7 - داستان كربلا براى همه رحمت است

قضيه كربلا طورى است كه هر كسى در هر مرتبه اى از ايمان و عقيده باشد و آن پيشامدها را توجه كند، بالاخره او را متأثر مى كند.

شيخ شوشترى مى فرمايد: هر كسى را مصيبتى متأثر مى كند و حسين عليه السلام داراى انواع و اقسام مصيبت ها است كه هر كسى لااقل به مصيبتى از آن متأثر مى شود و مقدمه كشش و رحمتى برايش مى گردد.

برخى از مصيبت جوان و برخى از شيرخوار و برخى از مصيبت برادر و...(سيدالشهدا عليه السلام، شهيد دستغيب، ص 174)

8 - مكتب الهام دهنده نسل ها

امام حسين سه مرحله شهادت دارد:

1. شهادت تن به دست يزيديان،

2. شهادت شهرت و سمعه و نام نيك به دست بعدى ها بالأخص متوكل عباسى،

3. شهادت هدف به دست اهل منبر،

سومى بزرگ ترين مرحله شهادت است و جمله اى كه زينب به يزيد فرمود: «كِد كَيدَك واسعِ سَعيَك...» شامل هر سه دسته مى شود.

مكتب امام حسين، مكتب گناهكار سازى نيست، بلكه ادامه مكتب انبيا است كه در سوره شعراء ذكر شده و با تجديد ذكرش در هر سال و هر وقت بايد به صورت زنده اى باقى بماند؛ زير نبوت ختم شده و اين مكتب به منزله منبع وحى و الهام انبياء است؛ يعنى به پيغمبران وحى مى شده از طرف خدا كه در مواقع لازم قيام كنند، حالا مكتب حسينى بايد وحى كننده و الهام دهنده مردان بزرگ باشد كه بعدها به صورت مصلحين قيام مى كنند نه به صورت انبياء؛ زيرا نبوت ختم شده.

(حماسه حسينى، ج 3، ص 75 و 76)

 9 - مكتب منطق و احساس

بدون شك مكتب امام حسين منطق و فلسفه دارد، درس است و بايد آموخت، اما اگر ما دائما اين مكتب را صرفا به صورت يك مكتب فكرى بازگو بكنيم، حرارت و جوشش گرفته مى شود و اساسا كهنه مى گردد. اين، بسيار نظر بزرگ و عميقانه اى بوده است، يك دورانديشى فوق العاده عجيب و معصومانه اى بوده است كه گفته اند: براى هميشه اين چاشنى را شما از دست ندهيد، چاشنى عاطفه، ذكر مصيبت حسين بن على عليه السلام، يا اميرالمؤمنين يا امام حسن، يا ائمه ديگر و يا حضرت زهرا عليه السلام اين چاشنى عاطفه را ما حفظ و نگهدارى بكنيم.(سيرى در سيره نبوى، ص 58)

10 - از بين بردن مكتب نه مقبره!

متوكل دستور داد قبر حسين بن على را آب بندند و كسى نرود به زيارت حسين بن على؛ اگر كسى مى رود دستش را ببرند، اگر كسى اسم حسين بن على را ببرد، چنين و چنان بكنند. لابد خيال مى كنيد اين آدم يعنى متوكل فقط گرفتار يك عقيده روحى بود، يكى دشمنى و يك كينه بى منطق با نام حسين بن على داشت. نه آقا، آن روز نام حسين بن على در اثر توصيه و تأكيدهاى ائمه به عزادارى، و در اثر به وجود آمدن امثال كميت ها و دعبل بن على ها، پدر متوكل را در مى آورد.

متوكل مى ديد هر يك از اينها به اندازه يك سپاه عليه او مؤثر هستند، مى ديد نام حسين مرده از خود حسين زنده براى او و امثال او كمتر از مزاحم نيست. چون ائمه ی دين در اثر توصيه و دستورها نگذاشتند حسين بن على بميرد، به صورت يك فكر، به صورت يك ايده، به صورت يك عقيده مبارزه با ظلم، حسين را زنده نگه داشتند.

متوكل هم در حساب خودش خوب حساب كرده بود، حساب كرده بود بلكه بتواند اين فكر و اين ذكر را و اين ايده و اين عقيده را از بين ببرد، والا خيلى هم آدم عاقلى بود، آدم مقدس مآبى هم بود، هيچ عقده روحى و شخصى نداشت درباره حسين بن على، ولى مى ديد حسين با همين مرثيه خوانى ها به صورت يك مكتب در آمده است كه ديگر متوكل نمى تواند متوكل باشد.(ده گفتار، ص 253)

11 - حسين يك مكتب است

حسين را يك روز كشتند و سر او را از بدن جدا كردند، اما حسين كه فقط اين تن نيست، حسين كه مثل من و شما نيست، حسين يك مكتب است و بعد از مرگش زنده تر مى شود. دستگاه بنى اميه خيال كرد كه حسين را كشت و تمام شد، ولى بعد فهميد كه مرده حسين از زنده حسين مزاحم تر است.(حماسه حسينى، ج 1، ص 125)

12 - بنيانگزار مكتب

امام حسين مكتب به وجود آورد، ولى مكتب عملى اسلامى، مكتب او همان مكتب اسلام است. (آنچه) مكتب اسلام بيان كرد، حسين عمل كرد.(حماسه حسينى، ج 1، ص 78)

13 - مكتب نمونه حسين (علیه السلام)

آنها كه توصيه كردند كه عزاى حسين بن على بايد زنده بماند، براى اين بوده كه هدف حسين بن على مقدس بود. حسين بن على يك مكتب به وجود آورد، مى خواستند مكتبش زنده بماند. هرگز نمونه اى از يك مكتب عملى در دنيا پيدا نمى كنيد كه نظير مكتب حسين بن على عليهما السلام باشد. اگر شما نمونه حسين بن على را پيدا كرديد، آن وقت بگوييد چرا ما هر سال بايد ياد او را تجديد كنيم.(حماسه حسينى، ج 1، ص 80)