امام سجاد فرمود: پدرش حسين عليه السلام خواست براى تجديد وضو برود كه يك تكه نان را سر راه ديد و آن را برداشت و به غلامش داد. سپس فرمود: هر وقت از وضو فارغ شدم، اين لقمه را به من بده.

وقتى امام از دستشويى بيرون آمد، آن تكه نان را طلبيد. غلام گفت: آقا من! لقمه را خوردم.

حسين عليه السلام فرمود: من هم تو را در راه خدا آزاد كردم.

مردى كه ناظر صحنه بود بسيار تعجب كرد و گفت: يا بن رسول الله! او را آزاد كردى؟!

فرمود: بلى آزادش كردم، زيرا از جدم شنيده ام كه اگر كسى لقمه اى را پيدا كند و آن را تميز و پاك گرداند و يا شست و شو دهد و بخورد تا پيش از آنكه هضم شود، خداوند او را از آتش دوزخ آزاد مى سازد و من نمى خواهم كسى كه آزاد شده خداوند باشد، غلام و بنده من گردد!

(احقاق الحق، طبع جديد، ج 11، ص 447)