مردم غزه علاوه بر مشکلات متعدد ناشی از محاصره چندین ساله، اینک در آستانه ورود به بحران آب قرار دارند به صورتیکه طبق اعلام سازمان ملل متحد، این سرزمین تا چند سال آینده قابل سکونت نخواهد بود.

از آنجایی که حدود 90 تا 95 درصد آب های زیر زمینی غزه به فاضلاب و مواد شیمیایی و آب دریا آلوده شده است، تأسیسات کوچک آب شیرین کن و نمک زدا و نصب شیرهای آب تصفیه شده در اماکن عمومی، راه نجات ساکنان غزه است.

اما این دستگاه های کوچک، تنها آب مورد نیاز حدود 20 درصد ساکنان غزه را تامین می کند و بسیاری از ساکنان این منطقه ناچارند بطری های آب آشامیدنی تصفیه شده را به بهای گزاف خریداری کنند.

طبق اذعان سازمان ملل متحد، بیش از 80 درصد ساکنان غزه آب آشامیدنی خود را می خرند. «جون کنوجی» نماینده ویژه یونیسف می گوید: اهالی غزه یک سوم درآمد خود را برای تهیه آب هزینه می کنند.

از آنجایی که در غزه رودخانه وجود ندارد، ساکنان این منطقه تقریبا تمام آب مورد نیاز خود را از آب های زیرزمینی ساحلی تهیه می کنند.

از طرفی، سالانه 50 تا 60 میلیون متر مکعب آب باران و آب های جاری از ارتفاعات شهر الخلیل وارد منابع آب های زیرزمینی این منطقه می شود. اما ساکنان غزه که تعداد آنها به شدت در حال افزایش است، سالانه 160 میلیون متر مکعب آب از منابع زیر زمینی استخراج می کنند و با پایین رفتن سطح منابع آب زیر زمینی، مقایری از آب دریای مدیترانه به این منابع آب نفوذ می کند. این درحالی است که بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، هر روز 90 هزار متر مکعب فاضلاب از غزه وارد آب دریای مدیترانه می شود.

از سوی دیگر بحران آب بسیاری از خانواده های غزه را ناچار به حفر چاه کرده است، اما این امر نیاز به کسب مجوز دارد و از آنجایی که کسب مجوز کار دشواری است، اغلب خانواده ها به صورت مخفیانه اقدام به این کار می کنند.