زهرا همان کسی است که بیت محقرش

طعنه زده به عرش و تمامی گوهرش

او را خدا برای خودش آفریده است

تا اینکه هر سحر بنشیند برابرش

شرط پیمبری به پسر داشتن که نیست

«مردی» پـیـمبر است که زهراست دخترش

مانند احترام خداوند واجب است

حفظ مقام فاطمه حتی به همسرش

یک نیمه‌اش نبوت و نیمش ولایت است

حالا علی صداش کنم یا پیمبرش

دست توسل همه‌ی انبیا بود

بر رشته های چادری صبح محشرش

ما بچه‌های فاطمه ممنون فضه ایم

از اینکه وا نشد پس در پای دخترش

مسمار در اگرچه برایش مزاحم است

اما مجال نیست که بیرون بیاورش

سروده ی علی اکبر لطیفیان