یكی از مفاخر بزرگ جهان تشیع و اسلام ، فقیه وفیلسوف برجسته ، مرحوم علامه شیخ محمد حسین اصفهانی (معروف به علامه كمپانی) قدس سره است . وی مرجع تقلید بسیاری از مردم زمان خود بود. علاّمه اصفهانی ، دوم محرم سال 1296 هجری قمری متولد شد و پنجم ذی حجه سال 1361 هجری در سن 65 سالگی دار دنیا را وداع گفت ، مرقد شریفش در نجف اشرف در كنار مرقد شریف امیرمؤمنان علی (ع) است .

وی علاوه بر این كه دارای تألیفات بسیار در رشته های مختلف اسلامی است ، در ادبیات وشعر نیز، ید طولانی داشت ، كه دیوان عربی دیوان فارسی او حكایت از آن می كند، دیوان فارسی او شامل مدایح و مراثی ، وغزلیات است و تخلص شعر فارسی او مفتقر (بر وزن مجتهد) است(یعنی محتاج به خدا).

اشعار این بزرگمرد، بسیار ژرف و عمیق و دلربا است یكی از علماء نقل می كرد مرحوم علامه طباطبایی صاحب كتاب تفسیر المیزان كه فیلسوف و عارف بزرگ قرن معاصر بود (و در 24 آبان سال 1360 شمسی از دنیا رفت) وقتی كه اشعار مرحوم علامه كمپانی را می خواند می فرمود: این تك شعر كه در آخر قصیده ای در مدح حضرت زهرای اطهر(س) آمده ، مرا در تعجب فرو برده كه بسیار عالی و پرمضمون است ، و آن تك شعر این است :

مفتقرا متاب روی از در او به هیچ

زانكه مس وجود را فضّه او طلا كند

شایسته است در اینجا چند شعر دیگر همین قصیده را بیاوریم :

دامن كبریای او دسترس خیال نی

پایه قدر او بسی پایه به زیر پا كند

در جبروت ، حكمران ، در ملكوت قهرمان

نشآت كن فكن ، حكم به ما تشاء كند

قبله خلق ، روی او، كعبه عشق كوی او

چشم امید سوی او، تابه كه اعتنا كند

بهر كنیزیش بود، زهره كمینه مشتری

چشمه خور شود اگر چشم سوی سهاكند