31- قال الامام الباقر علیه السلام:

أوحی الله عزوجل إلی موسی(علیه السلام): لا تفرح بکثرة المال و لا تدع ذکری علی کل حال، فإنّ کثرة المال تنسی الذنوب و ترک ذکری یقسی القلوب.

 

امام محمد باقر علیه السلام می فرمایند:

خدای عزوجل به موسی وحی کرد: ای موسی در هیچ حالی مرا فراموش نکن و به ثروت زیاد شاد نشو، زیرا که فراوانی مال دنیا گناهان را از یاد می برد و ترک ذکر و یاد من سبب قساوت دلها می شود.

 

 

32- قال علیه السلام:

إيّاكم أن تعينوا على مسلم مظلوم فيدعو عليكم فيستجاب له فيكم فإنّ أبانا رسول الله صلى الله عليه و آله كان يقول: إنّ دعوة المسلم المظلوم مستجابة.

 

بر حذر باشيد از اينكه ستمكارى را بر عليه مسلمان مظلومى يارى كنيد اگر چنين كنيد آن مظلوم شما را نفرين مى كند و دعايش درباره شما اجابت مى شود.

 

33- قال علیه السلام:

إنّما شیعة علیّ، المتبادلون فی ولایتنا، المتحابّون فی مودتنا، المتزاورون لإحیاء أمرنا، الذین إذا غضبوا لم یظلموا و إذا رضوا لم یسرفوا، برکة علی من جاوروا، سِلمٌ لمَن خالطوا.

 

همانا شیعه علی علیه السلام، کسانی هستند که در راه ولایت ما، به هم بذل و بخشش می کنند. و به همدیگر، در دوستی ما، محبت می کنند و در راه زنده نگهداشتن راه و روش ما، به زیارت یکدیگر می روند. آنان، اگر خشمناک شوند، به ظلم در نمی غلطند و اگر خشنود باشند، اسراف و زیاده روی نمی کنند. مایه ی برکت همسایگان و موجب سلامتی و آسایش افراد مرتبط با آنان، هستند.

 

 

34- قال علیه السلام:

اِنَّ هذا الِّلسان مِفْتاحُ کُلِّ خَیْرٍ وَ شَرٍّ، فَیَنْبَغی للمؤمن اَنْ یَخْتِمَ عَلی لِسانِهِ کَما یَخْتِم عَلی ذَهَبِهِ وَ فِضَّتِهِ.

 

زبان انسان كليد هر خوبي و بدي است، شايسته است انسان بر زبان خود مهر زند همان گونه كه به طلا و نقره اش مهر مي زند.

 

(همان طور که پول و طلا و نقره را پنهان می کند زبانش را هم پنهان کند.)

 

 

35- قال علیه السلام:

اَفضَلُ العِبادَةِ عِفَّةُ البَطنِ وَ الفَرجِ؛

 

بالاترین عبادت، عفت شکم و شهوت است.

تحف العقول، ص 296

 

36- عن جابر الجعفی عن الباقر(علیه السلام) قال:

یا جابر! بلِّغ شیعتی عنّی السلام و اعلمهم أنّه لا قرابة بیننا و بین الله عز و جل و لایتقرب إلیه إلا بالطاعة له.

یا جابر من أطاع الله و أحبّنا فهو ولینا و من عصی الله لم ینفعه حبنا.

 

جابر جعفی می گوید: امام باقر (علیه السلام)فرمود:

 

ای جابرسلام مرا به شعیانم ابلاغ کن و به آنها تفیهم کن که ما خاندان پیامبر(ص)خویشاوند ی با خدا نداریم.  

 

به تحقیق کسی به خدا نزدیک نمی شود مگر با طاعت پروردگار .

 

ای جابر هرکس خدا را مطیع باشد و ما را دوست بدارد براستی محبّ ما است، ولی اگر کسی معصیت خدا را بکند دوستی ما برایش نفعی نخواهد داشت.

 

منبع : بحار الانوار، ج 15، ص 164

 

 

37- قال علیه السلام:

ثلاث لم یجعل الله (عز و جل) لاحد فیهن رخصة أداء الامانة الی البر و الفاجر و الوفاء بالعهد للبر و الفاجر و بر الوالدین برین کانا او فاجرین.

 

امام باقر(علیه السلام) فرمود:

 

در سه چیز خداوند متعال به احدی اجازه ترک آنها را نداده است.

 

1 - ادای امانت به مرد نیکوکار و فاسق.

 

2 - وفای به عهد و پیمان نسبت به نیکوکار و فاسق.

 

3 - نیکی به پدر و مادر، نیکو کار باشند یا فاسق و لا ابالی.

 

بحار الانوار، ج 74، ص 56

 

 

38- قال علیه السلام:

صنايع المعروف تَقي مصارعَ السوء و كل معروف صدقة و أهل المعروف فی الدنیا أهل المعروف فی الآخرة، و أهل المنکر فی الدنیا أهل المنکر فی الآخرة، و أوّل أهل الجنة دخولا إلی الجنة أهل المعروف، و إنّ أول أهل النار دخولاً إلی النار أهل المنکر.

 

کارهای خوب از مرگ بد جلوگیری می کند، و هر کار خوبی صدقه است. درستکاران و خوشرفتارها در دنیا درستکاران و خوشرفتارهای عالم آخرتند و زشتکاران در دنیا، زشتکاران آخرتند. و اول کسی که به بهشت رود، درستکاران و اهل معروفند و اوّلین کسی که جهنم رود، بدکاران هستند.

 

 

39- قال علیه السلام:

ذِرْوَةُ الْأَمْرِ وَ سَنَامُهُ وَ مِفْتَاحُهُ وَ بَابُ الْأَشْيَاءِ وَ رِضَا الرّحْمَنِ: الطّاعَةُ لِلْإِمَامِ بَعْدَ مَعْرِفَتِهِ، أما، لو أنّ رجلاً قام لیله و صام نهاره، و تصدّق بجمیع ماله، و حجَّ جمیع دهره و لم یعرف ولایة ولیّ الله فیوالیه و یکون جمیع أعماله بدلالته إلیه، ما کان له علی الله حقّ ثوابه، و لا کان من أهل الإیمان.

 

امام باقر عليه السلام فرمود: بالای همه ی امور دینی و کوهان آن و کلید آن و درب همه چیز و رضای خدای بخشنده، اطاعت و فرمانبرداری از امام حق است بعد از معرفت و شناخت او.

بدان که اگر فردی همه ی شبهایش را به عبادت قیام کند و همه ی روزهایش را روزه بدارد و همه ی اموالش را صدقه بدهد و همه ی سالهای زندگی اش را به حج برود، اما ولایت و سرپرستی و دوستی ولیّ خدا (و امام معصوم) را نشناسد تا اینکه ولایت او را بپذیرد، و همه ی اعمال و کارهایش به راهنمایی او باشد، برای او نزد خداوند پاداش و ثوابی نمی باشد. او از اهل ایمان نیست.

 

40- قال الامام الباقر علیه السلام:

«إذا قامَ قائِمُنا وَضَعَ الله یَدَهُ عَلی رؤوسِ الْعِبادِ فَجَمَعَ بِهِا عُقولَهُمْ وَ كَمُلَتْ به أَحْلامهُم».

 

امام باقر علیه السلام می فرمایند:

«هنگامی كه قائم ما قیام كند، خداوند دستش را بر سر بندگان می‌گذارد و عقل های آنها را گرد می‌آورد (تا از هوی و هوس پیروی نکنند) و در نتیجه خِرَدهای آنها کامل می شود.