چه می شود که شبی بشنوم صدایت را

به درد، گریه کنم زخم روضه هایت را

بگو کجا زده ای خیمه در کدامین دشت

به این دو چشم که طی کرده رد پایت را

زمان بدون تو امشب چه سرد می گذرد

بیا که گرم کنی مجلس عزایت را

جسارت است ولی می شود همین شب سرد

کشی به روی سرم لحظه ای عبایت را

گمان کنم که صدایت گرفته چون زینب