در تاریخ حیات هر انسانی سه روز مهم قابل ذكر وجود دارد: روز ولادت، روز مرگ، و روز حشر و قیام.

روز ولادت مهم است و سرنوشت‌ساز، هم از نظر كیفیت ولادت و آغاز زندگی و هم از نظر گشوده شدن دفتر حیات؛

به همین گونه است روز مرگ كه از سویی روز بسته شدن دفتر حیات است و از سویی روز گشوده شدن دفتری دیگر برای آنكس كه سنت حسنه‌ای یا سیئه‌ای را در جهان پایه‌گذاری كرده است.

و چگونه مردن و در چه راهی دفتر عمر را به پایان رساندن، اهمیت بسیار دارد.

و سوم روز حشر و رستاخیز انسان است كه اهمیت آن به خاطر دیدن نتیجه‌ی اعمال و درو كردن حاصل كِشت و درو به دنبال حساب و كیفر است. روز فصل است و روز حسرت، روز احساس غبن است و احساس ندامت، تمنای بازگشت به دنیا برای جبران بسیار است و امكان آن محال.

مسأله‌ی شهادت حضرت فاطمه (سلام الله علیها):

می‌دانیم كه مرگ، دست رد به سینه‌ی احدی نمی‌زند و انسانها در هر سطح و درجه و شأنی كه باشند، روزی به دنیا آمده و روزی می‌میرند. خطاب خدا به پیامبر این است «إِنَّكَ مَيِّتٌ وَإِنَّهُمْ مَيِّتُونَ» [1] ای پیامبر تو هم زاده‌ی مرگی و روزی خواهی مرد و طبیعی است كه حضرت فاطمه (سلام الله علیها) نیز روز ولادت و مرگی داشته باشد.

اما آنچه مهم است این است كه برخی با مرگ خود، برای همیشه می‌میرند و عده‌ای محدود هم هستند كه در سایه‌ی مردن خود، حیات جدیدی را آغاز می‌كنند و این امر بستگی دارد به چگونگی زندگی و در نهایت چگونگی مردن او و كار و برنامه‌ای را كه در زندگی برای خود ایجاد كرده است.

حضرت فاطمه (سلام الله علیها) از آن گروه افرادی است كه با مرگ خود هرگز نمرده و نمی‌میرد و با شیوه‌ی زندگی قبل از وفاتش، پایه‌های حیات جاودانه‌ای را برای حضور مداوم در عرصه‌ی حیات تاریخ خود فراهم آورده است.

او زنده است با راه و روش خود، با سنت‌های حسنه‌ای كه ایجاد كرده، با مشی و قدم‌های استوار خود در زندگی و تلاقی و تلقی خویش از جهان و پدیده‌هایش.

بدین سان ذكر داستان شهادت حضرت فاطمه (سلام الله علیها) برای گریستن و گریاندن نیست، برای نقش اهمیت‌باری است كه در زندگی انسان‌ها دارد و البته ذكر این تاریخ برانگیزاننده‌ی اشكها و عواطف است.

اهمیت مسأله‌ی شهادت او:

همه چیز حضرت فاطمه (سلام الله علیها) درس است، حتی شهادت و شیوه‌ی مردن او، او از مرگش به عنوان عاملی جهت رشد اسلام استفاده كرد و آن‌را حربه‌ای قرار داد تا دشمن نتواند عوام‌فریبی كند. و از این دید واقعاً باید گفت آن مردنی خوبست كه چون مردن حضرت فاطمه (سلام الله علیها) باشد.

او شهیده‌ی اسلام است، بانوئی است كه در راه اثبات حق و دفاع از حق به شهادت رسید. این مسأله مهمی است كه اگر مسأله‌ی دین و خدا نبود، و اگر مسأله‌ی دفاع از مقام ولایت و حقانیت امام علی (علیه السلام) نبود، او را با صدمه‌ی در به پهلو چه كار؟ او برای هدف اسلامی خود تلاش كرد و جان داد.

شهادت حضرت فاطمه (سلام الله علیها) مسأله‌ی مهمی برای تاریخ حیات اسلام به حساب می‌آید، وسیله‌ی افشاگری عظیمی برای معرفی دشمن و آزمایش فوق‌العاده برای اتخاذ مواضع درباره‌ی حقایق بود.

وفات او دشمن و دوست را نیكو معرفی كرد و اعتراض حضرت فاطمه (سلام الله علیها) را نسبت به دیگران نشان داد.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پی‌نوشت:

[1] . سوره زمر، آیه 30.