چگونه است که درباره هلوکاست و همجنس‌بازی آزادی بیان محلی از اعراب ندارد اما اهانت به مقدسات اسلام آزاد است؟!
بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحيم
دچار عقب‌ماندگى‌اند؛ لذا به كارهاى ديوانه‌وار دست ميزنند. حادثه‌ى اخيرِ اهانت به چهره‌ى منوّر خاتم پيامبران (صلّى الله عليه و اله و سلّم) از جمله‌ى عبرتهاى تاريخ ما است و عبرت باقى خواهد ماند. سردمداران نظامهاى استكبارى در حالى كه اين حركت را محكوم نميكنند و وظيفه‌ى خود را در قبال اين جرم بزرگ انجام نميدهند، سعى ميكنند خود را از اين جريمه‌ى سنگين بركنار بدارند؛ ادّعا ميكنند كه ما دخيل در اين جنايت نيستيم. ما اصرار نداريم اثبات جرم براى كسانى يا مسئولانى و دست‌اندركارانى بكنيم، امّا رفتار و شيوه‌ى سردمداران استكبار، سياستمداران امريكا و برخى كشورهاى اروپايى، موجب شده است كه انگشت اتّهام از سوى ملّتها به سمت آنها دراز بشود. بايد خودشان را تبرئه كنند. بايد ثابت كنند كه در اين جرم بزرگ شركت ندارند. اثبات هم با اين نميشود كه به زبان چيزى بگويند، بايد عملاً اين را اثبات كنند، بايد جلوى اين تجاوزها را بگيرند؛ البتّه نخواهند گرفت. دليل آن هم روشن است؛ انگيزه وجود دارد در دستگاه‌هاى استكبار براى اهانت به اسلام و مقدّسات اسلام. آنچه آنها را وادار ميكند دست به اين عمل جنون‌آميز و اين گونه اعمال بزنند، حركت عظيم بيدارى اسلامى است. آن وقت آنها بهانه مى‌آورند كه ما به‌خاطر احترام به آزادى نميتوانيم جلوى اين گناهان بزرگ را - كه از افراد صادر ميشود - بگيريم! چه كسى باور ميكند در دنيا؟ چه كسى باور ميكند در كشورهايى كه خطوط قرمزِ مشخّصى در آنها وجود دارد براى اينكه اصول استكبارى آنها بر هم نخورد - كه با شدّت و حدّت تمام، اين خطوط قرمز را مراعات ميكنند و با زور و خشونت، جلوى تجاوز به آنها را مي گيرند - در زمينه‌ى اهانت به مقدّسات اسلام، ملتزم به آزادى بيان هستند؟
امروز در بسيارى از كشورهاى غربى كسى جرأت ندارد كه واقعه‌ى مجهول‌الحال هولوكاست را زير سؤال ببرد. آن طورى كه اطّلاع دادند به ما، در آمريكا اگر كسانى با تكيه به مبانى روانشناسى و جامعه‌شناسى بخواهند بر عليه همجنس‌بازى چيزى بنويسند و منتشر كنند، قادر نخواهند بود، جلويشان گرفته ميشود! اينها چطور ملتزم به آزادى بيانند؟ آن جايى كه پاى سياستهاى خبيث صهيونيستى در ميان است كه بايد اخلاق ملّتها و نسلهاى جوان به فساد كشيده بشود، در آنجا آزادى بيان معنا ندارد و كسى جرأت نميكند و حق ندارد در مقابل اين سياست خباثت‌آلود و رذيلانه چيزى منتشر كند - يا در قبال مسئله‌اى مثل هولوكاست - امّا براى اهانت به مقدّسات اسلامى و به خيال خودشان براى سبك كردن اين مقدّسات در چشم جوانان كشورهاى اسلامى چرا! كسى از اينها باور نميكند. كسى باور نميكند كه رژيم آمريكا كه سى سال از كسى مثل حسنى مبارك به جدّ حمايت كرده است، سى و پنج سال از كسى مثل محمّدرضاى پهلوى در ايران با همه‌ى آن جنايات پشتيبانى كرده است، اين رژيم طرفدار دموكراسى باشد؛ كسى باور نميكند كه حمله‌ى آنها به عراق و حمله‌ى به صدّام حسين به‌خاطر مبارزه‌ى با ديكتاتورى باشد. اينها خودشان ديكتاتور پرورند. ديكتاتورهاى منطقه‌ى اسلامى ما در طول زمانهاى مختلف، با تكيه‌ى به آنها توانسته‌اند و همچنان ميتوانند به مردم خودشان زور بگويند و ظلم كنند و تبعيض روا بدارند. چطور اينها ادّعاى دموكراسى‌خواهى ميكنند. كسى از آنها باور نميكند.
امروز در دنيا، افكار عمومى ملّتها بر عليه سياستهاى امريكايى و صهيونيستى است. بله، دولتها به‌خاطر ملاحظات دَم بر نمى‌آورند، امّا ملّتها دلهايشان پر است. وقتى منفذى پيدا ميشود، موردى به وجود مى‌آيد - مثل اين مورد - مى‌بينيد حركت مردم به سمت مراكز وابسته‌ى به آمريكا است؛ به مراكز سياسى، به مراكز اجتماعى امريكايى در كشورهاى مختلف. منفورند.
رويارويى مستكبران زمانه‌ى ما با اسلام و طلوع اين خورشيد تابان، يك رويارويى است كه بدون شك با پيروزى اسلام به پايان خواهد رسيد. نظام جمهورى اسلامى، وظيفه‌ى بزرگى را در اين زمينه بر عهده دارد و شما جوانان عزيزى كه در اين ميدان و در سرتاسر نيروهاى مسلّح اجتماع كرده‌ايد، بخش حسّاسى از اين مسئوليّت را بر عهده داريد. اميدواريم خداى متعال همه‌ى شما را موفّق بدارد؛ و شهيدان عزيزى كه در اين سى و دو سه سال در اين راه جان خود را فدا كرده‌اند، چهره‌شان را همواره نورانى و روحشان را با اوليائش محشور بسازد؛ و امام عزيز ما را كه اين راه را به روى همه‌ى ما گشود، با اوليائش محشور كند.
والسّلام عليكم و رحمةالله و بركاته
1) برگرفته از نهج البلاغه، نامه‌ى 53
افزودن دیدگاه جدید