اين مطلبى است كه جاى ترديد براى هيچيك از مورّخان، سيره نويسان و محدّثان نگذاشته است. همه مى دانند كه عايشه از عثمان مذمت كرد و بد گفت و امر كرد تا او را به قتل برسانند. روايات راجع به اين موضوع در تمام مسانيد و كتب سنن آمده و به عنوان ارسال مسلم نقل شده است.

ابن ابى الحديد در شرح خطبه حضرت على - عليه السّلام - كه مى فرمايد: ((اى مردم! زنان، ايمانى ناقص دارند)) مى گويد: هر كس در سيره و تاريخ، كتاب نوشته، گفته است: دشمنى عايشه نسبت به عثمان از هر كس بيشتر بود. تا جايى كه روزى يكى از لباسهاى پيغمبر - صلّى اللّه عليه وآله - را در آورد و در خانه اش برافراشت و به هر كس كه وارد مى شد مى گفت: اين پيراهن پيغمبر است كه هنوز پوسيده نشده كه عثمان سنت او را پوساند! (614).

سپس ابن ابى الحديد مى گويد: نخستين كسى كه عثمان را ((نعثل))(615) خطاب كرد، عايشه بود كه مى گفت: نعثل را بكشيد، خدا او را بكشد.

مدائنى در كتاب ((الجمل)) مى نويسد: وقتى كه عثمان كشته شد، عايشه در مكه بود. وقتى خبر قتل عثمان را به وى دادند، عايشه ترديد نداشت كه خليفه طلحه خواهد بود. پس گفت: مرگ بر نعثل!

وقتى عثمان كشته شد طلحه كليدهاى بيت المال را برداشت. اشياء نفيسى هم كه در خانه او بود، همه را ضبط كرد. وقتى ديد كه خليفه نمى شود، آن را به على - عليه السّلام - تحويل داد.

ابو مخنف در تاريخ خود مى نويسد: هنگامى كه خبر قتل عثمان را در مكه به عايشه دادند، بسرعت روى به مدينه نهاد تا كار خلافت (پسر دائيش) طلحه را روبراه كند. او در راه مى گفت: صحابه ديده اند كه طلحه لياقت خلافت را دارد.

قيس بن ابى حازم روايت كرده است: در آن سال كه عثمان كشته شد، وى با عايشه به حج رفته بود. در ميان راه شنيد كه مى گفت: طلحه! شتاب كن! و چون از عثمان نام مى بردند، مى گفت: خدا او را دور گرداند.

به روايتى، وقتى شنيد عثمان كشته شده، گفت: خدا او را دور گرداند، گناهش او را به كشتن داد. خدا هم او را به عملش سپرد.

و مى گفت: اى جماعت قريش! از مرگ عثمان ناراحت نباشيد. تنها كسى كه شايستگى خلافت را دارد ((طلحه)) است. همين كه خبر بيعت كردن مهاجران و انصار با على - عليه السّلام - به او دادند، گفت: مردم هلاك شدند! هلاك شدند!! ديگر هرگز خلافت به اولاد ((تيم)) برنمى گردد.

بزودى خواننده از گفتار و كردار عايشه پيرامون قتل عثمان و بيعت على - عليه السّلام - خواهد ديد كه همگى بر خلاف شريعت اسلام و نصوص صريحه آن، كتاب و سنت و ادله قطعى، عقلى ونقلى است.