به گزارش تی وی شیعه، شهرک «داریا» در غرب دمشق، پس از چهار سال امروز جمعه 5 شهریور، به آغوش دمشق بازگشت.

داریا از اکتبر سال 2012 محل استقرار چند گروهک مسلح وابسته به «ارتش آزاد» از جمله «لواء شهداء کفرسوسه» و «لواء شهداء الاسلام» بود.

با توجه به اهمیت جغرافیایی این شهرک و نزدیکی آن به دمشق، ارتش سوریه و مشخصا نیروهای لشگر چهارم ارتش سوریه آن را به محاصره درآوردند و روز به روز حلقه محاصره را تنگ‌تر و ارتباط آن با خارج را مسدودتر کردند تا اینکه تمام ارتباط آن با خارج قطع شد.

سرانجام فوریه سال جاری (2016) ارتباط این شهرک با تنها راه امدادی آن یعنی شهرک «معضمیه» در مجاورت آن قطع شد تا اینکه سرانجام چهارشنبه گذشته مذاکرات ارتش با افراد مسلح برای تسلیم خود و شهرک آغاز شد.

مذاکرات دو روز طول کشید و سرانجام پنجشنبه‌شب توافق نهایی حاصل شد و از امروز جمعه با خروج اولین گروه از 4000 غیرنظامی، داریا به آغوش دمشق بازگشت.

امروز جمعه در مرحله نخست حدود 500 غیرنظامی به ریف دمشق منتقل و حدود 300 فرد مسلح نیز به سوی ادلب فرستاده شدند.
 

طی توافق حاصل شده، تخلیه شهرک داریا از همه افراد حاضر در آن که حداقل پنج و حداکثر هشت هزار نفر است، نباید بیش از چهار روز طول بکشد.

داریا که قبل از بحران حدود 250 هزار نفر سکنه داشت، اندک اندک از سکنه خالی شد تا اینکه فقط وابستگان افراد مسلح در آن ماندند و طبق توافق به «قدسیا» (در شمال داریا) یا «صحنایا» (جنوب داریا) منتقل می‌شوند.

مجموعا 700 فرد مسلح بعد از آنکه سلاح سنگین و نیمه‌سنگین و مهمات خود را تحویل می‌دهند به ادلب فرستاده می‌شوند. افراد خارج شده حق انتقال اشیای قیمتی، پول و طلا را ندارند اما می‌توانند سلاح شخصی خود را با خود ببرند.

افراد مسلح با اتوبوس‌های سبزرنگی به ادلب منتقل می‌شوند که برای آنان یادآور وضعیتی مشابه در «حمص قدیم»، «الوعر» (در ریف حمص) و «زبدانی» در 45 کیلومتری شمال غرب دمشق است که ارتش سوریه با محاصره این مناطق، افراد مسلح را مجبور به تسلیم کرد و آنان را به دیگر مناطق تحت تسلط تروریست‌ها منتقل کرد.

افراد مسلح از این اتوبوس‌های سبزرنگ به بدی یاد می‌کنند و آن را مایه خفت و خواری می‌دانند زیرا برای آنان نماد تسلیم شده است.
اکنون داریا بعد از چهار سال از دست گروههای مسلحی که سبب کوچ بیش از 200 هزار انسان از این شهرک شدند، آزاد می‌شود تا غوطه غربی دمشق امن‌تر از گذشته شود و روحیه ناامیدی را به دیگر گروههای مسلح در شرق دمشق تسری بدهد؛ گروههای مسلحی که در «دوما» در محاصره‌ای مشابه قرار گرفته‌اند و سرنوشتی جز سرنوشت «داریا» ندارند.