بخشش حسینی: 3- از او بخواه به من مهلت دهد
مردى از انصار خدمت امام حسين عليه السلام آمده تصميم داشت كه در خواست حاجتى كند، حضرت عليه السلام فرمود:
«اى برادر انصارى! آبروى خود را از روانداختن (حضورى و روبرو) نگهدار، و حاجت خود را در نامه اى (نوشته) بياور، كه من آنچه را در آن آمده و تو را شادمان مى سازد به خواست خدا بر آورد مى سازم».
پس او نوشت: اى اباعبدالله! فلانى پانصد دينار از من طلب دارد و با اصرار آنرا مى خواهد، به او بفرما تا زمان گشايش به من مهلت دهد.
چون امام عليه السلام، نامه را خواند وارد منزل شده، كيسه اى كه هزار دينار داشت بيرون آورد و به او فرمود: «با پانصد دينار آن بدهى خود را بپرداز و با پانصد دينار ديگر زندگى خود را بچرخان و جز به يكى از سه كس حاجت مبر: شخص ديندار، يا جوانمرد، يا داراى شرافت خانوادگى،
اما ديندار، دين خود را (با برآوردن حاجتت) حفظ مى كند،
اما جوانمرد، از مردانگى خود شرم مى برد (كه پاسخت ندهد)
و اما با شرافت مى فهمد كه تو با رو انداختن به او، از آبروى خود گذشتى از اين رو در حفظ آبرويت - كه نكند بدون برآورده شدن حاجتت برگردى - مى كوشد».
(فرهنگ جامع سخنان امام حسين عليه السلام، ص 822)
افزودن دیدگاه جدید