در حالتی كه گرسنگی شدید، بر مسلمانان مستولی گردیده بود و آنان با خوردن گوشت حیواناتی كه خوردن آنها مكروه است، گرسنگی را برطرف می كردند؛ چوپان سیاه چهره ای كه برای یهودیان گله داری می كرد، حضور پیامبر شرفیاب گردید و درخواست نمود كه حقیقت اسلام را بر او عرضه بدارد. او در همان جلسه بر اثر سخنان نافذ پیامبر ایمان آورد، و گفت: این گوسفندان همگی در دست من امانت است، و اكنون كه رابطه من با صاحبان گوسفندان بریده شده ، تكلیف من چیست؟!

پیامبر در برابر دیدگان سربازان  گرسنه ، با كمال صراحت فرمود:" در آئین ما خیانت به امانت یكی از بزرگترین جرم ها است. برتو لازم است همه گوسفندان را تا در قلعه ببری و همه را به دست صاحبانشان برسانی." او دستور پیامبر را اطاعت نمود و بلافاصله در جنگ شركت كرد و در راه اسلام جام شهادت نوشید.(4)

آری، پیامبر نه تنها دردوران جوانی، لقب "امین" گرفته بود؛ بلكه در تمام حالات امین و درستكار بود. در تمام دوران محاصره، رفت و آمد گله های قلعه، در صبح و عصر، كاملاً آزاد بود  و یك نفر از مسلمانان در فكر ربودن گوسفندان دشمن نبود ؛  زیرا آنان در پرتو تعالیم عالی رهبر خود، امین و درستكار بار آمده بودند.