بسم الله الرحمن الرحیم

1. قال الامام موسی بن جعفر علیهما السلام:

إِنَّ لِلّهِ عَلَی النّاسِ حُجَّتَینِ، حُجَّةً ظاهِرَةً وَ حُجَّةً باطِنَةً، فَأمّا الظّاهِرَةُ فَالرُّسُلُ وَ الاْنْبِیاءُ وَ الاْئِمَّةُ وَ أَمَّا الْباطِنَةُ فَالْعُقُولُ.

پیشوای هفتم امام موسای کاظم علیه السلام می فرمایند:

همانا برای خداوند بر مردم دو حجّت است، حجّت آشكار و حجّت پنهان، امّا حجّت آشكار عبارت است از: رسولان و پیامبران و امامان؛ و حجّت پنهانی عبارت است از عقول مردمان.

کافی، ج 1، ص 16

2. قال الامام موسی بن جعفر علیهما السلام:

لا دینَ لِمَنْ لا مُرُوَّةَ لَهُ، وَ لا مُرُوَّةَ لِمَنْ لا عَقْلَ لَهُ، وَ إِنَّ أَعْظَمَ النّاسِ قَدْرًا الَّذی لایرَی الدُّنْیا لِنَفْسِهِ خَطَرًا، أَما إِنَّ أَبْدانَكُمْ لَیسَ لَها ثَمَنٌ إِلاَّ الْجَنَّةَ، فَلا تَبیعوها بِغَیرِها.

كسی كه جوانمردی ندارد، دین ندارد، و هر كه عقل ندارد، جوانمردی ندارد. به راستی كه باارزشترین مردم كسی است كه دنیا را بری خود مقامی نداند، بدانید كه بهای تن شما مردم، جز بهشت نیست، آن را جز بدان مفروشید.

کافی، ج 1، ص 19

3. قال الامام موسی بن جعفر علیهما السلام:

إِذَا مَاتَ الْمُؤْمِنُ بَکَتْ عَلَیْهِ الْمَلَائِکَةُ وَ بِقَاعُ الْأَرْضِ الَّتِی کَانَ یَعْبُدُ اللَّهَ عَلَیْهَا وَ أَبْوَابُ السَّمَاءِ الَّتِی کَانَ یَصْعَدُ أَعْمَالُهُ فِیهَا وَ ثُلِمَ ثُلْمَةٌ فِی الْإِسْلَامِ لَا یَسُدُّهَا شَیْ‏ءٌ لِأَنَّ الْمُؤْمِنِینَ حُصُونُ الْإِسْلَامِ کَحُصُونِ سُورِ الْمَدِینَةِ لَهَا.

علی بن رئاب گوید شنیدم امام موسی بن جعفر فرمود: هر گاه مؤمنی از دنیا برود فرشتگان و جایگاهی که در آن جا خدا را عبادت کرده و درهای آسمان که اعمال وی از آن بالا رفته است بر او می گریند و شکافی در اسلام پدیدار می گردد که چیزی نمی تواند آن را پر کند؛ چرا که مؤمنان همانند دیوار اطراف شهر و نگهبان اسلام هستند.

وسائل ‏الشیعة، ج ۳، ص ۲۸۴.

4. قال الامام موسی بن جعفر علیهما السلام:

قَلِيلُ الْعَمَلِ مِنَ الْعَالِمِ مَقْبُولٌ مُضَاعَفٌ وَ كَثِيرُ الْعَمَلِ مِنْ أَهْلِ الْهَوَى وَ الْجَهْلِ مَرْدُود.

اي هشام كمي عمل از عالم[رباني] پذيرفته شده و مضاعف مي‌شود ولي زيادي عمل از اهل هواي نفس و جهل پذيرفته نمي‌شود.

كافي، ج1، ص17

5. قال الامام موسی بن جعفر علیهما السلام:

الْبَخِيلُ مَنْ بَخِلَ بِمَا افْتَرَضَ اللَّهُ عَلَيْهِ.

بخيل كسي است كه به آنچه خدا به او واجب كرده است بخل ورزد.

تحف العقول، ص 431.

6. قال الامام موسی بن جعفر علیهما السلام عند قبر حضره: انّ شیئا هذا آخره لحقیق ان یزهد فی اوله، و انّ شیئا هذا اوله لحقیق ان یخاف آخره.

هنگامی که آن حضرت به کنار قبری ایستاده بود، این چنین فرمود: چیزی (دنیائی) که آخرش این باشد شایسته است که به اولش دل نبست، و چیزی (آخرتی) که اولش این باشد شایسته است که از آخرش بیمناک بود.

تحف العقول، ص 432.

7. قال الامام موسی بن جعفر علیهما السلام:

لَیْسَ حُسْنُ الجَوارِ کَفَّ الْأَذی ولکِنَّ حُسْنَ الجَوارِ الصَّبْرُ عَلی الاَذی.

همسایه داری نیکو، به آزار نرساندن نیست، بلکه همسایه داری نیکو، در صبر بر آزار همسایه است.

تحف العقول، ص 432.

8. قال الامام موسی بن جعفر علیهما السلام:

ثلاثة یستظلون بظل عرش الله یوم القیامة یوم لا ظل إلا ظله؛ رجل زوج اخاه المسلم او اخدمه ام کتم له سرّا.

امام کاظم علیه السلام فرمودند:

سه کس در روز قیامت، روزی که سایه و پناهی جز سایه ی خداوند نیست، در سایه و پناه خدا هستند از جمله کسی که برادر مسلمانش را زن دهد، کسی که به برادر مسلمانش خدمت کند، کسی که سرّ برادر مسلمانش را بپوشاند.

وسایل الشیعه، ج 20 ، ص 46.

9. قال الامام موسی بن جعفر علیهما السلام:

إنّ مثل الدنيا مثل الحية، مسها لين و فى جوفها السم القاتل، يحذرها الرجال ذوو العقول، و يهوى اليها الصبیان بأيديهم.

مَثَل دنيا مَثَل مار است كه در تماس نرم مى نمايد و در درون خود زهرى كشنده دارد. مردمان عاقل از آن بيم و پرهيز دارند، و كودكان دست خود را به سوى آن دراز كنند.

تحف العقول، ص 417.

10. قال الامام موسی بن جعفر علیهما السلام:

عَونُكَ لِلضَّعيفِ مِن أفضَلِ الصَّدَقَةِ.

يارىِ تو به ناتوان، از بهترينِ صدقه‏ هاست.

تحف العقول، ص 437.