(ادعوني استجب لکم )
دعا و نيايش ، توسلي عاشقانه و پيوند موجودي بسيار ضعيف و کوچک به موجودي بي نهايت بزرگ و با عظمت است . دعا نشانه خشوع جان در برابر جانان و اظهار نياز به پيشگاه حضرت بي نياز است . دعا حقيقتي است که ميدان حضور آن تمامي پديده ها و همه ممکنات است چرا که مجموعه آفرينش رو به سوي ذات احديت دارند .
عاشقان با نيايش خود بر گرد حريم دوست پرواز مي کنند و بر شاخسار ياد محبوب و نجوا با او ، آشيان مي گيرند و در سايه سار نيايش به سکون و اطمينان مي رسند!