از ديدگاه محققين يهودي: مهم ترين منبع آيين يهود، كتاب تورات و برخي كتاب هاي ديگر مي باشد كه در اصطلاح «عهد عتيق» ناميده مي شوند. نويسنده اي يهودي، ادعا مي كند كه: «اسفار پنج گانه ی تورات موسي، گفته هاي پيامبران و ساير نوشته هاي مقدس، كلمات خداوند هستند كه به موسي و ساير مردان خدايي كه پس از وي ظهور كردند، الهام شده اند. هريك از كلمات كتاب مقدس به تنهايي مقدس است. سوفريم (كاتبان) با نهايت دقت از كتاب مقدس نگهداري مي كردند تا هيچ گونه تغييري در كلمات آن راه نيابد ...»[36]

اما اين سخن ادعايي بيش نيست و حتي از سوي خود محققين يهودي هم مورد قبول واقع نشده است. اولين نقد جدي توسط دانشمندي يهودي به نام «اسپينوزا» (1632 - 1677) مطرح شده كه مي گفت: نه تنها عهد عتيق وحي الهي نيست، بلكه «نويسندگان كتاب هاي عهد عتيق افرادي نيستند كه در ديد سنتي به آنها منسوب اند».[37]

هر چند اسپينوزا به خاطر اين سخن توسط بزرگان يهود تكفير شد، ولي محققين بعد از وي راه او را ادامه داده و ثابت كردند كه عهد عتيق موجود، پس از اسارت بابلي يهود و در دوره ي كاهنان (يعني 500 سال قبل از ميلاد) تأليف شده است.[38] و لذا نه تنها وحي الهي نيست، بلكه كاتبان آنها را نوشته و به نام كتاب مقدس القاء مي كنند.

چگونه مي توان ادعا كرد، تورات كتاب آسماني است در حالي كه در آن به حضرت لوط تهمت نوشيدن شراب و زنا با دخترانش را مي دهد و ادعا مي كند كه قبيله ی موآب، اولاد لوط از دختر بزرگش و قبيله ی عمون، اولاد لوط از دختر كوچكترش مي باشند كه بعد از زنا با دخترانش به وجود آمدند. (پيدايش 21 / 30 تا 38)

بنابراين تورات موجود، كه يهود آن را وحي الهي و نازل شده بر حضرت موسي مي دانند، تورات واقعي نبوده و مورد تحريف واقع شده است و بديهي است كه آيين يهودي موجود كه عقايد و احكام خود را از اين كتاب اخذ مي كند نمي تواند آييني اصيل باشد بلكه به دليل استناد به كتابي تحريف شده به انحراف كشيده شده و غير اصيل است.