابْرارِ، وَ بُغْضُ الابْرارِ لِلْفُجّارِ خِزْىٌ عَلَى الْفُجّارِ.

دوستى نيكان به نيكان، ثوابست براى نيكان.

و دوستى بدان به نيكان، فضيلت است براى نيكان.

و دشمنى بدان با نيكان، زينت است براى نيكان.

و دشمنى نيكان با بدان، رسوايى است براى بدان.

تحف العقول، ص 517.

32. قال الإمام العسکری عليه السلام:

عن حمزة بن محمد قال: كتبت الي ابي محمد العسكري عليه السلام: لم فرض الله عزّوجلّ الصوم؟

فورد في الجواب: ليجد الغني مسّ الجوع فيمنّ علي الفقير.

از حمزة بن محمد است كه گفت: به ابي محمد عسكري نوشتم: چرا خداوند عزوجل روزه را واجب كرده است؟

در جواب آن آمد: تا غني حال گرسنگي را بچشد و به فقير احسان كند.

امالی صدوق، مجلس 11، ح 2.

33. قال الإمام العسکری عليه السلام:

بِئْسَ الْعَبْدُ عَبْدٌ يَكُونُ ذَا وَجْهَيْنِ وَ ذَا لِسَانَيْنِ يُطْرِي أَخَاهُ شَاهِداً وَ يَأْكُلُهُ غَائِبا، إن أُعطی حسده و إن ابتلی خانه.

چه بد است آن بنده ای که دورو ودوزبان باشد، در برابر برادر ایمانی خود او را بسیار می ستاید و وقتی غایب است، گوشت او را می خورد. اگر چیزی به او عطا شود، به او حسد می برد و اگر گرفتار شود، به او خیانت نموده و رهایش می کند.

تحف العقول، ص 518.

34. قال الإمام العسکری عليه السلام:

خَصْلَتانِ لَيْسَ فَوْقَهُما شَىْءٌ: أَلايمانُ بِاللّهِ وَ نَفْعُ الاخْوانِ.

دو خصلت است كه بهتر و بالاتر از آنها چيزى نيست: ايمان به خدا و سود رساندن به برادران.

تحف العقول، ص 520.

35. قال الإمام العسکری عليه السلام:

رِياضَةُ الْجاهِلِ وَ رَدُّ المُعْتادِ عَنْ عادَتِهِ كَالْمُعْجِزِ.

پرورش دادن نادان و ترك دادن معتاد از عادتش، مانند معجزه است.

تحف العقول، ص 520.

36. قال الإمام العسکری عليه السلام لشیعته:

اُوصیکُمْ بِتَقْوَی اللّهِ وَ الْوَرَعِ فی دینِکُمْ وَالاِجْتَهادِ لِلّهِ وَ صِدْقِ الْحَدیثِ وَ اَداءِ الاَمانَهِ إِلی مَنِ ائْتَمَنَکُمْ مِنْ بَرٍّ اَوْ فاجِر وَ طُولُ السُّجُودِ وَ حُسْنِ الْجَوارِ... و اَکْثِرُوا ذِکْرَ اللّهِ وَ ذِکْرَ الْمَوْتِ وَ تِلاوَة الْقُرانِ وَ الصَّلاة عَلَی النَّبِی(صلی الله علیه وآله وسلم) فَإِنَّ الصَّلاة عَلی رَسُولِ اللّهِ عَشْرُ حَسَنات.

شما را به تقوای الهی و پارسایی در دینتان و تلاش برای خدا و راستگویی و امانتداری درباره کسی که شما را امین دانسته ـ نیکوکار باشد یا بدکار ـ و طول سجود و حُسنِ همسایگی سفارش می کنم... زیاد به یاد خدا باشید و زیاد یاد مرگ کنید و زیاد قرآن را تلاوت نمایید و زیاد بر پیغمبر(صلی الله علیه وآله وسلم) سلام و تحیّت بفرستید. زیرا صلوات بر پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله وسلم) ده حسنه دارد.

تحف العقول، ص 518.

37. قال الإمام العسکری عليه السلام لشیعته:

قلب الأحمق فی فمه و فم الحکیم فی قلبه.

دل نابخرد در دهان اوست و دهان خردمند فرزانه در دل او.

تحف العقول، ص 519

38. قال الإمام العسکری عليه السلام:

من أنس باللّه استوحش من الناس و علامة الاُنس باللّه الوحشة من الناس.

هر كس با خدا انس گيرد از مردم در هراس است و علامت انس با خدا وحشت از مردم مي باشد.

عدة الداعی، ص 208.

39. قال الإمام العسکری عليه السلام:

فیقولان: يَا رَبَّنَا أَنَّى لَنَا هَذِهِ وَ لَمْ تَبْلُغْهَا أَعْمَالُنَا فَيَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَعَ هَذَا تَاجُ الْكَرَامَةِ لَمْ يَرَ مِثْلَهُ الرَّاءُونَ وَ لَمْ يَسْمَعْ بِمِثْلِهِ السَّامِعُونَ وَ لَا يَتَفَكَّرُ فِي مِثْلِهِ الْمُتَفَكِّرُونَ فَيُقَالُ هَذَا بِتَعْلِيمِكُمَا وَلَدَكُمَا الْقُرْآنَ وَ بِتَبْصِيرِكُمَا إِيَّاهُ بِدِينِ الْإِسْلَامِ وَ بِرِيَاضَتِكُمَا إِيَّاهُ عَلَى حُبِّ مُحَمَّدٍ رَسُولِ اللَّهِ وَ عَلِيٍّ وَلِيِّ اللَّهِ صلوات الله علیهما و تفقهکما ایاه بفقههما، لأنهما اللذان لا یقبل الله لاحد عملا الا بولایتهما و معاداة أعدائهما و إن کان ما بین الثّری الی العرش ذهباً یتصدق به فی سبیل الله.

امام عسکری (علیه السلام) فرمودند: خداوند در قيامت، به پدر و مادر پاداش بزرگی عنایت می فرماید، به طوری که همه مردم به آنها نگاه می کنند و خودشان هم آن پاداش را بزرگ می دانند و به خود می نگرند و آن پاداش آنها را به شگفتی وا می دارد.

پس آنان می گویند: پروردگارا این همه تفضل درباره ی ما از کجاست؟ اعمال ما شایسته ی چنین پاداشی نیست!

خدای عزّوجلّ می فرماید: با وجود آنها تاج بزرگواری و کرامت که هرگز بینندگان مانند آنرا ندیده اند و شنوندگان نشنیده اند و به فکر و ذهن متفکران نرسیده است، به آن دو نفر بدهند. سپس گفته می شود:

این همه تفضل و نعمت، پاداش شما است چون به فرزندتان قرآن یاد دادید و او را به دین اسلام با بصیرت و بینا تربیت کردید، و نیز به خاطر سختی های شما که او را بر محبت و دوستی و ولایت محمد رسول خدا (ص) و علی (ع) ولیّ خدا تربیت نموده و بار آوردید، و نیز به خاطر اینکه فرزندتان را با فقه و احکام محمّد و علی (علیهما السلام) بینا نمودید. آن دو نفری که خداوند هرگز عملی را از کسی قبول نمی کند مگر با ولایت و دوستی آنها و دشمنی با دشمنان آنها، اگرچه منکر آنها بین زمین تا عرش خدا طلا در راه خدا صدقه بدهد (خداوند عمل او را نمی پذیرد).

مستدرک الوسائل، ج 1، ص 290.

40. قال الإمام العسکری عليه السلام:

لایَعْرِفُ النِّعْمَةَ إلاَّ الشّاكِرُ، وَلا یَشْكُرُ النِّعْمَةَ إلاَّ الْعارِفُ.

امام حسن عسکری علیه السلام فرمود: كسى قدر نعمتى را نمى‌داند مگر آن كه شكرگزار باشد و كسى نمى‌تواند شكر نعمتى را انجام دهد، مگر آن كه اهل معرفت باشد.

بحار، ج 78، ص 378.